Βαγγέλης Παυλίδης 

Δεν κρύβω την ικανοποίησή μου που για πρώτη φορά απο τότε που θυμάμαι μα και για εκατό χρόνια πριν, η Ελλάδα έχει μια αριστερή κυβέρνηση. Αν όχι για άλλο λόγο τουλάχιστον για να βγούμε από την στασιμότητα δεκαετιών, για να δούμε μπας κι αλλάξει τίποτα αφού όλες τις άλλες συνταγές τις έχουμε δοκιμάσει. Δεν έχω κρύψει όμως και την επιφυλακτικότητά μου γνωρίζοντας τις τεράστιες δυσκολίες που υπάρχουν απέναντι σ’ ένα σύστημα γερά εδραιωμένο παγκόσμια, ένα σύστημα χωρίς συναισθηματισμούς όπου κύρια σημασία έχει η ευημερία των αριθμών.

Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε με “all guns blazing”, που λένε, με ομοβροντίες και με τα εκατό κανόνια σαν τα καράβια της εποχής του Νέλσωνα.

Προβάλλοντας ταυτόχρονα όλο της το πρόγραμμα, όλα τις τα σχέδια και τις προθέσεις, όλες τις τις απαιτήσεις.

Χωρίς ο ίδιος να είμαι καλός διαπραγματευτής, χωρίς να ξέρω να παζαρεύω, πιστεύω πως έτσι έπρεπε να κάνει. Στις διαπραγματεύσεις, ακούω, ξεκινάς με τα πολλά για να καταλήξεις στα προαποφασισμένα λιγότερα. Αυτό έκανε και η “Ευρώπη”, οι εταίροι και σύμμαχοί μας που είχαν ήδη ξεκινήσει πολύ πριν τις εκλογές να παρεμβαίνουν, να προβάλλουν τις δικές τους θέσεις, πολλές φορές με πολύ άκομψο τρόπο, για να το πω ευγενικά. Η στάση της ΕΕ, των δανειστών, ήταν αναμενόμενη. Θα περίμενε όμως κανείς απο την εγχώρια αντιπολίτευση και εν όψει της κρισημότητας των διαπραγματεύσεων αν όχι να βάλουν πλάτη τουλάχιστον να σιωπήσουν μέχρι να υπάρξει κάποιο αποτέλσμα, θετικό ή αρνητικό. Η αντιπολίτευση όμως ξεκίνησε απο την πρώτη μετεκλογική στιγμή και συνεχίζεται ακόμα με μανία. Καμιά “περίοδος χάριτος”, πριν ακόμα οι νέοι υπουργοί προλάβουν καν να διαβάσουν αυτά που παρέλαβαν- αν παρέλαβαν. Κραυγές για επερχόμενη καταστροφή, για ξεπούλημα της χώρας. Ακόμα και η στήριξη της Αμερικής και του Πούτιν επικρίθηκε, λες κι έχουμε πολλούς δυνατούς συμμάχους. Στέλεχος μάλιστα αντιπολιτευτικού κόμματος έφτασε στο σημείο να παροτρύνει τον ανεκδιήγητο Ντάισενμπλουμ, κάνοντας μάλιστα και λογοτεχνικά παιχνιδάκια με ομοιοκαταληξία και με παρήχηση παρακαλώ του “γερ”: “Γερούν, γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά! (ΣΣ Του Έλληνα Υπ. Οικονομικών) … Ευτυχώς, ο Ολλανδός δεν μάσησε. Η συνέχεια στο Eurogroup”. Και… σας διαβεβαιώ, ό κύριος που τα λέει αυτά δεν είναι ούτε Ολλανδός ούτε Γερμανός. Έλληνας υποτίθεται πως είναι. Φτού σου, ρε!

Οι λόγοι του αντιπολιτευτικού μένους δεν κρύβονται βέβαια, ο Σαμαράς το είπε ανοιχτά προχθές. Σύντομα, λέει, θα πέσει η Κυβέρνηση κι εμείς (αυτοί) θα κυβερνήσουμε πάλι. Αυτός είναι ο καϋμός τους κι ας γίνει μαντάρα η Ελλάς. Κι ας μην ξεχνάμε όμως και τις διαφορετικές κοσμοθεορίες και απόψεις. Για το Ελληνικό και διεθνές κατεστημένο η λέξη “αριστερός” ίσον “εξαποδώ”, αυτός που θα κόψει το αυγολέμονο της σούπας που μαγειρεύουν οι διεθνείς τράπεζες και το κεφάλαιο.

Και όμως, αν έκαναν λίγη υπομονή θα διαπίστωναν πως οι σκληρές θέσεις της ΕΕ ήδη άρχισαν να μαλακώνουν κάπως, πως υπάρχει διάθεση διαπραγμάτευσης, πως όλο πληθαίνουν οι φωνές στήριξης της Ελλάδας και οι αγορές άρχισαν να αντιδρούν θετικά. Και πως υπάρχει βάσιμη ελπίδα να κατακτήσουμε τις προσχεδιασμένες μίνιμουμ επιδιώξεις μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ- Είχα ετοιμάσει ένα δικό μου σκίτσο για την περίσταση. Για τους γκρινιάριδες που δεν μπορούν να χωνέψουν πως κάτι πάει ν’ αλλάξει προτιμώ τώρα να αναρτήσω μερικές εικόνες από τον διεθνή τύπο και τα πρακτορεία ειδήσεων.