Ο Γιώργος Σαράφογλου είναι σκιτσογράφος-γελοιογράφος και επιχειρηματίας. Διαβιεί στην Νέα Υόρκη. George Sarafoglou is a political cartoonist and businessman. He lives in New York City.
Πολύς σαματάς έγινε γύρω από μια σημαία που ήταν μέρος μιας εικαστικής έκθεσης στο γενικό προξενείο της Ελλάδος στην Νέα Υόρκη.
Η καλλιτέχνης έθιξε ένα πολύ σοβαρό θέμα όπως την ενδοοικογενειακή βία και ιδιαίτερα τις κακοποιήσεις και δολοφονίες στην Ελλάδα!…Ναι στην Ε Λ Λ Α Δ Α!
Για να δώσει έμφαση και βαρύτητα σε ένα τόσο σοβαρό ελληνικό – και όχι μόνο – θέμα διάλεξε ένα εξίσου σοβαρό και βαρύ σύμβολο, την ελληνική σημαία.
Τα πανιά που χρησιμοποίησε ήταν κομμάτια από κανονικά κλινοσκεπάσματα κακοποιημένων γυναικών σε αποχρώσεις κόκκινου και ροζ.
Το έργο καλλιτεχνικά εμπνευσμένο σε σύλληψη και εκτέλεση! Άψογο!
Το πρόβλημα ορισμένων οι οποίοι το παίζουν αποκλειστικοί θεματοφύλακες των ιερών και οσίων της φυλής ήταν γιατί η χρήση ενός συμβόλου όπως η σημαία και γιατί η έκθεση του στο προξενείο!
Σαν σκιτσογράφος,- έστω ερασιτέχνης – απαντώ γιατί όχι; Η χρήση σημαιών δεν αλλοιώνει την αξία τους, ίσα-ίσα που ως μέσο δίνει αξία και βάρος σε αυτό που θίγεις.
Στο προξενείο; Και πάλι γιατί όχι; Μια καλλιτεχνική έκθεση είναι από τις πολλές που γίνονται εκεί συχνά.
Στην τελική ένα έργο τέχνης είναι με πολύ σοβαρό μήνυμα.
Ο πρόξενος ως άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό έδωσε το οκ. Μετά όμως τις αντιδράσεις ορισμένων και υπό πίεση από στενόμυαλα ομογενειακά ΜΜΕ, ήρθε η απόφαση από την ελληνική κυβέρνηση και κατέβηκε το έργο από την έκθεση με την υποκριτική αιτιολόγηση ότι προσβάλλεται η σημαία και δεν αρμόζει η παρουσία αυτού του έργου σε κυβερνητικό κτίριο.
Εγώ πάλι βλέπω και κάτι άλλο πίσω από την απόφαση. Την πίεση εκ των δεξιών στην ΝΔ, – (λέγε με και Σαμαρά) – να μην κακοκαρδισει τα άκρα, αλλά και το υποδόριο μήνυμα του έργου προς την ελληνική πολιτεία οτι δεν κάνει αρκετά για την προστασία των γυναικών.
Εδώ παραθέτω μερικές σημαίες που έχω σκιτσάρει θίγοντας διάφορα θέματα. Όλες οι σημαίες έχουν πάντα «κάτι» να μας πουν.Όλοι αυτοί που αντιτίθενται και δήθεν κόπτονται για την αξία της ελευθερίας της έκφρασης και του λόγου ίσως θα έπρεπε να ομιλούν ολιγότερο χρησιμοποιώντας λίγη κριτική σκέψη…ελπίζω να μην…παρεξηγηθήκατε φίλοι μου.
2 Σχόλια
Από Γιώργο Σαράφογλου προς Νίκο Βασιλειάδη
–
Εσύ βλέπεις μια «σπασμένη καρέκλα» μόνο που και αυτή έχει κάποιο «μήνυμα» που προφανώς δεν βλέπεις ή δεν θέλεις να δεις.
Όπως και να’ναι η τέχνη είναι υποκειμενική υπόθεση αλλά η ελευθερία της πρέπει να είναι δεδομένη και αν δεν αρέσει σε κάποιον δεν πάει να πει ότι θα πρέπει να περιορίζεται στο σπίτι του!
Τέλος ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε σε όλα που έθιξες παραπάνω.
Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά με Υγεία!»
Επειδή το θέμα “τέχνη” είναι θέμα καθαρά προσωπικής επιλογής και αντίληψης – κάποιοι εκστασιάστηκαν με την σπασμένη καρέκλα στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης, ή με την κολλημένη στον τοίχο μπανάνα του Μαουρίτσιο Κατελάν – εγώ τα έχω για τα σκουπίδια, δεν θα έρθω σε αντιπαράθεση με όσους θεωρούν πως μπορούν να φτιάχνουν μια σημαία με σεντόνια πρετ α πορτέ. Δικαίωμά τους να το θεωρούν τέχνη. Και δικαίωμά μου να θεωρώ πως το εθνικό σύμβολο της πατρίδας μου δεν μπορεί να έχει ούτε ροζ χρώμα ούτε λουλουδάκια ούτε και ουράνια τόξα όπως έκαναν στο παρελθόν κάποιοι άλλοι. Όποιοι το θεωρούν τέχνη να το πάρουν και να το βάλουν στο σπιτάκι τους, στον τοίχο τους και να το χαίρονται. Εγώ δεν το αναγνωρίζω ούτε ως “τέχνη” ούτε ως ελληνική σημαία και πιστεύω πως υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πάνω από όλα, είναι ιερά και πάνω από την οποιαδήποτε τέχνη. Και τελικά όταν μέσα στα προξενεία μας προσβάλλεται κατ’ αυτό τον τρόπο η σημαία μας και δεν αντιδράμε, δεν μπορεί μετά να ζητάμε τα «ρέστα» από τον Ερντογάν επειδή αμφισβητεί την εθνική μας κυριαρχία. Άποψή μου…