Γράφω βάσει προσωπικών βιωμάτων, για να εξηγούμαι και να μην παρεξηγούμαι…

Πολιτικοί σωτήρες, πλουτοκράτορες, ιερείς οικονομικών παραδείσων, ιδεολόγοι αυτονομιστές, μάγοι της κοινωνικής ειρήνης, κάθε τόσο, μα τελευταία όλο και πιο συχνά μας μιλούν τόσο πολύ για έννοιες όπως η ευτυχία, η λύτρωση και η κοινωνική ευημερία. Μας έχουν μιλήσει πολύ για αυτές από παντού, τόσο που το κενό τους έχει αποκτήσει υπόσταση. Έχουν καλοφορμίσει μέσα στις νοητικές μας διεργασίες και επιδρούν σημαντικά στον συμπεριφορικό μας χάρτη. Πάντα υπόσχονται ένα μέλλον ευτυχίας, όπου η ανεκτικότητα, η αποδοχή, η στοργή, η φροντίδα του ενός προς τον άλλο σχηματικοποιούνται ως προάγγελος μιας γαλήνιας κοινωνικής συνύπαρξης. Η συλλογική θετική προδιάθεση, είναι ο ιδανικός μεσοχώρος για να πατήσουν οι παρίες της “ανάπτυξης”, φουσκώνοντας υπέρχειλα το μπαλόνι με ανθρωπιστικές υποσχέσεις, αποσκοπώντας όμως στην ανήλεη κερδοσκοπία καθώς σχεδόν πάντα διατρέχονται από ατομικές προσδοκίες, σκοπούς –πάντα σύμφωνα με την έμφυτη τάση της ανθρώπινης φύσης για ξελόγιασμα- κάτι που καθιστά τους χαρακτήρες μας πιο τρωτούς, πιο ευάλωτους. Ιδανικούς για εμπαιγμό. Βέβαια συνήθως σε βάθος χρόνου όλες αυτές οι αλτρουιστικές προσπάθειες καταλήγουν πάντα σε τραγωδία. Αφού εν τέλει, όταν πια περατώνονται, η νέα τάξη πραγμάτων – σκληρή και δαιμονική όπως άλλωστε αναμενόταν- διαψεύδει πατόκορφα τις προσδοκίες και φανερώνει απόλυτα την αυταπάτη της ανθρώπινης φύσης: την ανάγκη για επένδυση σε εξωτερικούς παράγοντες σωτηρίας.

Γνώση που κερδήθηκε: Μερικές φορές τα όνειρά σου οφείλουν να πέφτουν στην Β’ κατηγορία. Εκεί, που μπορείς να ελέγχεις αν αντέχεις να ονειρεύεσαι χωρίς ανταπόδοση.

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr