Δημήτρης Κατσούλας

”Μην τολμήσεις να το κουνήσεις ρούπι…

Είμαστε εμείς εδώ…

Φροντίζουμε εμείς για σένα τώρα…

Θα σου τα παρέχουμε όλα στο σπίτι…

Μπορείς να ψωνίζεις από το σπίτι…

Τα πάντα…

Χωρίς να κάνεις ούτε ένα βήμα…

Εμείς θα σου τα φέρνουμε όλα στην πόρτα…

Μπορείς και να δουλεύεις από το σπίτι.

Που να τρέχεις έξω τώρα;

Είμαστε εμείς εδώ…

Φτάνει να μην κουνηθείς απ’ το σπίτι σου…

Άνοιξε τηλεόραση…

Και μην την κλείσεις ποτέ ξανά…

Είναι καλή η τηλεόραση…

Να τ’ ακούς αυτά που λέει…

Εκείνη ξέρει…

Τα πάντα ξέρει για σένα…

Αρκεί να μην το κουνήσεις ρούπι…

Από το σπίτι σου μέσα…”

Έτσι σε θέλουν, στο σπίτι κλεισμένο. Να καταναλώνεις και να μην αμφισβητείς. Ρομπότ κανονικό. Ζωντανό νεκρό. Τι κι αν σου λένε πως ο

ήλιος βγαίνει από τη Δύση, πρέπει να το δεχτείς. Κι άλλωστε, σου λένε, τί σε νοιάζει;

Μήπως θα βγαίνεις από το σπίτι; Σιγά σιγά σε κλείνουν μέσα. Όλο και πιο πολύ…

Σου έφτιαξαν τηλεοράσεις που είναι καλύτερες από πολλές αίθουσες κινηματογράφου…Για να μη βγαίνεις έξω..Σου πρόσφεραν ”έξυπνα”

κινητά και πανέμορφους και ταλαντούχους υπολογιστές για να ψωνίζεις τα πάντα μέσω αυτών, για να μη βγαίνεις έξω ούτε για ψωμί στο

φούρνο…

Χτίζουν ένα ”χρυσό” κελί για τον καθένα μας. Ανέξοδο και σίγουρο και Υψίστης ασφαλείας μάλιστα. Σου φτιάχνουν κι ένα δεύτερο εαυτό

μέσα στον υπολογιστή σου, όπου εκεί μπορείς να είσαι ό,τι γουστάρει η ψυχούλα σου.Θέλουν τους φίλους σου να μην τους ξέρεις, να μη

μπορείς να πιάσεις το χέρι τους ή να τους χτυπήσεις στον ώμο… Κι αν γίνουν επικίνδυνοι, μ’ ένα κουμπί να μπορούν να τους

απομακρύνουν.

Έξω, είσαι επικίνδυνος γιατί μπορείς να βλέπεις ό,τι θέλεις εσύ, όχι ό,τι θέλουν εκείνοι να δεις.

Έξω,μπορείς να νοιώσεις τον πόνο που σου προκάλεσαν, έξω μπορείς να γευτείς την πικρή γεύση της φτώχειας γύρω σου.Μπορείς ακόμη

να κόψεις και να μυρίσεις ένα αγριολούλουδο. Ξέρεις, πόσο επικίνδυνο είναι για τα σχέδιά τους ένα αγριολούλουδο; Τι θ’ απογίνει μετά το

πλαστικό που έφτιαξαν ειδικά για σένα;

Έξω η φωνή σου θ’ ακουστεί,και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό,έξω θα νοιώσεις πως υπάρχει ένα στήριγμα,ακόμη και για σένα,κι αυτό το

τρέμουν.

Δεν είναι ο κόσμος ο αληθινός αυτός που κρύβει η οθόνη. Δεν είναι ζωντανός με χρώματα, αρώματα, μουσικές, χαρά και λύπη. Πραγματική

λύπη όμως, όχι κατά παραγγελία, είναι ψεύτικος ο κόσμος που σου χτίζουν φίλε…

Μόνο έξω μπορεί η ζωή να ταξιδέψει σε μέρη μακρινά κι ονειρεμένα… Είναι δυνατόν να πετάξει στα σύννεφα,μέσα στο κλουβί κλεισμένη;

Όχι δα! Γι αυτό σε θέλουν μέσα, μέσα και δεν το κατάλαβες ακόμη. Πρέπει να ελέγχεσαι για να είναι σίγουροι για τις κινήσεις σου. Θέλουν

να ελέγχουν και την κάθε γκριμάτσα του προσώπου σου.

Αγνόησέ τους, φώναξε το όχι μ’ όλη τη δύναμή σου. Βγες έξω,και μη το ξεχνάς: δεν είσαι μόνος σου σ’ αυτό.Έξω εκεί είναι οι άλλοι που σε

ακούνε.

Βγες έξω λοιπόν, ερωτεύσου, πες όχι, άρπαξε τις στιγμές που κλέβουν από τη ζωή σου, ζήσε ελεύθερος, νοιώσε την ομορφιά που χάνεται…

 * Το εκάστοτε άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr