Γιώργος Αρκουλής

Με εξαίρεση την τηλεόραση ‘Σκάϊ’ του Γιάννη Αλαφούζου, οι λοιποί καναλάρχες ελάχιστα (έως καθόλου) ενδιαφέρονται εδώ και καιρό για

τις αθλητικές εκπομπές. Εντούτοις, άπασες οι συχνότητες δέχονται (και προβάλουν) με μέγιστη σπουδή τα διαφημιστικά σποτ τόσο του

ΟΠΑΠ όσο και λοιπών στοιχηματικών εταιρειών οι οποίες λέγεται ότι διαθέτουν αφεντικά από την Ελλάδα, αλλά έδρες στην Εσπερία! Θα

σκεφθείτε ότι υπάρχει η ΕΡΤ με τα κανάλια της, που προσπαθεί όσο το δυνατόν –και όσο της επιτρέπουν οι συνδρομητικές εταιρίες που

ελέγχουν την εικόνα και το θέαμα- να ενημερώσει σε συγκεκριμένες ώρες και ημέρες.

Πέρα από την εικόνα, με την ‘Αθλητική Κυριακή’, θα έλεγα πως πρόκειται για αθεράπευτο μπλα μπλα χωρίς κύρος και σημασία, αφού κατά

τεκμήριο οι παρουσιαστές αποφεύγουν να πάρουν θέση για τις ασχήμιες των γηπέδων, την σταθερή βία και την αγωνιστική μετριότητα που

αποτελεί τον βασικό κανόνα κυρίως στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα πρώτης κατηγορίας. Δηλαδή σε αυτό όπου αγωνίζονται 16 ομάδες και

από την πρώτη ημέρα του τουρνουά οι πάντες γνωρίζουν τον πρωταθλητή!

Το ποδόσφαιρο ποτέ δεν βρισκόταν μπροστά σε τόσο μεγάλη πτώση

* θεάματος

* αξιοπιστίας

* ισονομίας

με συνέπεια τα αποτελέσματα να θεωρούνται πλέον δραματικά και το μέλλον να πλησιάζει αρκετά ζοφερό.

Εν τούτοις, μπορεί ν’ αδειάζουν οι εξέδρες, μπορεί οι ποινές (με τον νέο –υποτίθεται σκληρό…- Νόμο) να κρίνονται βαρβάτες, μπορεί οι

περισσότερες από τις οκτώ συναντήσεις την εβδομάδα να παραπέμπουν σε ‘θέατρο σκιών’, όμως στα προπατζίδικα οι φίλαθλοι (μπορείτε να

τους θεωρήσετε και ως παίκτες ή τζογαδόρους) αναστενάζουν και περιμένουν πότε θα προκύψει το…ενδέκατο κόρνερ του ματς που

προβάλει η Νόβα (ή ο Οτε), ώστε να βάλει παραδάκι στην τσέπη του. Εκεί καταντήσαμε. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για το αν θα νικήσει η

καλύτερη ομάδα, ή αν ο διαιτητής θα αποδειχτεί άριστος (στοιχείο που το ελληνικό κοινό έχει αρκετά χρόνια να απολαύσει) και δεν θα

σφάξει τη μία ομάδα ευνοώντας σκανδαλωδώς την άλλη.

Αν έχετε προσέξει την καταιγίδα των διαφημιστικών σποτ του ΟΠΑΠ στα κανάλια, για όλα του τα παιγνίδια, δηλαδή στοίχημα ποδοσφαίρου,

τζόκερ, σκρατς κλπ., καταλήγουν στην πιθανότητα του εύκολου κέρδους. Που μόνο εύκολο δεν είναι. Η παγίδα είναι στημένη άψογα, και

αν οι μικροπαίκτες συγχωρούνται κυνηγώντας με λίγα χρήματα το βαρβάτο κέρδος από τα απανωτά τζακ ποτ, οι κυνηγοί των

αποτελεσμάτων στο στοίχημα δεν είναι παρά τα θύματα, που συντηρούν τα πορτοφόλια των πονηρών.

Θέλω να πω ότι ελάχιστα αποτελέσματα ποδοσφαιρικών αγώνων είναι φυσιολογικά. Η υποψία πάντα καιροφυλακτεί, όμως οι παίκτες έχουν

το μυαλό τους στο ‘στημένο’, μήπως και βάλουν το δάχτυλο και του λόγους τους στο μέλι του τεράστιου κέρδους. Δεν έχετε παρά να ρίξετε

μια ματιά στις προηγούμενες αγωνιστικές του πρωταθλήματος και θα καταλάβετε το κόλπο (μη κάνετε όμως το λάθος να ψάξετε για

αυτουργούς, διότι θα μπλέξετε…).

Ας υποθέσουμε πως μια ομάδα (ας πούμε στο πρωτάθλημα Γουαδελούπης…), που είναι αδιαφιλονίκητο φαβορί, παίζει στην έδρα της και

πληρώνει…δεκάρες. Αν κάποιος (ή κάποιοι) έχουν σχεδιάσει να κερδίσουν κάτι παραπάνω από δεκάρες, δεν έχουν παρά να απολαύσουν

ένα σκορ 3-1 που θα προκύψει στο τελευταίο εικοσάλεπτο της αναμέτρησης. Οι αποδόσεις παίζοντας ζωντανά στο ταμπλό της εταιρίας, θα

δώσουν μεγάλα ποσά. Και όταν (λέμε τώρα) θέλεις να ποντάρεις σε φαντάσματα και…σενάρια, δεν χρειάζεται να βάλεις στο γκισέ μια

περιουσία (που θα οδηγούσε σε υποψίες). Με τέσσερα πεντακοσάρικα πήρες την μπάνκα.

Εννοείται πως τα πονηρά ματς δεν είναι αποκλειστικότητα της Σούπερ Λιγκ. Στην Αγγλία, πρώτα δημιουργήθηκε το ‘μπουκ’ και μετά το

ποδόσφαιρο (και αφού προηγήθηκαν οι…ιπποδρομίες, τα σκυλιά και τα κοκόρια). Ο φιλόδοξος υπουργός του Αθλητισμού Κοντωνής, τον

οποίο έχει εμπιστευτεί ο πρωθυπουργός, αρέσκεται σε παρατηρήσεις και επαφές με παράγοντες, γνωρίζοντας πως δεν θα μπορέσει ΠΟΤΕ να

βάλει το δάχτυλό του πάνω στο σημάδι της πληγής. Ούτε βεβαίως να αποσοβήσει την ήδη αποφασισμένη αύξηση –κατά 0.05 του ευρώ- στη

στήλη των παιγνίων του ΟΠΑΠ. Μια αύξηση που μεσούσης της οικονομικής κρίσης, θα γονατίσει τόσο τους πελάτες όσο και τους πράκτορες.

Λοιπόν;

Μένει η Δικαιοσύνη. Η οποία μπορεί να έχει μοιράσει ευθύνες, κατηγορητήρια και να προγραμματίζει δίκες, εντούτοις έως ότου αποδειχτεί (ή

το αντίθετο) όσα στοιχειοθετούνται από τον υπερκοριό της ΕΥΠ και τα εξόφθαλμα κόλπα στους αγωνιστικούς χώρους, την σύσταση

συμμορίας κλπ., ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ για τα καλά (και δεν εννοώ τόσο τους διαιτητές όσο εκείνους που έχουν καταλάβει πως η

παραδοσιακή ελληνική ατιμωρησία θα τους δικαιώσει).

Και τελικά είναι πιθανό –ως Πολιτεία- να τους προσφέρει και κάποιο βραβείο!

[email protected]

Το τελευταίο βιβλίο του Γ. Αρκουλή  “Ιστορία γράφουν και οι Δεύτεροι…” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΕνΤύπωση”

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr