Ο Πίνακας είναι της Σταυρούλας Ποδαρά ( πτυχιούχος Νοσηλευτικής)

Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών

Ζεις  μες την αγωνία της πιο βαθιάς αναζήτησης

Ψάχνοντας,

την ύστατη ακτίνα του πυρακτωμένου σου εγώ.

Μέσα από  απόμακρους μύθους και δοξασίες.

Ανάμεσά,

στη επιδέξια απόκρυψη, ως μυστικό, του αόρατου κόσμου στον υπαρκτό

Στο σύνορο που έχει χαράξει ο ήλιος μες το σύννεφο

Ανάμεσα στον χρυσό ήχο των λόγων και τις δοξασίες του φόβου.

Αλυσοδέθηκες, ως άλλος προμηθέας

Εσύ, η καρδιά που δίνεται.

Στην αφαιρετική διάθεση της ύπαρξης

Γράφεις, μιλάς, διαβάζεις, ρωτάς, τη νύχτα που σε τυλίγει  χωρίς αστέρια

Για την αγωνία, μιας ανάσας που πλησιάζει την ανομολόγητη θλίψη των ματιών

Για το πνεύμα που ελεύθερο θέλεις να πετά,

και την αθάνατη, λυτρωμένη από πάθη ψυχή

Κτήμα σου,

η διψασμένη λατρεία της βαθύτερης αναζήτησης

Η φωτοχυσία του εσώτερου εγώ

Μπορείς και εξοστρακίζεις με θάρρος το δαιμονικό που κλονίζει την πίστη

Αναζητώντας, στη χειμωνιάτικη γωνιά

το θύμα του ονείρου.

Τη κυκλοθυμία της ανθρώπινης φύσης

Είσαι ένα στάδιο, πριν την διαφυγή

Πριν το πνεύμα, ως λάβα,

εκραγεί και μας τυλίξει

Αγωνιάς, λανθασμένα

Αφέσου

Μη Ζεις, με την αγωνία