Άρης Μαραγκόπουλος 

Λυπάμαι που η Πρόεδρος της βουλής ανέλαβε και πρόεδρος της επιτροπής διαφάνειας για τον έλεγχο της πρότασης για το Δ.Σ. της νέας ΕΡΤ.

Λυπάμαι επειδή, από τα λόγια της και τα ερωτήματά της, που όλα, μα όλα, ήταν πιστή αντιγραφή των αιτιάσεων της συνδικαλιστικής / αμόρφωτης και άσχετης με το αντικείμενο νομενκλατούρας που δυστυχώς ακόμα κυριαρχεί στο ERT OPEN, αποδείχτηκε περίτρανα ότι δεν δίνει πεντάρα για τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα.

Η κυρία Εισαγγελέας, συγγνώμη, Πρόεδρος «αθώωσε» τον Τσακνή μόνο και μόνο επειδή έπαιζε τον καιρό των συναυλιακών κινητοποιήσεων στην υπό κατάληψη ΕΡΤ και, άρα, με απόλυτο αιτιολογικό τις (αν)αμφίβολες «επαναστατικές» του δάφνες, τον θεώρησε αυτομάτως ικανό και για πρόεδρο της ΕΡΤ!

Η κυρία Πρόεδρος «καταδίκασε» τον Ταγματάρχη όχι επειδή τον άκουσε και δεν συμφωνούσε με όσα είπε (μάλιστα τον συγχάρηκε σε μια δυο περιπτώσεις για ορισμένες πλευρές στο παρελθόν έργο του), αλλά επειδή είχε προαποφασίσει να τον εκτελέσει εν ψυχρώ, επειδή δεν ήταν δικός της / μας / δικός τους.

Έκανε ερωτήσεις και στα άλλα μέλη του Δ.Σ. ίσα ίσα για να τις κάνει. Όταν π.χ. ζήτησε από τον Κο Γρηγορίου να αναλύσει το διδακτορικό του (το διδακτορικό του, ήμαρτον, λες και έδινε εξετάσεις σε πολυεθνική για διευθυντική θέση!) και ο καημένος ο άνθρωπος άρχισε να το εξηγεί με κάθε σαφήνεια ήταν φανερό πού ακριβώς κατέγραψε την απάντησή του.

Το μόνο που απέδειξε ότι την νοιάζει πραγματικά είναι όλα να γίνουν ξανά όπως πριν. Τίποτε άλλο. Αντιμετωπίζει δηλ. το πρόβλημα της ΕΡΤ στενά ως πρόβλημα εργατικό / συνδικαλιστικό και τίποτε άλλο. Ό,τι κι αν έλεγε, ό,τι κι αν ρωτούσε στην επιτροπή περιστρεφόταν γύρω από αυτό το θέμα φανερά ή υπόγεια.

Λυπάμαι, επειδή η συμπεριφορά του ανθρώπου που προετοιμάζει σταθερά την κάθε ερώτησή του με ένα νευρικό γελάκι ανακριτή στα κρατητήρια της ασφάλειας, προδίδει σαδισμό, προδίδει δογματισμό, προδίδει αυταρέσκεια, προδίδει, τελικά, ψυχρή αδιαφορία για την ουσία της ερώτησης.

Η κυρία πρόεδρος έχει εδώ και πολύ καιρό συρρικνωθεί σε ένα ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ ΎΦΟΣ που απονεκρώνει, σκοτώνει, δηλητηριάζει ό,τι εκφέρει. Ακόμα κι αν σε κάποια περίπτωση τυχαίνει να έχει δίκιο. Δεν μιλάει η Κα Πρόεδρος. Μιλάει το αυτάρεσκα σαδιστικό, ρεβανσιστικό, μακαρθικό, σταλινικό της ύφος. Η Κα Πρόεδρος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο το ύφος της που θυμίζει τον αντικομμουνιστή γερουσιαστή Μακάρθι στην επιτροπή Αντιαμερικανικών Υποθέσεων της αμερικάνικης Γερουσίας στη δεκαετία του πενήντα. Απόδειξη η άσκοπα πολύωρη, η άσκοπα εξαντλητική «εξεταστική» ανάκριση στην επιτροπή διαφάνειας που σκοπό δεν έχει να πληροφορηθεί η επιτροπή και το κοινό αλλά να ταπεινώσει τον «ανακρινόμενο» ως να είναι εκ προοιμίου ένοχος σε κάτι.

Η κυρία προέδρου με το εμετικό, νευρασθενικό της γελάκι έδωσε σήμερα ένα αχαρακτήριστο δείγμα μακαρθικής / σταλινικής συμπεριφοράς, εκείνης που προ πολλού η Ιστορία έχει απορρίψει.
Η κυρία προέδρου έδωσε με το «ανδρόβουλο» ύφος της (Αισχύλος, Αγαμέμνων) χαρακτηριστικό δείγμα μιας συμπεριφοράς που απεχθάνονται όσοι αριστεροί έχουν υποφέρει από τα αριστερά «Ανθρωπάκια» (Τσίρκας, Ακυβέρνητες Πολιτείες).

Λυπάμαι που, πριν γίνει Κα Προέδρου, υποστήριζα τη Ζωή Κ. (κυρίως επειδή με προσβάλαν οι σεξιστικές εναντίον της επιθέσεις).

Λυπάμαι που, σ’ αυτούς τους δύσκολους, σκληρούς καιρούς, η αριστερά παραχωρεί τέτοια εύκολα όπλα στους αντιπάλους της.

Πραγματικά λυπάμαι.