Οι περισσότεροι από εμάς, που βρεθήκαμε χθες το βράδυ, 15 Δεκεμβρίου του 2015, στην “Μέθεξη”, ανταποκριθήκαμε στην, μέσω facebook,

πρόσκληση του εκλεκτού μας φίλου Βαγγέλη Κατσογριδάκη, να μοιραστούμε κάποιες χαλαρές, μουσικές, παρεΐστικες στιγμές, με τον ίδιο

σε ρόλο μουσικού, και όχι μόνο, οικοδεσπότη!

Η πρόσκληση συνοδεύθηκε από μίαν ευγενέστατη και κομψότατη παράκλησή του να μην καπνίσει κανείς μας μέσα στην αίθουσα, λόγω της

κακής ανοχής και της περιορισμένης αντοχής των φωνητικών του χορδών στην καπνίλα.

Δεν μπορούσε να υπάρξει ευγενέστερη και κομψότερη διατύπωση, γεγονός καθόλου σπάνιο για τον εν λόγω φίλο μας

Λέω, λοιπόν, στον εαυτό μου, παρασυρμένος από το εξαιρετικό κλίμα που δημιούργησε ο Βαγγέλης με τις ανακοινώσεις του και ξεχνώντας

ότι ο εαυτός μου, εκ γενετής τζώρας, έχει εξελιχθεί και σε άτομο ιδιαίτερα, αν και συγκρατημένα, καχύποπτο, του λέω, λοιπόν: “Γιαννάκη,

αυτό δεν το χάνουμε με τίποτε!”

Εκπτύσσω, μιά και δυό την, εν συμπτύξει τελούσα ποδηλατάρα μου, γνωστή στους ολίγους και ως Μπρου-Μπρου, την καβαλάω, φοράω το

κράνος μου και νά ‘μαι στην “Μέθεξη”!

Ενθουσιάστηκα!

Ξέχασα και τα εκ γενετής τζωριλίκια μου , και την επίκτητη καχυποψία μου και μπήκα με τα μπούνια στο ζωντανό όνειρο που με τόση αγάπη

και στοργή είχε σκαρώσει ο Βαγγέλης για τους φίλους του και που βρισκόταν σε εξέλιξη!

Στην αρχή, και για κάμποσο, it was too beautiful to be true! (ήταν πολύ όμορφο για να είναι αληθινό!).

Πριν συνεχίσω, να πω δυό λόγια για την εντύπωση που έχω σχηματίσει, βάσει των προτέρων εμπειριών μου, για τους Έλληνες καπνιστές:

Είναι, κατά βάση, ευγενείς και καλών προθέσεων.

Το λέω, με απόλυτη επίγνωση του τι σημαίνει “ευγενής και καλών προθέσεων”.

Όμως, (διότι υπάρχει πάντα ένα “όμως” που μας τα χαλάει), στην συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν κρυμμένο βαθειά μέσα τους έναν

μικρό τραμπούκο κάφρο.

Μ’ έναν μυστήριο μηχανισμό, αυτός ο καφρίσκος είναι πλήρως απενεργοποιημένος οπουδήποτε στο εξωτερικό αλλά και μέσα στα

αεροσκάφη, στις αίθουσες κινηματογράφου, στο μετρό, στα μουσεία, και σε άλλα σπάνια μέρη του τόπου μας που πιθανώς να μου

ξεφεύγουν επί του παρόντος, συμμορφούμενος χωρίς την παραμικρή αντίδραση στους κανονισμούς που ισχύουν για τα συγκεκριμένα μέρη

Με τον ίδιο μυστήριο μηχανισμό, ο τραμπουκάκος καφρίσκος, ξεφεύγει εκτός ελέγχου σε όλα τα υπόλοιπα μέρη, οπουδήποτε αλλού,

συμπεριλαμβανομένων και, (κρατηθείτε), των Νοσοκομείων! Όταν λέμε μυστήριος ο μηχανισμός, εννοούμε μυστήριος!

Ξεφεύγοντας, συμπεριφέρεται σαν να είναι μόνος του, αδιαφορώντας παντελώς αν ενοχλεί και βλάπτει τους γύρω του. Η ιστορία είναι

ανιαρά γνωστή…

Ο φίλος Βαγγέλης, μπλοκάρισε προσωρινά, με το κομψό του στυλ, τους τραμπούκους κάφρους των, κατά τα άλλα ευγενών, φίλων μας που

προσήλθαν στην “Μέθεξη” για να γλεντήσουμε παρέα, μέχρι του σημείου το αλκοόλ να αρχίσει να αναστέλλει τις αναστολές τους!

Η βραδιά κατέληξε πνιγμένη μέσα στην απόλυτη τσιγαρίλα , όπως όλες οι υπόλοιπες ελληνικές βραδιές…

Ενδιαφέρον έχει η περίπτωση ενός καφρο-τραμπούκου δίπλα μου που κάπνιζε, κρύβοντας το τσιγάρο του κάτω από τον πάγκο του μπαρ,

λες και το τσιγάρο γίνεται αντιληπτό μόνον δια της οράσεως και διαφεύγοντάς του ότι κι ο καπνός του κρυμμένου τσιγάρου του είναι, πλην

των άλλων, ορατός!

Όχι μόνο κρυφο-τραμπουκο-κάφρος, αλλά και συνειδητά αγενής και βλάξ…

Εγώ κατέληξα βήχοντας, να απλώνω τα ρούχα μου στο μπαλκόνι και μετά να μπαίνω για μεταμεσονύκτιο ντους, δηλητηριασμένος από μέσα

κι από έξω…

Στον τόπο μας δεν υπάρχει χώρος για τους ευγενείς και κομψούς Βαγγέληδες…

Όσο για τις φωνητικές χορδές του φίλου μου του Βαγγέλη, ποιός χέστηκε…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr