* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Φοβόμαστε τις ψυχές των νεκρών ανθρώπων

και των ζώων που έχουμε σκοτώσει

Γιάννης Σουλιώτης, Η ποίηση των Εσκιμώων

Η Δημοκρατία είναι δοσολογία, αναλογία και ευλογία. Είναι όμως και καλειδοσκόπιο με διάφορα εσωτερικά κάτοπτρα, τα οποία αντανακλούν πολύχρωμο φως.

Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα χρώματα για να δούμε πως προσλαμβάνονται από εμάς τους ίδιους, από εαυτούς και αλλήλους, με άλλα λόγια ποια πολιτική  σημειολογία εκπροσωπούν.

-Υπάρχει εθνικολαϊκισμός χωρίς την εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση και έχει χρώμα γκρι;

-υπάρχει νόμος πάνω από το Δίκαιο και έχει χρώμα κόκκινο;

-υπάρχει το φοβισμένο πρόσωπο του πρόσφυγα/μετανάστη και έχει χρώμα ωχρό;

-υπάρχει το ειρωνικό βλέμμα του πετυχημένου και έχει χρώμα μπλε;

-υπάρχει το προσωπείο του ψευτο-αριστερού συνοδοιπόρου και έχει χρώμα ροζαλί;

-υπάρχει η νοσταλγία του απελθόντος/παρελθόντος και έχει χρώμα πρασινο-λαχανί;

-υπάρχει η μάσκα του “παρεμβαίνοντος” αγανακτισμένου φασιστοειδούς  και έχει χρώμα μαύρο;

-υπάρχει η απάθεια του διανοούμενου και έχει χρώμα πορτοκαλί;

-υπάρχει διαφθορά/σκάνδαλο υπέρ “των δικών μας συμφερόντων” και έχει χρώμα τρικολόρ;

-υπάρχει επέτειος Πολυτεχνείου που να μην έχει χρώμα όλη τη γκάμα του ουράνιου τόξου;

Μ’αυτά και μ’αυτά πρέπει ν’αποφύγουμε μία Δημοκρατία της βίας και της ανομίας, η οποία πάντοτε θα έχει χρώμα βαθύ μωβ.

ΥΓ. “Κανείς μη φύγει από το τραπέζι αυτό.

         Απόψε κλαίμε τους ζωντανούς” [Ν.Φωτόπουλος, Δάνειος χρόνος]

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr