Γιάννης Στουραΐτης

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

Υ.Γ. 1

Πρώτη παράταξη στις Αυτοδιοικητικές εκλογές αναδείχθηκε πανηγυρικά η Αποχή. Το 41% των εγγεγραμμένων εκλογέων δεν προσήλθε στην κάλπη, ενώ το 6,7% από τους υπόλοιπους, ψήφισε Λευκό / Άκυρο !

Αυτή η συμπεριφορά δεν απασχόλησε κανέναν από τους πολιτικούς αναλυτές, στον βαθμό που να πέσει στην αντίληψή μου, ή, τουλάχιστον δεν επισημάνθηκε εμφατικά όπως, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα έπρεπε.

Έλλειψη εμπιστοσύνης στα πρόσωπα, καχυποψία, (μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά), απογοήτευση, αποθάρρυνση, κόπωση, αδιαφορία, είναι τα πρώτα που μου έρχονται στον νου.

Αποτέλεσμα : Διατηρήθηκε o χώρος για την επικράτηση του μηρυκασμού του ξύλινου λόγου, και της διαιώνισης των πρακτικών που διατηρούν τους επιτήδειους στην εξουσία και αποκλείουν τους, εν δυνάμει, έντιμους και ικανούς.

Όλοι, λοιπόν, στο ίδιο χωνευτήρι και γι αυτό, φαίνεται, «περνάει στο ντούκου» το συγκεκριμένο, καθόλου ασήμαντο, φαινόμενο…

Υ.Γ. 2

Θριαμβευτής, επίσης, ήταν τα …εισαγωγικά !

Ή μάλλον οι, σε εισαγωγικά, “ανεξάρτητοι” υποψήφιοι !

Προσωπικά, τα κόμματα με «χαλούσαν» ανέκαθεν. Ένα είδος αλλεργίας…

Πολλώ μάλλον, όταν κλήθηκα να συμπράξω μαζί τους στο πλαίσιο της υποψηφιότητάς μου.

Υπήρξε ένας από τους παράγοντες που έδρασαν ανασταλτικά στο να πάρω την απόφαση.

Τον παρέκαμψα, διότι το κριτήριο που κυριάρχησε ήταν να επενδύσω στα πρόσωπα που έκρινα ότι ήταν καταλληλότερα για ν’ αναλάβουν την τύχη του τόπου μας, ανεξάρτητα από την όποια κομματική τους ιδιότητα.

Ένας παράγοντας που με διευκόλυνε, ήταν η “πολυφωνία” που συνιστούσε η σύνθεση της κομματικής κάλυψης της παράταξης με την οποία εκτέθηκα στα κοινά. Είχαμε πίσω μας 5 ή 6 κόμματα, (δεν έχει σημασία ο ακριβής αριθμός τους), και το δηλώσαμε ξεκάθαρα εξ αρχής. Αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, κάν’το με ειλικρίνεια και, τουλάχιστον, όσο λιγότερο επώδυνα γίνεται…

Όμως, αξιότιμοι κύριοι συνυποψήφιοι, ανεξάρτητοι δεν υπήρξατε ποτέ, παρά μόνο σε εισαγωγικά, κι αυτό το γνωρίζουμε όλοι, και εσείς, και οι ψηφοφόροι σας, και τα Μ.Μ.Ε. που χρησιμοποίησαν σε κάθε περίπτωση την κατάλληλη σημειολογία για να μην μείνει καμία αμφιβολία σχετικά με την κομματική σας προέλευση-κάλυψη.

Ενδεικτικά σας παραπέμπω όχι μόνο στα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, αλλά και στην σχιζοφρενική δημοσιογραφική δήλωση που άκουσα τηλεοπτικά, ιδίοις ωσίν, ότι «…βεβαίως, ο κύριος τάδε κατέβηκε ως ανεξάρτητος, αλλά, (επί λέξει), να μην κοροϊδευόμαστε, τον υποστήριξε το δείνα κόμμα…!»

Πάρ’ το αυγό και κούρευ’ το .

Πώς «να μην κοροϊδευόμαστε», αφού …κοροϊδευόμαστε, ή μάλλον, μας κοροϊδεύετε, υποτιμώντας και την νοημοσύνη μας ; (!!)

Η όλη ιστορία, αφ’ ενός είναι πολύ παλιά και αφ’ ετέρου, αποτελεί μίαν υποκριτική παράσταση, κατά την οποίαν, όλα τα μεταμφιεσμένα κομματικά τσιράκια, διαδραματίζουν κεντρικούς ρόλους, συνεχίζοντας να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους.

Άσε που μού θυμίζει λίγο, (μιλάω για τα κόμματα), τους εφήβους-κοκοράκια που κρύβονται πίσω από την αλάνα, και την βγάζουν έξω να δουν ποιός την έχει πιο μεγάλη (!), χωρίς να ξέρουν ότι στον έρωτα δεν έχει καμίαν απολύτως σημασία το μέγεθος…!

Έχει όμως, φαίνεται, μεγάλη σημασία το να ενισχυθεί το εγώ τους που θα διευκολύνει την επικράτησή τους στα παιχνίδια εξουσίας, (και όχι μόνο), αρχικά στην αλάνα και μετά στην αληθινή ζωή…

Υ.Γ. 3

Να μην κοροϊδευόμαστε ! (βλέπετε, κόλλησα κι εγώ από την προλαλήσασα δημοσιογράφο !) : Οι εκλογές δεν διεξήχθησαν με καθαρό τρόπο.

Απόδειξη τρανή τα πενηντάευρα που βρέθηκαν μέσα σε ψηφοδέλτια στις κάλπες κάποιων εκλογικών κέντρων !

Σε μικρό τόπο ζούμε, τίποτε δεν μπορεί να μείνει κρυφό !

Το γεγονός είναι ενδεικτικό τόσο για την ανηθικότητα των κομματόσκυλων-μπράβων που την είχαν στημένη έξω από τα εκλογικά τμήματα και επηρέαζαν απροκάλυπτα την λαϊκή βούληση, άλλοτε ασκώντας ψυχολογική βία κι άλλοτε εξαγοράζοντας τις ψήφους, όσο και για το επίπεδο της, (ανύπαρκτης), ευφυΐας των αποδεκτών των “δώρων”, οι οποίοι, αντί να τσεπώσουν το χρήμα και «να την κάνουν», το κατέθεσαν, ενώπιον των έκπληκτων ματιών μας και εντός της κάλπης, όχι υπέρ πίστεως, αλλά οπωσδήποτε υπέρ, (ή κατά ;), της πατρίδος !

Και βέβαια, το θέμα μας είναι πόσα πενηντάευρα μπήκαν στις τσέπες των ψηφοφόρων χωρίς να γίνουν αντιληπτά, αλλοιώνοντας έτσι το εκλογικό αποτέλεσμα ;

Όμως, χρήμα έρρευσε άφθονο, προκλητικά φανερά, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, και στις διάφορες προεκλογικές φιέστες. Άσε που και εδώ παίχτηκε το μάταιο παιχνίδι “ποιός την έχει πιο μεγάλη” !

Άραγε, πόσα δενδράκια, άλση, δάση, θυσιάσαμε στην μη ανακυκλώσιμη χαρτούρα, (για να μην πούμε για τα μελάνια), που ρύπανε τον τόπο μας προεκλογικά ;
Όπως επίσης, χρήμα έρρευσε άφθονο, εικονικώς, δια των υποσχέσεων-ρουσφετίων με τους γνωστούς αλάνθαστους μηχανισμούς του παρελθόντος, γεγονός που συνιστά ακόμη μία παραμορφωτική επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Πόσοι σύλλογοι χρηματοδοτήθηκαν προεκλογικά για διάφορες “εκδηλώσεις” που στήθηκαν την τελευταία στιγμή, επί τούτου;

Επαναλαμβάνω : σε μικρό τόπο ζούμε, τίποτε δεν μπορεί να μείνει κρυφό, πολύ περισσότερο, εφ’ όσον όλα έγιναν μπροστά στα μάτια μας !

Έχω άλλη μιαν ερώτηση, μάλλον ρητορική, διότι δεν νομίζω ότι θα μπει κάποιος στον κόπο να την απαντήσει επί της ουσίας :

Οι πηγές τού, ως άνω, αφθόνως ρεύσαντος χρήματος ;

Πόθεν ;

Ποιός έχει πληρώσει τα κερατιάτικα ;

Υ.Γ. 4

Κάθεται το γεροντάκι ήσυχα στο καφενείο του χωριού και ξαφνικά μπουκάρουν καμιά δεκαριά με εικοσαριά νοματαίοι, όλοι, μα όλοι, χαμογελαστοί, (“καλά παιδιά”), του σφίγγουν ένας-ένας το χέρι, του λένε κι από μια μαλακιούλα να περνάει η ώρα, και σε λίγο αποχωρούν ήσυχοι, και πάντα χαμογελαστοί, ότι έπραξαν το προεκλογικό τους καθήκον κι ότι κέρδισαν κι άλλον έναν ψηφοφόρο !

Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα, (των υποψηφίων, εννοείται), διότι ο παππούς, στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, θα δεχθεί αρκετές ορδές “βιδωτών” χαμόγελων από όλες τις παρατάξεις, μετά από ελάχιστα λεπτά δεν θα θυμάται κανέναν, και την ημέρα των εκλογών θα πάει μ’ ένα ψηφοδέλτιο σταυρωμένο από κάποιον κοντινό του συγγενή, ή από κάποιον από τους προπεριγραφέντες επιτηδείους, μετά ή άνευ πενηντάευρου, και θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα έτσι όπως έχει συνηθίσει να κάνει σ’ όλη του την ζωή…

Η συγκεκριμένη πρακτική δεν έχει να κάνει μόνο με τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Ως γνωστόν, έχει, φευ, ευρεία εφαρμογή και σε άλλες ηλικιακές ομάδες…

Υ.Γ. 5

Αυτή, πάλι, η αμιγώς ελληνική, πατέντα της διακίνησης των ψηφοδελτίων, ως εμπορεύσιμο προϊόν, από τους υποψηφίους, συχνά κατ’ απαίτηση των ψηφοφόρων, τι σου λέει ;

Άντε, ας την δικαιολογήσουμε στις περιπτώσεις κάποιων ηλικιωμένων που θα τα μπερδέψουν και χρειάζονται βοήθεια !

Και εδώ όμως, ποιός εγγυάται ότι η “βοήθεια” θα παρασχεθεί με σεβασμό προς την πολιτική βούληση του βοηθούμενου ;

Άρα, πρόκειται για μίαν “αγορά”, που διέπεται από τους δικούς της, πολύ ιδιαίτερους κανόνες, που επιτρέπουν σε όλους να παίζουν τα γνωστά παιχνίδια τους, χειραγωγώντας τον κοσμάκη.

Αθάνατον Ελληνικόν Δαιμόνιον !

Πάντως, όπως και να ‘χει, πρόκειται για αθέμιτη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος που καταργεί την ιερότητα της ψήφου…

Μετά από τόσα υστερόγραφα, δικαιούμαι, νομίζω, να πω ότι έχουμε την πολιτική εκπροσώπηση που μας αξίζει.

Μόνο που, ο Λαός δεν αφέθηκε παθητικά στις επιδράσεις των επιτηδείων.

Επιρρεπής στην λογική του ρουσφετίου, συμμετείχε ενεργά στην διατήρηση του πελατειακού καθεστώτος που είναι τόσο πονηρά στημένο, ώστε να καθίσταται σχεδόν αυτόματα, τόσο, μα τόσο, οικείο…

Επικράτησε, για ακόμη μία φορά, η λογική του ατομικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού συμφέροντος, (καθαρό και «πλούσιο» σαλόνι μέσα στο σπίτι μου σε συνύπαρξη με σπασμένο και βρώμικο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι μου).

Άλλο ένα αποκαρδιωτικό συμπέρασμα :

Αφού, στην συγκεκριμένη συγκυρία, δεν επήλθε η επιθυμητή από τους ολίγους, (όπως απεδείχθη), Ανατροπή, θα συνεχίσουμε να τρώμε όπως μαγείρεψαν οι πλειοψηφήσαντες οι οποίοι και ακολούθησαν τις αλάνθαστες συνταγές του παρελθόντος…

Εμείς, ευτυχώς, (οξύμωρο σχήμα που παραπέμπει Ηθικά σε τίτλο τιμής), μειοψηφήσαμε !

Μόνο που κανείς μας πλέον δεν δικαιούται να παραπονείται ούτε για την ολονέν αυξανόμενη ανεργία, ούτε για τους χαμηλούς μισθούς/συντάξεις, ούτε για την εξουθένωση της αγοράς, ούτε για την ανύπαρκτη ανάπτυξη, ούτε για την εξευτελιστική αστυνόμευση της τρόικα, ούτε για το προδοτικό ξεπούλημα της χώρας μας, ούτε για την ολοένα συνεχιζόμενη έκπτωση των υπηρεσιών Υγείας και Παιδείας, ούτε για την γενικότερη παρακμή μας…

Υ.Γ. 6

Καλά να πάθουμε…

Υ.Γ. 7

Αγάντα ! Έχουμε πολύν δρόμο μπροστά μας…