Ενώ έβλεπαν όλοι στη ΕΕ ότι μετά το ατελείωτο χρήμα κατά της πανδημίας ερχότανε ο πληθωρισμός, ότι μετά τα δις που έπεσαν στα χρηματιστήρια θα ερχότανε οι υπέρογκες αυξήσεις πρώτων υλών, καυσίμων και εμπορευμάτων, επέμεναν να μιλούν για «κοσμογονία» επενδύσεων, φτιάχνοντας την πειστική -για τις ταλαιπωρημένες μάζες- πρόσοψη της ανάπτυξης.

Θαρρείς και δεν ήξεραν οι κυβερνήσεις τον λόγο που οι εφοπλιστές άρχισαν παντού μαζικές παραγγελίες για πλοία LNG και για πετρέλαιο.

Θαρρείς και δεν ήξεραν ότι ο πόλεμος ήταν προ των πυλών στα εδάφη της χώρας-κόμβου των ροών ενέργειας, από την χώρα-παραγωγό ενεργειακών αγαθών.

Εδώ στην Ελλάδα κάποιοι μιλούσαν για μια χώρα που «άντεξε» σε ανεργία και ύφεση, αναφερόμενοι στο -8,5 %του ΑΕΠ.

Λες και ο κόσμος δεν έβλεπε τα κλειστά μαγαζιά και τους μηδενικούς τζίρους παντού. Λες και δεν ξέραμε ότι γέμισαν ξανά οι τράπεζες με καταθέσεις απλά και μόνο με τις ανέγγιχτες επιστρεπτέες προκαταβολές.

Μιλούσαν εύκολα και επίμονα για τις «κολοσσιαίες επενδύσεις» στην εναλλακτική και πράσινη ενέργεια, για τον ερχομό του 5G και των μεγάλων τεχνολογικών κολοσσών, εξυψώνοντας έτσι κάθε εύηχη καινοτομία σε επίπεδα αυτόματης ευημερίας για τους πολλούς.

Ανέλυαν και προέβλεπαν με τρόπο τέτοιο ώστε οι λέξεις να κρύβουν αίγλη (ψηφιακός μετασχηματισμός, έξυπνες πόλεις) και ορθολογισμό, με βάση το ορθόδοξο μακροοικονομικό αλφάβητο.

Όταν όμως έλεγαν για αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, εννοούσαν μείωση μισθών και απολύσεις( σημ : όταν διαβάζει κανείς οικονομικές προβλέψεις χωρίς να βλέπει την λέξη «μισθός» και την λέξη «εισόδημα» πουθενά, τότε πρέπει να αναρωτιέται γιατί μιλάει ακριβώς ο ποιητής…)

Όταν μιλούσαν για ευελιξία στην αγορά εργασίας εννοούσαν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εργασιακών δικαιωμάτων.

Και όταν έγραφαν για εκσυγχρονισμό του ασφαλιστικού συστήματος, εννοούσαν για μια έμμεση ιδιωτικοποίηση των ταμείων και φυσικά για μείωση συντάξεων.

Βομβαρδισμός δηλαδή  με μια βίαιη ρητορική συστημικού τύπου, μια προπαγανδιστική γλώσσα ψευδοαπεικόνισης της πραγματικότητας που τώρα ανετράπη από την δήθεν έκτακτη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση( να θυμηθούμε ξανά τα γεγονότα : η ενεργειακή κρίση είχε φανεί ότι ξεκινούσε ακάθεκτη απο Αύγουστο και Σεπτέμβρη του 2021)

Η ακρίβεια ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο βολικός πόλεμος απλά την «ξέπλυνε» ως αναγκαίο και αναπόφευκτο κακό.

Γιατί όμως τώρα, ένα εξάμηνο μετά τον πόλεμο και ένα χρόνο μετά την ακριβή ενέργεια, μας προετοιμάζουν για ακόμη χειρότερη κατάσταση ;

Μα γιατί μόνο έτσι προετοιμάζονται οι μάζες για αυτό που δεν αναφέρεται : τον χαμηλό μισθό και τα χαμηλά εισοδήματα.

«Προπονείται» με άλλα λόγια η μισθωτή μάζα και η μικρομεσαία τάξη για μειωμένα έσοδα, επειδή είναι εμφανές ότι το κόστος παραγωγής αυξάνεται.

Η τέλεια επιχειρηματολογία για να δουλέψεις περισσότερο αλλά ο πληθωρισμός δεν θα επιτρέπει να πληρώνεσαι περισσότερο !

Αφήστε δε που πέρασε σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος με επιδοτήσεις τιμολογίων και όχι με πλαφόν στις τιμές ενέργειας.

Και που με δικά μας τώρα λεφτά εκ των υστέρων θα κρατικοποιηθούν (για να σωθούν) κάποιες μεγάλες βιομηχανίες στην ΕΕ.

Τα κόκκινα δάνεια θα τρέχουν μη ρυθμισμένα – με πολύ αυξημένα επιτόκια πλέον- ενώ οι τράπεζες δεν θα κάνουν διαγραφές( σημ: εδώ δεν διαγράφει η ΕΚΤ, έστω μερικώς, τα χρέη των κρατών..)

Εκπαιδεύεται δηλαδή η κοινωνία στο απαισιόδοξο σενάριο, όπως πριν έναν χρόνο στο αισιόδοξο, ώστε η αναπόφευκτη φάση της λιτότητας και της ύφεσης, να μας βρει στην φάση της συλλογικής απάθειας(για να μην πω συνήθειας).

Μόνο που ο πόλεμος και ο πληθωρισμός, είναι εξ ίσου συνήθειες. Είναι σχεδόν μόνιμα ιστορικά φαινόμενα του καπιταλισμού, ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Και με σκοπό τόσο να αναπαράγουν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου όσο και να προκαλούν βίαιες μεταλλάξεις στην εργασία, στις αμοιβές, στις αλυσίδες αξίας, στα υπέρογκα χρέη…