Η Ματίνα Ράπτη -Μιληλήέχει πτυχίο Κοινωνιολογιας και η πτυχιακή της εργασία ήταν πάνω στην κακοποίηση ανηλίκων. Γράφει μικρές ιστοριες που εχουν να κάνουν με το σήμερα και το χθες. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και να ακούει τις ιστορίες τους.

Λάβα, λίβας, λιώσαμε μαναμ’, κόλλησαν οι σαγιονάρες στην άσφαλτο, εδώ θα αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας αδέρφια. Το νερό τρέχει βραστό από τις βρύσες! Θαύμα θαύμα! Τα αυγά μόλις βγουν από το σούπερ μάρκετ μαγειρεύονται μέχρι να φτάσουμε σπίτι. Προχθές έβγαλα από την σακούλα και δύο κλωσσοπουλα! Οι διπλανοί μας παντού βάζουν φωτοβολταϊκά και στην βεράντα μας κάνεις σολαριουμ τζαμπαμ. Δεν θα μείνει ρουθούνι, η μέρα μόλις ξεκίνησε και τα ρούχα που άπλωσα πριν 5 λεπτά έχουν γίνει στρατσόχαρτα …πριν σιδερώσω ισιώνω πρώτα με το καλέμι τις πετσέτες. Αλλά θα μου πεις ποιος σιδερώνει στις μέρες μας πολυαγαπημένη; Χμ, ναι.

Πέρα στον αχνιστό ορίζοντα νομίζω πως είδα έναν δράκο να πετάει χαμηλά… Ώστε έτσι ξεκινάνε οι φωτιές!Έλεγα και γω . Φιλοζωικηηηηη φιλοζωικήηηη Κάποιος να τους μαζέψει. ξουτ ξουτ. Συγνώμη, μπορεί να πει κάποιος στον Πλάστη πως έχει βλάβη η πλάσης; Να του πει να φωνάξει έναν μάστορα, έναν πλανητάρχη της προκοπής, έναν ινφλουενσερ που να μπορεί να κάνει σοβαρό influence, για καλό, τον Ηρακλή, τον Ηρακλή τον Πουαρό έστω, άιντε στην ανάγκη τον Χάρυ τον Πότερ, κάποιον τέλος πάντων. Έχουμε θέ-μα λέμε Μεγαλοδυναμε. Μόνο υδραυλικό μην φωνάξει γιατί την τελευταία φορά με τον κατακλυσμό δεν πήγε καλά…

Η ώρα έχει πάει 10 και η θερμοκρασία είναι ήδη στους 38 βαθμούς κελσίου, φαρενάιτ δεν ξέρω. Με τέτοια ζέστη μας λένε από πριν να μην κυκλοφορούμε και να καθόμαστε σπίτι. Μα πώς δεν το σκέφτηκα εγώ καλέ; Να μην δουλεύει κανείς να καθόμαστε όλοι σπίτι να βλέπουμε σειρές. Νταμοριρε!! . (Αυτό με το σπίτι μας το έχουν ξαναπεί και την πλήρωσαν οι ντελιβεραδες. Δεν θέλω να τα πολυθυμάμαι για ευνόητους λόγους.) Οπότε βάζουμε κλιματισμό για να την βγάλουμε καθαρή αλλιώς την βγάζουμε στην μπανιέρα . Και το νερό είναι ακριβό επίσης και πολύτιμο. Αυτο όλο το ξεχνάμε και δεν μ’αρεσει, καθόλου όμως. Άσε που σήμερα σπάνια βρίσκεις σπίτι με μπανιέρα. Ντουζιέρες και τρέχει τρέχει τρέχει το νερό στον μύλο. Πίσω στον κλιματισμό, αυτόν που έχει εξωτερικές μονάδες που ζεσταίνουν κι άλλο την ατμόσφαιρα. Που πα’ να πει πιο πολύ ζέστη εκεί έξω. Εμείς τώρα, μέσα, αγκαλιά με την εσωτερική μονάδα που αν δεν την έχουμε σε καλή κατάσταση ( άλλα χρήματα για συντήρηση) θα πάθουμε καμιά νόσο των λεγεωνάριων και αντίο λεγεώνα. Ούτε λογαριασμοί ούτε τίποτα. Με τέτοια ζέστη γίνεται και αυτόματη αποτέφρωση…

Όλα κομπλέ. Αλλά ο κλιματισμός όπως έλεγα κοστίζει την μάνα του και τον πατέρα του. (Αχ, πατέρα μου, λείπεις.) Κλιματισμός σημαίνει ενέργεια, οπότε βάζουμε φωτοβολταϊκά για να έχουμε οικονομία στο ρεύμα, να το παίξουμε και οικολόγοι, θυμήθηκαμε ξαφνικά τον πλανήτη, τον οποίο βέβαια έτσι κάνουμε έναν τεράστιο καθρέφτη και ανεβάζουμε κι άλλο την θερμοκρασία! Ζζζζζ εστη , είπαμε; Είπαμε . Πολλαπλασιάστε ελεύθερα. Μέσα σε όλο αυτό το υπέροχο σκηνικό να μην ξεχάσουμε και την πλαστικούρα από μπουκαλάκια, ποτηράκια, καλαμάκια ( ναι τα πλαστικά ζουν και βασιλεύουν γιατί τα χάρτινα παπαριάζουν και είναι λέει και επικίνδυνα όπως λιώνουν μέσα στον καφέ μας, άντε βρες άκρη) . Ενέργεια για να φτιαχτεί τόσο πλαστικό και μετά άλλη τόση ενέργεια για να ανακυκλωθεί και σιγά που ανακυκλώνεται τίποτα. Όλα καταλήγουν στον τρίτο κόσμο και σιγά σιγά γινόμαστε ενaς πλανήτης που πνίγεται στο πλαστικό του και γι’ αυτό όλοι οι πλούσιοι θέλουν να μετακομίσουν στον Άρη. Απλούστατο! Οπότε παρ’ τ’ αυγό και κουρευτο πολυαγαπημένη.

Πού θέλω να καταλήξω; Στο ότι κλεινόμαστε στο δροσερό κλουβάκι μας και σκορδοκαΐλα μας τί γίνεται εκεί έξω. Ένας ωραίος , χορταστικός φαύλος κύκλος! Για τα αυτοκίνητα ισχύει το ίδιο φυσικά. Ελάχιστα πια χωρίς αιρ κοντισιον, τα αναγνωρίζεις από τους ημίγυμνους οδηγούς τους, τα ανοιχτά παράθυρα και το “βρέχει φωτιά στην στράτα μου” που παίζουν τα ραδιόφωνα. Και τί μας μένει εκεί έξω; Κάτι εργάτες της ασφάλτου που τους βγάζουν καταμεσήμερο να σκάβουν τρύπες σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας, μόνο όταν έχει μεγάλη κυκλοφορία, κάτι έρημους Πακιστανούς στα φανάρια για τους οποίους σχολιάζουμε κιόλας, “σιγά, αυτοί δεν έχουν ανάγκη, έχουν συνηθίσει την ζέστη από τις πατρίδες τους” και κάτι πτωχούς βιοπαλαιστές που κρατάνε βεντάλιες, παγωμένους καφέδες και νεράκια μπας και την βγάλουν μέχρι να πάνε στον κλιματιζόμενο προορισμό τους. Α, και τους τουρίστες που θεωρούν την αφύσικη ζέστη της Αθήνας πολιτιστικό δρώμενο και φωτογραφίζουν τους εύζωνες να ιδρώνουν κάτω από τις φουστανέλες με τις 400 πιέτες σκλαβιάς…

Να μην ξεχάσω και τους τουρίστες που πάνε στα νησιά μας και χάνονται καταμεσήμερο μέσα στην ντάγκλα για να κάνουν εξερεύνηση και καλά σαν τον Ιντιάνα Τζόουνς. Παιδιά, ο Ιντιάνα Τζόουνς φορούσε καπέλο και όλο σε κάτι σκιερές σπηλιές την έβγαζε με το παγουρινο του. Αφήστε που δεν είναι πραγματικός χαρακτήρας. Hello! Πού πας καλέ μου τουρίστα μέσα στον λίβα που καίει τα σπαρτά με χάπι για την πίεση και δύο εγκεφαλικά; Ξανά hello… Τέλος πάντων και γω από το σπιτάκι μου σου γράφω πολυαγαπημένη, κάτω από το κλιματιστικό. Έχω “σκάσει” και μια στάλα το παράθυρο, έτσι για το ξεκαρφωμα του οξυγόνου, λέμε τώρα, και με έχουν τρελάνει τα τζιτζίκια που έχουν τρελαθεί κι αυτά… Τζι τζι τζι τζι τζι τζι.

Νεράκι στα αδέσποτα να βάζετε, να έχετε κάνα μπουκαλάκι νερό κρύο να δίνετε στα φανάρια μαζί και τα ψιλά σας ( αν και την τελευταία φορά που έδωσα νερό στα φανάρια δεν το πήραν και μου ζήτησαν μόνο χρήματα! Τί έπαθε ο κόσμος κόσμε;!?) και ζακέτα μην πάρετε. (Συγνώμη μαμά, αλλά μόνο στο πλοίο της γραμμής χρειάζεται πια η ζακέτα.) Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους χτίστες της πυραμίδας του Χέωπα και τους 39 κατασκευαστές ανεμιστήρων. Αυτοί ξέρουν. * Νταμοριρε στα ιταλικά σημαίνει “να πεθαίνεις” από τα γέλια ή και κανονικά. Διαλέξτε και πάρτε.