DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Κωστής Α. Μακρής

Σας παρακαλώ, συνάνθρωποί μου,

ειδοποιήστε με

όταν θα έχουμε τελειώσει με τα Ολοκαυτώματα.

Σημείωμα πρώτο.

Εξόντωση των ομοφυλόφιλων στα στρατόπεδα

Ένα μνημόνιο, το οποίο απέστειλε ο Χϊμλερ στις 20 Μαΐου 1939 προς τους διοικητές των στρατοπέδων, επέτρεπε τον ανοικτό εκβιασμό των ομοφυλόφιλων με ευνουχισμό. Ο ακριβής αριθμός των εγκλεισμένων ομοφυλόφιλων δεν έχει γίνει γνωστός, οι υπολογισμοί όμως κάνουν λόγο για 10 έως 15 χιλιάδες άτομα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άνδρες – οι γυναίκες σπάνια εγκλείονταν σε στρατόπεδα, αν και υφίσταντο άλλες μορφές δίωξης. Αυτό δείχνει ότι οι προθέσεις των Ναζί ήταν να “αναμορφώσουν” και να “εκπαιδεύσουν” τον ομοφυλόφιλο πληθυσμό, επαναφέροντάς τον στον, κατά την άποψή τους, σεξουαλικά ορθό δρόμο. Οι Ναζί, πράγματι, δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τους περιστασιακά ομοφυλόφιλους, αλλά προσπάθησαν να εγκλωβίσουν τους “αθεράπευτα” ομοφυλόφιλους. Η απειλή του Χίμλερ, αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εκφοβισμού. Έγινε, όμως, πραγματικότητα για αρκετούς κρατούμενους, οι οποίοι ευνουχίσθηκαν. Δεν είναι, επίσης, καθόλου περίεργο, ότι διώξεις ομοφυλόφιλων δεν πραγματοποιήθηκαν σε καμία από τις κατεχόμενες χώρες, αλλά περιορίσθηκαν στην Γερμανία, εφόσον αυτό που απασχολούσε τους Ναζί ήταν η φυλετική ανωτερότητα και καθαρότητα των Γερμανών και μόνον.

Οι έγκλειστοι ομοφυλόφιλοι είχαν ιδιαίτερα σκληρή μεταχείριση από το προσωπικό των στρατοπέδων. Η συμπεριφορά προς αυτούς με το ροζ τρίγωνο ήταν κτηνώδης, ενώ οι φύλακες ενθάρρυναν τέτοια συμπεριφορά προς τους “ροζ” και από άλλες κατηγορίες κρατουμένων, ιδιαίτερα από αυτούς με το κόκκινο (πολιτικοί κρατούμενοι) και το πράσινο τρίγωνο (ποινικοί). Δεν τους επιτρεπόταν να αναλάβουν καμία θέση με την παραμικρή, έστω, ευθύνη[4]. Η κατάσταση αυτή δημιουργούσε πρόσθετο ψυχολογικό βάρος στους ομοφυλόφιλους κρατούμενους, καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα ενίσχυσης του ηθικού τους, δεχόμενοι κάποια συμπαράσταση από άλλες κοινωνικές ομάδες κρατουμένων. Έτσι, οι θάνατοι ομοφυλοφίλων ήσαν τριπλάσιοι, συγκρινόμενοι με αυτούς των άλλων κοινωνικών ομάδων (των Εβραίων και των Αθιγγάνων, ασφαλώς, εξαιρουμένων).

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Σημείωμα δεύτερο

Η ΕΙΔΗΣΗ (ως αφορμή):
Δύο άνδρες στη συντηρητική επαρχία Ατσέ της Ινδονησίας δέχτηκαν δημοσίως 77 ραβδισμούς την Πέμπτη 28/1. Την “καταγγελία” (για γκέι σεξ) στην Αστυνομία έκαναν στις οι γείτονές τους. Δεκάδες άνθρωποι παρακολούθησαν το δημόσιο μαστίγωμα στο πάρκο της πόλης Tamansari.

Είναι η τρίτη φορά που η Ατσέ, η μόνη επαρχία στην Ινδονησία που ασκεί το νόμο της Σαρία, τιμωρεί με τον απάνθρωπο αυτό τρόπο άτομα που καταδικάζονται για ομοφυλοφιλία, από τότε που ο ισλαμικός νόμος τέθηκε σε εφαρμογή το 2015.

Πηγή: https://abcnews.go.com/International/wireStory/men-caned-77-times-gay-sex-indonesias-aceh-75533566

Σχετικές πληροφορίες:

Το Μπάντα Άτσεχ (Banda Aceh, Ινδονησιακά: Kota Banda Aceh) είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Άτσεχ της Ινδονησίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010 είχε 174.433 κατοίκους και η μητροπολιτική περιοχή της 513.698. Στην απογραφή του 2000 το Μπάντα Άτσεχ είχε 219.070 κατοίκους[1]. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Σουμάτρας. Η πόλη αποκαλείται και «λιμάνι για τη Μέκκα», διότι χρησιμοποιούταν από τους μουσουλμάνους που πήγαιναν να προσκυνήσουν στην Κάαμπα.

Η Δημοκρατία τής Ινδονησίας έχει πληθυσμό ±270.000.000. Η κύρια θρησκεία στην Ινδονησία είναι το Ισλάμ, καθώς σχεδόν το 85% του πληθυσμού δηλώνουν Μουσουλμάνοι. Η Ινδονησία είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό μουσουλμανική χώρα.

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Για την αντιγραφή και τον τίτλο:

28 Ιανουαρίου 2021