*O Σπύρος Στείρης είναι Οικονομολόγος, Ms in Health Administration

Τα όσα συμβαίνουν από χθες στην Νέα Δημοκρατία είναι τουλάχιστον ανησυχητικά, αν δεν είναι κωμικά. Έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να θέσουν υποψηφιότητα για την ηγεσία της τουλάχιστον δέκα άνθρωποι. Ανάμεσά τους και κάποιοι που δεν είναι βουλευτές, με αποτέλεσμα, εάν εκλεγούν, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην εκπροσωπείται από τον αρχηγό του στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Μόνο νοσηροί εγκέφαλοι θα μπορούσαν να επιδιώξουν, χάριν της προσωπικής τους φιλοδοξίας, να αφήσουν την Νέα Δημοκρατία ακέφαλη εντός του Κοινοβουλίου.

Το γεγονός ότι τόσοι πολλοί ενδιαφέρονται να γίνουν αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας και νιώθουν ότι έχουν πιθανότητες να το πετύχουν, θα έπρεπε από μόνο του να προβληματίσει τα μέλη του κόμματος και την κοινωνία. Όταν υπάρχει ένα πρόσωπο που ξεχωρίζει για τις ικανότητές του και έχει πείσει με την παρουσία του ότι είναι άξιος, αυτομάτως οι υπόλοιποι αποτρέπονται από το να θέσουν υποψηφιότητα απέναντί του, καθώς φοβούνται την ήττα. Μόνο γραφικοί δοκιμάζονται απέναντί του, ελπίζοντας ότι η υποψηφιότητά τους θα τους προσδώσει αναγνωρισιμότητα, θα πάρουν δηλαδή φως από την λάμψη του άξιου. Το πρόσωπο που ξεχωρίζει είναι ο ηγέτης. Και ένα τέτοιο πρόσωπο χρειάζεται η Νέα Δημοκρατία. Ένα πρόσωπο που δεν θα πάρει λάμψη από το αξίωμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά θα δώσει δύναμη και φως στο κόμμα με την παρουσία του. Ένα αυτόφωτο άτομο, όχι κάποιον φωτισμένο από τους προβολείς της τηλεοπτικής διαπλοκής. Έναν άνθρωπο που θα εμπνεύσει και θα δώσει προωθητική δύναμη στην συντηρητική παράταξη, που θα είναι ικανός όχι απλά να διαχειριστεί το κόμμα, αλλά να το μεγαλώσει.

Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη ένα αρχηγό, ένα διαχειριστή της κατάστασης. Αρχηγούς είχε πολλούς στην μακρόχρονη ιστορία της στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Ηγέτες είχε όμως μόνο τρεις: Κων. Καραμανλής, Κων. Μητσοτάκης, Κων. Καραμανλής ο νεότερος. Μόνο αυτοί μεγάλωσαν το κόμμα, το οδήγησαν σε τεράστιες νίκες, πήραν μαζί τους σχεδόν τον μισό ελληνικό πληθυσμό και ενέπνευσαν το λαό. Οι υπόλοιποι απλά διαχειρίστηκαν την κατάσταση, λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένα. Έμειναν στην ιστορία επειδή η Νέα Δημοκρατία τους έκανε αρχηγούς της, όχι επειδή κατάφεραν κάτι σπουδαίο μόνοι τους. Η Νέα Δημοκρατία σήμερα, περισσότερο ίσως από ποτέ, έχει ανάγκη από έναν ηγέτη. Που θα εμπνεύσει όχι μόνο το σκληρό κομματικό πυρήνα, αλλά τον ευρύτερο χώρο του κέντρου και της δεξιάς. Έναν άνθρωπο για τον οποίο το κόμμα θα είναι υπερήφανο που θα τον έχει αρχηγό, όχι κάποιον που θα είναι ο ίδιος υπερήφανος που είναι αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

Η πληθώρα υποψηφίων αποδεικνύει ότι στην ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας περισσεύουν οι μέτριοι. Κανείς δεν ξεχωρίζει και κανείς δεν νιώθει δέος για τον άλλο. Συνεπώς, δύο λύσεις υπάρχουν. Είτε θα ψάξουν να βρουν κάποια φωτεινή προσωπικότητα εκτός του στενού τους πυρήνα, είτε θα υπάρξει ένα μοντέλο συλλογικής διοίκησης. Για διαφορετικούς λόγους δεν βλέπω να συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Όσο η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να βρει ένα πρόσωπο με κοινωνική επιβολή, το οποίο θα ηγηθεί, δεν θα καταφέρει τίποτα σπουδαίο.