Νίκος Βασιλειάδης
(Συντονιστής “Κέντρων Δια Βίου Μάθησης”
Υπεύθυνος Επικοινωνίας – Δημοσιότητας)

Στα 1943, ο Αντουάν ντε Σαίντ- Εξυπερύ o συγγραφέας του «Ο Μικρού Πρίγκιπα» βλέποντας μια Ευρώ¬πη βυθισμένη στο χάος και την κτηνωδία του Β’ παγκοσμίου πολέμου, έγραφε προς έναν φίλο του: “Στεναχωριέμαι για τη γενιά μου η οποία είναι κενή από κάθε ανθρώπινη ουσία… Αυτό που διακυβεύεται είναι το νόημα της ανθρώπινης ύπαρ¬ξης και από πουθενά δεν προτείνεται απάντηση. Έτσι, έχω την εντύπωση ότι βαδίζουμε προς τη πιο σκοτεινή περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας.” Ο Σαίντ- Εξυπερύ βέβαια, τότε μιλούσε έχοντας στο νου την Ευρώπη της καταστροφής, του φασισμού, του ολέθρου. Μια Ευρώπη υποταγμένη στη ναζιστική βαρβαρότητα, όμως τελικά τα λόγια του αυτά αποδεικνύονται δυστυχώς προφητικά και για την Ευρώπη του σήμερα.

Το αντιπολεμικό παραμύθι του Μικρού Πρίγκηπα, το τρυφερό αυτό κείμενο που μιλά για αγάπη, φιλία και ειρήνη, που γράφτηκε στην Αμερική, όπου είχε καταφύγει ο συγγραφέας μετά την υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία σαν ένα μήνυμα κουράγιου και αντίστασης στη δοκιμαζόμενη πατρίδα του ακόμη και σήμερα δεν παύει να υποδεικνύει την βαρβαρότητα αυτού που αυτοαποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση και συνοδεύεται από την υπεροπτική αυταπάτη ότι «Θείω Δικαίω» μπορεί να εξουσιάζει, να κανοναρχεί τις τύχες των λαών θέλοντας «εξ αποκαλύψεως» να θεμελιώσει τον «δικό» της παράδεισο, με όπλα τον φόβο, την φτώχεια, την εξαθλίωση και τον καταναγκασμό.

Οι καταναγκαστικές επιβολές των προγραμμάτων «μεταρρυθμίσεων», η χειραγώγηση του νου δια του φόβου και του τρόμου, η αναστολή των συνταγματικών ελευθεριών και η κατασκευασμένη μόνιμη κατάσταση ανάγκης από το ιερατείο της Ευρωπαϊκής ένωσης μας θυμίζουν ξεκάθαρα πως τα λόγια του Αντουάν ντε Σαίντ- Εξυπερύ για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρ¬ξης που χάθηκε, εξαϋλώθηκε από τις αυθεντίες των δήθεν «δημοκρατιών» παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ και συνεχίζουν να κραυγάζουν δυνατά σε όσα αυτιά δεν είναι ακόμη βουλωμένα και κουφά πως η ανθρώπινη ύπαρξη έχει μόνον έναν εχθρό, την σιωπή, την απομόνωση, τον φόβο και την αβεβαιότητα… το παρόν που συνηθίζουμε…

* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του.

  iPorta.gr