O Δρ. Θάνος Ε. Ασκητής είναι γιατρός Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής, διδάκτωρ Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και καθηγητής Ψυχιατρικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου (E.U.C) στον τομέα Κοινωνικής Ψυχιατρικής. 

Ο χωρισμένος άνδρας των 55 χρόνων, «μου χάρισε» αυτή τη φράση, μιλώντας για τη ζωή του, κυρίως μετά τον χωρισμό του προ διετίας. Είπε πολλά και ενδιαφέροντα για τη σημερινή πραγματικότητά του, αλλά όταν τον ρώτησα πώς βλέπει το καλοκαίρι του, μου απάντησε με αυτή τη λεκτική οριοθέτηση, μεταξύ του φλερτ και των διακοπών. Πάνω στα λόγια του, η μνήμη μου ανακάλεσε μια αντίστοιχη φράση, που είχα καταγράψει προ δεκαετίας από γυναίκα, που είχε μπει στην εμμηνόπαυση, λέγοντάς μου «Τώρα γιατρέ μου, απολαμβάνω πολύ περισσότερο το σεξ, που το ζω μέσα από φλερτ, που δεν κρατούν πολύ, αλλά ζουν πολύ έντονα…»

Μεταξύ αυτών των δύο φράσεων, από δύο ανθρώπους διαφορετικού φύλου, συνέδεσα την ανάγκη που ο καθένας από εμάς έχει, να φλερτάρει ή να τον φλερτάρει κάποιος άλλος, κατά την περίοδο των διακοπών, που θα έλεγε κανείς θεατρικά ότι το καλοκαίρι δεν μπορεί να μην έχει τουλάχιστον ένα παγωτό, όπως δεν μπορεί να μην έχει μία ερωτική αίσθηση, σε όποιον έχει ανοίξει την πόρτα του για να περάσει στο κατώφλι του καινούργιου…

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου, λίγο πολύ είναι γνωστά σε όλους μας, το πώς ζούμε στις διακοπές μας, με ποιον είμαστε στο διάλειμμα αυτό της ζωής μας, αλλά και πόσο θέλουμε να ζήσουμε μία περιπέτεια, μία γνωριμία, μία αίσθηση του πάθους και φυσικά να γευθούμε αυτό που το ψάχνουμε όλο το χρόνο, αλλά το κυνηγάμε σε αυτές τις λίγες μέρες, που φεύγουμε από την καθημερινότητά μας.

Η αλήθεια είναι ότι το φλερτ, μάλλον, δείχνει πιο άτονο και άχρωμο από τις προηγούμενες χρονικές περιόδους της ζωής μας. Τα παλιά χρόνια οι «συντηρητικοί» άνθρωποι δεν εξέφραζαν εύκολα την επιθυμία τους, αλλά διεκδικούσαν περισσότερο την αναζήτηση μιας σχέσης, που το συναίσθημα και το σεξ ήταν η μεγάλη απάντηση στη στέρηση της εποχής. Το ρομαντικό φάνταζε με το ερωτικό σαν ένας Αργεντίνικος χορός, που οι χορευτές του χανόντουσαν μέσα στην αναζήτηση του ρυθμού και της κίνησης, για να απολαύσουν την εικόνα του. Η εποχή εκείνη, δειλή για τη γυναίκα και πιο επιθετική για τον άνδρα ερωτικά, έφτιαχνε σχέσεις που σε πολλές περιπτώσεις δεν σταμάταγαν στο κλείσιμο του φεγγαριού, συνεχίζοντας στην υπόλοιπη χρονική φάση την εξέλιξή τους. Σήμερα, ζώντας πιο πολύ τη σεξιστική και προκλητική αναζήτηση του τυχαίου, του στιγμιαίου, του «εδώ και τώρα», που η ηδονή και το πάθος δεν προλαβαίνουν να εκφραστούν, γιατί η όλη «φάση» έχει ολοκληρωθεί, προτού αρχίσει.

Το φλερτ κυνικό, απρόσωπο και ναρκισσιστικό, αναζητάει τον καθρέφτη μιας ωραιοπάθειας, που λικνίζεται στα κύματα της θάλασσας και δεν εκφράζεται στην επικοινωνία και στη συναισθηματική επαφή. Είναι ένα σεξ, εάν προκύψει, που θα απομυθοποιηθεί μετά από λίγο, για την αναζήτηση της επόμενης πρόκλησης. Δεν βαθαίνει η ανάγκη για περισσότερη αναζήτηση και η πρόκληση ικανοποιείται γυμνή και ντυμένη στο παιχνίδισμα του όμορφου και του ρηχού.

Όλα αυτά, τα γράφω γιατί θεωρώ πως ο ήλιος, η θάλασσα, η ανέμελη εικόνα και το άφημα στο φως του καλοκαιριού, γεννάει ευκαιρίες γι’ αυτόν και για εκείνη, που περιμένει τον «άνθρωπο» να του πει «Μ’ αρέσεις, θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα, αισθάνομαι την ανάγκη να σε διεκδικήσω, να σε κερδίσω, να κάνω έρωτα μαζί σου…»

Ο 50αρης στο κλείσιμο της συνεδρίας μας, μου έκλεισε το μάτι φεύγοντας, υποσχόμενος μηνυματικά ότι θα μου φέρει πολλά φλερτ στην επόμενη συνάντησή μας, σαν τον ψαρά, που το άδειο δίχτυ του το γεμίζει «αγοράζοντας» ψάρια…

Κι όμως το φλερτ κινείται παντού και πουθενά. Υπάρχει στη ζωή μας, παντρεμένους και ανύπαντρους, στους πρώτους ως ανάσα εκλογίκευσης του εραστή, που κρύβουν μέσα τους, στους δεύτερους ως αυτολατρεία, αυτοθαυμασμό και «πόσο αρέσω». Νομίζω, όμως, ότι η εποχή αυτή προβάλει την ανάγκη να γνωρίσουμε την πρόκληση μιας περιπέτειας, που έχει αρχή και τέλος. Στο μέσο, όμως, υπάρχει η αλήθεια, «ότι κάποιος μου αρέσει και σε κάποιον αρέσω…»

Το κινητό μου χτυπάει! Μου αποσπά τη σκέψη μου, είναι ένας φίλος μου, που θα πάμε μαζί διακοπές. Η πραγματικότητα είναι σημαντική, ο χρόνος ρεαλιστικός και ο έρωτας αληθινός. Η ανθρώπινη σχέση νικάει το κινητό, κλείνει το λάπτοπ, σβήνει το facebook, το Instagram, το Tik Tok. Ακούω μόνο την καρδιά μου που κάνει τικ τοκ, αισθανόμενος χαρά, που το τηλεφώνημα αυτό, μας προετοιμάζει τις διακοπές που έρχονται…

Θάνος Ε. Ασκητής

Πηγή