Ο Δημήτρης Ι. Μπρούχος είναι ποιητής, στιχουργός. συγγραφέας και Σύμβουλος Επικοινωνίας 

Φαίνεται πως ο καιρός γαρ εγγύς, να αποδειχθεί περίτρανα (και επίσημα, με τι λογής ναιναίκους είχαμε να κάνουμε τόσα χρόνια, που μας παραμύθιαζαν για τάχα διαπραγματεύσεις, για τάχα διαβουλεύσεις με τους καρα-τοκογλυφο-δανειστές μας, για τάχα προάσπιση του εθνικού μας συμφέροντος και μπαρμπούτσαλα…

Γλειφτρόνια του κερατά και χασαπόσκυλα ήταν, που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να μη σπάσουν τα αυγά που κουβαλούσανε για να φτιάξουν τη δικιά τους ομελέτα, όταν ‘ερθει η ώρα.

Με στομφώδες ύφος, κροκοδείλιους απολογισμούς και με το πιο ηλίθιο χαμόγελο αισιοδοξίας του κόσμου, ότι μη σκιάζεχτε στα σκότη.Οι δανειστές σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι, θα σώσουν μας, με δίκοπο μαχαίρι…

Αλλά πήγανε ή για να ακριβολογούμε, ο άγιος λαός, ο συχνά βραδυφλεγής αλλά πάντοτε ακριβοδίκαιος, τους έστειλε όλους τους λακέδες, υποκριτές, ενθηλακωτές, μιζαδόρους, οιωνεί προδότες (για την ακρίβεια επίορκους στον καθόλα χριστιανικά παράνομο όρκο που έδωσαν όλοι οι εθνικοί μας θεομπαίχτες), στον αγύριστο κι ακόμα παραπέρα. ΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ! Αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν, αυτούς που λοιδώρησαν, αυτούς που βούλιαξαν στην αφάνεια την υπόσταση και την υπόληψη του Έλληνα Πολίτη. Που τον φτώχυναν σε όραμα, που τον δίκασαν στην ανεργία, που τον εξεβίαζαν επαίσχυντα μέχρι την τελευταία στιγμή ,προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο τους, για να συνεχίσουν το δόλιο και οσφυοκαμπτικό ως ασπόνδυλο προδοτικό τους έργο. Προδοτικό, απέναντι στην εμπιστοσύνη του κόσμου στις προεκλογικές εξαγγελίες του 2009 και του 2012. Ευτυχώς, στις κατάπτυστες, της ιερής συμμαχίας των πουλημένων, δεν μάσησε.

Αφησε στην άκρη παρωχημένους εγκλωβισμούς «ιδεολογιών», πέταξε στα σκουπίδια πολιτικούς και οικονομικούς εκβιασμούς του ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΟΠΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ, κι ακολούθησε για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ τη φωνή της καρδιάς, της κοινής λογικής, της διαφορετικής προσέγγισης των πραγμάτων, της άρνησης επιτέλους σε συμπεριφορές δωσίλογης αλαζονείας, που μόνο στους Εθνεγέρτες Οπλαρχηγούς του 21 και στους Αγωνιστές της Αντιναζιστικής Αντίστασης, είχαμε συναντήσει.

Με λύσσα και μανία, τα νεόκοπα, επιστημονικά, σοβαροφανή, περισπούδαστης ανοησίας μεταπτυχιο-παπαγαλάκια, από κάθε γωνιά της έντυπης, τηλεοπτικής, ραδιοφωνικής ενημέρωσης-εστιασμού-επιβολής, προσπαθούσαν με επιχειρήματα από κατευθυνόμενα θρανία, να μας υποψιάσουν, να μας τρομοκρατήσουν και κυρίως κάποιες ομάδες πληθυσμού (όπως οι χαμηλοσυνταξιούχοι), ότι και καλά θα χάσουν κι αυτά τα λίγα που έχουν. ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΙ…

Και προχθές (τέτοια περηφάνεια από τότε που πήραμε το Τεπελένι και την Κορυτσά, άντε και το Αργυρόκαστρο είχαμε να νοιώσουμε), όταν ακούσαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ από επίσημα κυβερνητικά χείλη, επίσημο εκπρόσωπο της Χώρας, να αντιμιλάει (αντιπροτείνει για την ακρίβεια), κάτι διαφορετικό από το σάπιο και σιχαμερό που είχαμε συνηθίσει: τον ΛΟΓΟ. Με ευγένεια, με ευπρέπεια, με ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ, με συνέπεια στα όσα ευαγγελιζόταν εδώ και καιρό.

Και βέβαια, στον αντίποδα της αλητείας ενός πρωθυπουργού να μην πάει στην τελετή παράδοσης-παραλαβής εξουσίας (αυτή, όπως φαίνεται είναι η αντίληψη περί δημοκρατίας και περί λαϊκής ετυμηγορίας των προκατόχων, συμπεριλαμβανομένου στην αντίληψη και του αυτοχρισθέντος αντιπροέδρου), απολαύσαμε την αγενέστατη, απρεπέστατη, αχαρακτήριστη στάση του golden-nothing-boy μπλουμμπλουμμπλουμ, που έφτυσε με τη συμπεριφορά του έναν ολόκληρο Λαό! Και τι λαό… Τον λαό που τους πολίτισε και που αυτός και οι όμοιοί του, έχοντας φαίνεται υπόψη τους τους προηγούμενους σωματότυπους, νόμισαν ότι όλοι μας είμαστε ανάλογοι μαμελούκοι!

Κάποια κωθώνια, ανιστόρητα βλακόμετρα, στη Ρόδο, προσεβλήθησαν από τη φράση του εν δυνάμει-τότε, πρωθυπουργού σήμερα Αλέξη Τσίπρα: «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Καθένας με τον καημό του, τελικά.

Εγώ θα το πω κάπως αλλιώς,

Τώρα να δούμε, βλαχόμαγκες, νεοέλληνες, ψυχοφοβικοί, υποτακτικοί και υποταγμένοι, πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος σας.

Αλλά τι λέω… Έτσι κι αλλιώς, ξεβρακωθήκατε!…