Πάνος Μπιτσαξής

• Οι παλιοί μάχιμοι γιατροί που πρόσφεραν έργο, σπίτι σπίτι, στα ελληνικά χωριά τα χρόνια της ανέχειας και της υπανάπτυξης δεν είχαν διαγνωστικά εργαλεία. Δεν είχαν μέσα. Στηριζόντουσαν στην γνώση, την όραση, την αφή και το ένστικτο. Με αυτά τα τέσσερα «μέσα» έσωζαν ζωές. Το πρώτο πράγμα που κοίταζαν ήταν «η όψις και η θρέψις» του ασθενούς. Αν ήταν καλή, υπήρχαν βάσιμες ελπίδες. Αν ήταν κακή, πριν το οποιοδήποτε φάρμακο, έπρεπε να βρεθεί τροφή. Ήταν χρόνια πείνας, αληθινής, όχι ψευδεπίγραφης.

• Από ένα «κανάλι της διαπλοκής» η ευτραφής κυρία, «όψις και θρέψις αρίστη», μας κουνούσε αυστηρά και απειλητικά το δάχτυλο. Στο πρόσωπό της, παρά την ώριμη ηλικία της, δεν υπήρχε κανένα σημάδι κόπωσης ή ταλαιπωρίας. Η αμφίεσή της, αμφίεση εύπορης αστής, σε κοινωνική επίσκεψη στο Κολωνάκι. Η κ. Καφαντάρη, Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Συνταξιούχος της Εθνικής Τράπεζας. Συνταξιούχος από ηλικία κατά την οποία οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, δουλεύουν νυχθημερόν και το πρόσωπό τους ρυτιδώνεται και σφίγγει από τις έγνοιες της επιβίωσης.

Πώς προσελήφθη η κ. Καφαντάρη στην Εθνική Τράπεζα και πότε δεν γνωρίζω ακριβώς. Συνδύαζε τρεις ιδιότητες. Γεωλόγος με άριστες σπουδές, κατά δήλωσή της ψυχοθεραπεύτρια με διεθνή εμπειρία στην «επίλυση συγκρούσεων» και κομματική συνδικαλίστρια της αριστεράς. Ποιό από τα τρία προσόντα βάρυνε για την πρόσληψή της επίσης δεν γνωρίζω. Δεν γνωρίζω σε τι ακριβώς ήταν χρήσιμος για την Εθνική Τράπεζα ο συνδυασμός γεωλογίας και ψυχοθεραπείας. Μπορεί να μας το εξηγήσει, υποθέτω, η ίδια.

«Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να δουλεύουν ως αφεντικά του εαυτού τους, να το ξεχάσουν», δήλωσε από το «κανάλι της διαπλοκής», κουνώντας το δάχτυλο η εν λόγω κυρία. Μαγαζιά; Ξεχάστε τα. Ιδιωτικές επιχειρήσεις; Ξεχάστε τες. Ελεύθερο επάγγελμα; Ξεχάστε το.

Και τι ακριβώς θα κάνουμε κυρία Καφαντάρη, θα διερωτάτο καθένας μας. Η απάντηση ήρθε αυθόρμητα. Έτοιμη, ποιος ξέρει από ποια καφενεία και κομματικές συνάξεις. «Κολχόζ και σοβχόζ». Συνεταιρισμούς και κοινωνικές συμπράξεις. «Η οικονομία πρέπει να γίνει κοινωνική», μας είπε η κ. Καφαντάρη. Τα άλλα να τα ξεχάσουμε. «Φέρνουμε στη Βουλή και σχετικό νομοσχέδιο», πρόσθεσε. Τέλεια. Ηρεμήσαμε.

• Είναι η εποχή που οι ενδιαιτώμενοι με παχυλές συντάξεις κομματικοί συνδικαλιστές, γεωλόγοι και ψυχοθεραπευτές δεν έχουν κανένα δισταγμό να παραδίδουν μαθήματα σε ανθρώπους που μια μέρα εργασίας ισοδυναμεί με ένα δικό τους τρίμηνο «εργασίας». Δείγμα των καιρών.

Θα το έπαιρνα κι αυτό στην πλάκα, όπως τόσα άλλα, και θα γελούσα με την συγκεκριμένη σαχλαμάρα αν δεν ήταν, δυστυχώς, έκφραση μιας συγκεκριμένης πολιτικής που εφαρμόζεται και εξελίσσεται συνειδητά από την Κυβέρνηση.

Είναι επιλογή αυτής της Κυβέρνησης να συντρίψει την παραγωγική αστική τάξη. Όποιος δεν το έχει καταλάβει, ζει σε αυταπάτη.

• Εδώ και αρκετό καιρό, στο πολιτικό λεξιλόγιο εισέβαλε μια καινούρια έννοια. Καθεστωτισμός. Αρκετές δεκαετίες, τώρα, η έννοια αυτή υπήρχε μόνο στα λεξικά πολιτικής επιστήμης. Τώρα τη βρίσκουμε μπροστά μας ως πράξη, όχι ως έννοια. Ο καθεστωτισμός είναι η τεχνική της διατήρησης του κόμματος και του ηγέτη του στην εξουσία όταν έχει απωλέσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση. Η μεθοδολογία του καθεστωτισμού είναι η αλλοίωση των θεσμών της Δημοκρατίας. Η μετάλλαξη των θεσμών σε εργαλεία εξυπηρέτησης του σκοπού της διατήρησης της εξουσίας. Η διαδικασία αυτή επενδύεται με διάφορες «μισές αλήθειες». Συνήθως την καταπολέμηση της διαφθοράς σχεδόν πάντα στο όνομα μιας νέας διαφθοράς που ανατέλλει στα ερείπια της παλιότερης.

• Οι δύο μοχλοί του καθεστωτισμού είναι ο έλεγχος της πληροφορίας και ο έλεγχος της Δικαιοσύνης. Το πρώτο στοχεύει στην άλωση των συνειδήσεων. Το δεύτερο στοχεύει στον φόβο που προκαλεί στον αντίπαλο. Και οι δυο αυτοί μοχλοί χρησιμοποιούνται ήδη κατά κόρον και το ξέρουμε όλοι. Ειδικά η Δικαιοσύνη χαρακτηρίζεται την τρέχουσα περίοδο όχι μόνο από τα όσα πράττει αλλά πρώτα και κυρίως από τα όσα απροσχημάτιστα παραλείπει να πράξει. Δεν έχει νόημα να αναφερθώ πιο συγκεκριμένα. Είναι όλα γνωστά. Θυμίζω και μια φράση του Ουμπέρτο Έκο. «Τι να τα κάνει η εξουσία τα τανκς, όταν έχει με το μέρος της την τηλεόραση»;

• Στους παραπάνω μοχλούς του καθεστωτισμού πρέπει να προσθέσουμε και την κομματική άλωση του κράτους μαζί με την καλλιέργεια νεοπαγών πελατειακών δικτύων. Αυτή η πρακτική, που επίσης εξελίσσεται πλήρως, είναι η κληρονομιά του δεξιού καθεστωτισμού από τα χρόνια της ίδρυσης του νέου Ελληνικού κράτους. Μια κληρονομιά που όχι μόνο δεν εγκαταλείπεται αλλά εμπλουτίζεται συνεχώς με νέους τρόπους.

• Μας κυβερνά ένα παράδοξο μόρφωμα χωρίς πολιτική ταυτότητα, χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, χωρίς κατεύθυνση. Η σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και η διαφαινόμενη συμμετοχή και της Ένωσης Κεντρώων στο κυβερνητικό συνονθύλευμα, η παρά φύση σύζευξη αριστεράς, ακροδεξιάς και καιροσκοπισμού διαμορφώνει μια πραγματικότητα που μόνο ένας όρος μπορεί να την αποδώσει. «Τριτοκοσμικός καθεστωτισμός». Πρακτικές που παραπέμπουν, σε συσκευασία light είναι αλήθεια, στον Ερντογάν, το Μαδούρο με λίγη σάλτσα από τον Περόν.

• Ο τριτοκοσμικός καθεστωτισμός δεν ήρθε μόνος του. Τον έφερε στην εξουσία ο ελληνικός λαός. Ας πρόσεχε. Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.
Ο τριτοκοσμικός καθεστωτισμός έχει ως κοινωνική βάση την παρασιτική Ελλάδα, τον πλούτο που συγκεντρώνουν με τη συναίνεση της Κυβέρνησης οι φοροφυγάδες και μια νέα διαπλοκή χειρότερη από την προηγούμενη.

• Αφαιρουμένων των 60 ημερών της προεκλογικής περιόδου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμα να διανύσει, μεταλλαγμένος καθώς είναι, «χίλιες και μία νύχτες». Θα δούμε ακόμα πολλά.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr