Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων (έναντι Σταδίου ΔΙΑΓΟΡΑΣ), «Πηγές Καλλιθέας»

Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

Δημήτρης Μπρούχος

Δυστυχέστατα για τη ράτσα μας, για τη Φυλή μας, για το Γένος μας, το Γένος του Λεωνίδα, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Νικηταρά, του Διάκου και αναρίθμητων άλλων γνωστών και αγνώστων, που έδωσαν το πολύτιμο αίμα τους για την φιλτάτη πατρίδα όλων, όπως επεσήμανε στην ενωτική και καθοριστικά ιστορική ομιλία του χθες στο Σύνταγμα ο Μίκης όλων των Ελλήνων, η εμβληματική αυτή μορφή του διαχρονικού Ρωμιού, δυστυχέστατα ξαναλέω, μολύνθηκε από «φαναριώτικες» και «βενετσιάνικες» θέσεις, κάποιων-και καλά-ψευτοδημοκρατορουφιάνων του κερατά, σπουδαγμένων-αγραμμάτων, που απέδειξαν άλλη μια φορά ως ζωντανά που είναι, ότι δεν ξέρουν πού παν τα τέσσερά τους…

Ο 93χρονος Μίκης, θυμίζοντας τη φράση των παλιών μας δασκάλων «καλά μου παιδιά», απευθύνθηκε με μεγαλείο ψυχής σε όλους τους συνέλληνες-αδέλφια του ως «καλοί μου Έλληνες, αδέλφια μου φασίστες, ρατσιστές και σε όλους τους άλλους», θέλοντας να καταδείξει με ηχηρό τρόπο ότι στα δύσκολα και στις κυβερνήσεις σαν κι αυτή του Ιωάννη Μεταξά που καθιερώθηκε με απόφαση του τότε κοινοβουλίου και οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στην περηφάνεια του ΌΧΙ και του Έπους του ’40, με την οποία συντάχθηκαν από τον Νίκο Ζαχαριάδη (με το γνωστό πρώτο ανοιχτό γράμμα του «Προς το λαό της Ελλάδας όπου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «…Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλά-δας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη».

Αθήνα 31 του Οκτώβρη 1940 Νίκος Ζαχαριάδης Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ», μέχρι τον Γρηγόρη Φαράκο “ΕΓΩ ΠΑΡΕΥΡΕΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ”- [«…Ό,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται… και εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΦΑΡΑΚΟΣ, ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ (1989 – 1991)]- τον Μανώλη Γλέζο και τόσους και τόσους άλλους αδιαμφισβήτητους Αγωνιστές, καταδεικνύεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο, ότι ο Έλληνας μπροστά στην εθνική του περηφάνεια, την αξιοπρέπεια, τη μαρτυρική υπόστασή του, ενώνεται αδελφικά και συμπορεύεται για την αντιμετώ-πιση του κοινού κινδύνου.
Τι είναι αυτό που ενόχλησε τους ρουφιανοψευτοδημοκράτες του κερατά, λοιπόν; Επειδή ο Μίκης ξεβράκωσε τα ψευτοαριστερόστροφα α…….α τους (αυτά που δεν έχουν); Επειδή ένωσε όλους τους Έλληνες κάτω από τον όρκο του Μεγαλέξανδρου; (ας ξεστραβωθούν οι ανιστόρητοι…), επειδή δεν άνοιξε ρουθούνι και συμπορεύτηκαν όλες ανεξαιρέτως οι εκφράσεις του λαϊκού αισθήματος από ΟΛΑ ΤΑ ΑΚΡΑ του κοινοβουλίου είτε εμφανώς είτε διακριτικά;
Τί είδους αυθαίρετοι συμψηφισμοί είναι αυτοί των ακραίων και ποινικά κολάσιμων πράξεων κάποιων κομμάτων, που είτε αρέσει είτε δεν αρέσει εκπροσωπούν ως τεταρτο-τρίτη δύναμη τον ελληνικό λαό; Σε μια μάζωξη πάνδημη, παλλαϊκή, όπου το μόνο σύνθημα που ακούστηκε ήταν ΕΛΛΑΣ-ΕΛΛΑΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και το μόνο που υποτιμήθηκε το ΑΛΗΤΕΣ-ΠΡΟΔΟΤΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ακριβώς γιατί δεν συνέφερε σε κανέναν από τους διαχρονικούς μας ναιναίκους;
Ποια δημοκρατία είναι αυτή που ακυρώνει τη βούληση του κατά τα άλλα κυρίαρχου λαού, διαμερισματοποιώντας επιλεκτικά και κατά το δοκούν τη βούλησή του;

Α Ι Δ Ω Σ   Α Ρ Γ Ε Ι Ο Ι !…
Δικάζουμε και διχάζουμε το λαό, επιχειρώντας να αναδείξουμε χαζομ@λ@κιούλες, μέσα σε μια λαοθάλασσα 1.500.000 ανθρώπων, που διαμήνυε προς πάσα κατεύθυνση τα κελεύσματά της.
Αλήθεια, πώς ξύπνησε εκείνος ο γελοίος, που με τη μικροπολιτική και μικρόψυχη στάση του, εξακολουθεί να ρυπαίνει την κάποτε φορεσιά του; Που μέτρησε σε 140.000 ψυχές εκείνο το χαμό; Φαντάζομαι θα παλεύει να βγάλει απ’ τα μούτρα του τις φτυσιές ενός ολόκληρου λαού, όχι συναισθηματικά ή «θυμικά» παρακινούμενου, αλλά ενός λαού πατριώτη, Μαραθωνομάχου, Σαλαμινομάχου, Μακεδονομάχου και ό,τι άλλο χρειαστεί στο μέλλον.

Αλήθεια, ποιος καθοδήγησε τους Κρήτες πανταγωνιστές, τους Καστελλοριζιούς και τους άλλους πανθηρωϊκούς Δωδεκανήσιους, τους γενναίους Μανιάτες, τους Μικρασιάτες των αλησμόνητων πατρίδων, τους απόγο-νους του Διγενή Ακριτοπόντιους, να σηκωθούν από τη βολή τους, να ταξιδέψουν με ότι αυτό συνεπάγεται για να ενώσουν τη φωνή τους με όλες τις τάξεις αλλά και με τις «λεγόμενες ακραίες» ιδεολογικές τάσεις, παρακάμπτοντας τις όποιες διαφορές μεταξύ τους;
ΚΑΙ ΗΣΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ…

Μόνο μια λέξη: ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ή ΕΘΝΙΣΜΟΣ (και όχι Εθνικισμός).
Αυτή καθοδήγησε πάντοτε τις εξεγέρσεις, τις επαναστάσεις, τις διεκδικήσεις στον μακροβιότερο όλων των Αγώνων: Αυτόν για τη Λευτεριά και την Εθνική Δικαίωση.
Τι ήταν αυτό που ώθησε τα εκατομμύρια των Ελλήνων, σε αυτή την ενωτική κραυγαλέα διαμαρτυρία; Μα τι άλλο… Φυσικά η πιθανή ενδοτική συμφωνία με τους ασυμμάχους.
Όμως, ο κυρίαρχος λαός, στη φράση του Μίκη σήμερα όπως άλλοτε στου Ζαχαριάδη και στου Φαράκου και στου Γλέζου και όλων, ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΑΠΕΦΑΝΘΗ: Α Δ Ε Λ Φ Ι Α ΜΟΥ… ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ. Ο Λ Ο Ι…

Και φυσικά, η Μακεδονία, ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

«Ελλάδα, που κρατάς ψηλά περήφανη
Το σύνθημα γι’ αντίσταση και πάλη
Χίλια σπαθιά ας κραδαίνουν οι ανίκανοι
Τριγύρω σου απ’ το άσκυφτο κεφάλι
Ελλάδα, Ελλάδα…»

(Από τη ραψωδία Ο Χαλασμός της Νάουσας 1822 μ. Χ.)

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr