Οι εκ δεξιών των δεξιών εκδηλώνουν, περιστασιακά και δημόσια, το φθόνο και το θαυμασμό στο πόσο καλά τα καταφέρνουν οι Τούρκοι. Πουλάνε drones στην Ουκρανία, ανοίγουν το αεροδρόμιο και η Turk Hava Yolari, γίνεται ημιεπίσημος αερομεταφορέας της Ρωσίας, δεν τηρούν τις κυρώσεις και γνεφουν προς τον απειλούμενο πακτωλό των ολιγαρχών. Και είναι και διαμεσολαβητές της ειρήνης. Κανονικοί μαυραγορίτες.

• Να σημειώσουμε ότι σε αυτή τη στάση η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ενεργή και ομιλητική. Να μην υποκύπτει στις πρόδηλες πιέσεις ενόψει της ενότητας της συμμαχίας. Ιδιως αμερικανικές πιέσεις.

• Είναι η μεγάλη παράδοση της τουρκικής φιλοναζιστικής ουδετερότητας του Β’Π.Π. Η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία ένα μήνα πριν πέσει το Βερολίνο. Αν τους είχαμε μιμηθεί η Ελλάδα θα είχε πει ΝΑΙ στους Ιταλούς, οι Κρητικοί δεν θα πολεμούσαν με τις αξίνες τους αλεξιπτωτιστές.Το φασιστικό καθεστώς Μεταξά θα κυβερνούσε μέχρι το 45. Αλλά ακόμα και οι Έλληνες ζηλωτές του Μουσολίνι είχαν όρια. Αλλά και γενικότερα. Θα είχαμε πει μπράβο στο ΝΑΤΟ όταν βομβάρδιζε το Βελιγράδι. Είμασταν όμως η μόνη χώρα μπετόν αρμέ κατα των βομβαρδισμών.

• Προσωπικά ούτε περιφρονώ ούτε πετάω στα σκουπίδια την εξ αριστερών προσέγγιση.Την ακούω.Την καταγράφω.Την συζητώ.Απλά διαφωνώ μαζί της.Πολύ έντονα.

• Η εξ αριστερών προσέγγιση σκέπτεται γεωπολιτικά. Δεν μας αφορά αυτός ο πόλεμος λένε.Είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας στο οποίο δεν έχουμε συμφέρον να ταχθούμε.Αυτή είναι βαθύτερα η κινούσα σκέψη. Άλλο αν λόγοι τακτικής και επικοινωνίας δεν επιτρέπουν να εκφραστεί αυτή η θέση καθαρά.Άρα ο ρόλος μας πρέπει να είναι ενδιάμεσος. Ανθρωπιστικός. Αλά Τούρκα. Όχι ακριβώς αλλά κάπως έτσι.

• Αυτή η άποψη παρακάμπτει τον διεθνισμό και την πολιτική αρχών. Αλλά και το εθνικό συμφέρον στη πολιτική αρχών. Γιατί αυτή είναι, μεταξύ άλλων, η βάση καταδίκης του τουρκικού αναθεωρητισμού. Ναι χαϊδεύουν την Τουρκία αλλά η δυσπιστία απέναντι της θα έρθει κάποια στιγμή ολόπλευρη. Η άποψη αυτή παρασύρεται από την αντίληψη του κόσμου ως σκακιέρας. Αγνοεί την ουσία. Αγνοεί την τύχη των ανθρώπων.

• Τι σημαίνουν οι ρωσικές απαιτήσεις ; «Αποναζιστικοποίηση και ουδετερότητα.» Μήπως πρέπει να τους δώσουμε και ένα δίκιο; Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Γνωρίζουμε τι σημαίνουν από τα δορυφορικά καθεστώτα της Μόσχας. Λευκορωσία. Συνέτριψαν την αντιπολίτευση. Συντηρούν 20 χρόνια έναν ημίτρελο δικτάτορα. Ατζερμαϊτζαν. Νότια Οσετία. Αμπχαζία. Υπερδνειστέρια. Καζακστάν. Ουζμοεκιστάν. Κιργιστάν. Ζουν άνθρωποι εκεί. Εκατομμύρια. Με σάρκα αίμα και κόκαλα. Κράτη τρόμου και φρίκης. Για σκεφτείτε τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Έρμαια του φασισταριού και της διαφθοράς κακέκτυπων αντιγράφων του Πούτιν. Αυτό θα κάνουν και στην Ουκρανία. Αυτό είναι το μοντέλο διακυβέρνησης. 4700 συλλήψεις ήδη στη Ρωσία. 15 χρόνια κάθειρξη, αν μιλήσεις προσβλητικά για το στρατό. Κι αν είσαι και πιο έντονος, σε τρώει το μαύρο φίδι, όχι η φυλακή. Ε, λοιπόν, σε όλα αυτά μια απάντηση υπάρχει. Απέναντι. Κατά. Τόσο απλά. Γιατί πλην των άλλων το μοντέλο αυτό διεκδικεί παγκόσμια ηγεμονία. Γι’ αυτό και η Κίνα συμπαθεί την εισβολή. Δεν την ονομάζει εισβολή αλλά «κατάσταση» (situation). Μέγας γλωσσικός πλούτος.

• Καλά και η «Δύση» είναι καλύτερη; Ναι παρά τα όσα κατα καιρούς της αναλογούν είναι καλύτερη. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη. Το κυριότερο όμως είναι ότι είναι εν δυνάμει καλύτερη. Ναι να συζητήσουμε για το πώς οι Αμερικανοί τα κάνανε μαντάρα. Στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στην Αραβική άνοιξη, στη Συρία στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν. Παράλληλα όμως και για την εθνοκάθαρση, τον Σαντάμ και τα δηλητηριώδη αέρια στους Κούρδους τον Άσαντ, τον μουλά τάδε και τον isis που οι ίδιοι δημιούργησαν για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς . Ναι να συζητήσουμε για την ενίσχυση και αγάπη των διαφόρων «δικών τους καθαρμάτων». Να μην ξεχνάμε όμως ότι ο πολίτης στην Ουγγαρία του απεχθούς Ορμπάν είναι σε καλύτερη μοίρα από τον πολίτη της Λευκορωσίας και των διαφόρων Σταν.

• Καλά Κούλουμα. Ο ταραμάς και τα ντολμαδάκια είναι τουρκικής προέλευσης. Νόμιζα το ίδιο για το χαλβά αλλά είναι Ιρανικός. Τα εδέσματα και η γεύση είναι η πρώτη ύλη της φιλίας των λαών. Γι’ αυτό και οι μεγαλύτερες συμφωνίες έχουν επιτευχθεί σε δείπνα. Καλή όρεξη κ. Πρωθυπουργέ στην Πόλη.