Το σχόλιο της ημέρας

Το facebook και ο Κούνδουρος: υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;, του Κωστή Α. Μακρή

Kostis A. Makris
Spread the love

Kostis A. Makris

 

 

 

  

 

 

 

Κωστής Α. Μακρής  

 

 

 

 

nikos-koundouros_1.jpg

 

Eίναι η γεροντίλα της παρακμής και της ήττας.

Είναι ο τρόμος του υποκριτή «ΜεγαΞερόλα» απέναντι στο παλιό που πεθαίνει και το νέο που δεν έχει αρχίσει ακόμα τη θητεία του. Είναι η θλίψη και το πένθος από χόμπι, από καθωσπρεπισμό, και για το «κάνω αυτό που κάνουν όλοι». Είναι και μερικά αυθεντικά συναισθήματα επειδή πολλοί γινόμαστε συγγενείς κι ας μην έχουμε ποτέ μας συναντηθεί, γελάσει, κλάψει μαζί.

Είναι κι αυτό το κοινότοπο «ντσς-ντσς-ντσς» απέναντι σε χιλιοπεταγμένα βεγγαλικά, είναι η ανικανότητα να χαρείς για κάποιον που φεύγει έχοντας τιμηθεί με το προνόμιο να υπάρξει, να αγαπηθεί, να αγαπήσει, να δημιουργήσει και να επιστρέψει σ’ αυτό που τον γέννησε: την Τύχη με τα πολλά ―κάποια θεϊκά― ονόματα.

Αντί να νοσταλγούμε το μέλλον, προσπαθούμε να γαντζωθούμε στο παρελθόν επειδή το παρόν έχει τόσο ολισθηρή γλίτσα.

Κι εγώ συγκινούμαι με την «Όμορφη Πόλη» ―και την ταινία αλλά και το τραγούδι, πιστεύοντας ότι μια καλή ταινία γίνεται καλύτερη με θεσπέσια μουσική― αλλά θέλω εκεί να μείνει.

Κομμάτι της ιστορίας, κομμάτι και της δικής μου ιστορίας.

Και θα πω ξανά κάτι που είπα πρόσφατα και για τον Λουκιανό Κηλαηδόνη: ο Νίκος Κούνδουρος ΈΖΗΣΕ!

Πρόλαβε και έζησε και έκανε και πράγματα. Αυτό το κατάφερε.

Να αποδείξει (έργω, λόγω και διανοία) ότι υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο.

Εγώ όμως δεν έχω λόγο να θλίβομαι περισσότερο απ’ τους δικούς του ανθρώπους. Εγώ ―μαζί με πολλούς άλλους―, αντί να κλαψουρίζω αναίτια, ας ετοιμαστώ για το νέο, αυτό που μπορεί και να είναι εδώ και να μην το ξέρουμε.

Ας το βοηθήσουμε να κάνει τη δική του θητεία.

Με τη ματιά στραμμένη σ’ έναν ορίζοντα που ακόμα δεν μας είναι ούτε προσιτός ούτε φανερωμένος.

 

(Με αφορμή σχόλιο της φίλης στο facebook Άντας Γανώση)

 

Ακολουθεί το σχόλιο της Άντας Γανώση: 

 

[“Σε παρακολουθώ Κωστή και μου αρέσει προβληματισμός και ο τρόπος σου. Έχω και μια υποψία πως οι άνθρωποι ψάχνουν ένα κανάλι για να εκφράσουν την θλίψη τους που είναι μόνο δική τους και έρχεται από αλλού. Από δικά τους θέματα Είναι ευκαιρία λοιπόν ο θάνατος του επωνύμου. Τους βοηθά στο να εκφράσουν τη θλίψη τους συλλογικά”]

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

 

SHARE
RELATED POSTS
Η χύτρα που βράζει, του Ηλία Καραβόλια
Το σχόλιο της ημέρας: το μενού των Κινέζων και ο Ηλίας Μαμαλάκης, του Πάνου Μπιτσαξή
Επενδυτικό «Σίρλεϊ Μπάσεϊ», κ.Μάρδα; Έχω και καλύτερα, της Λουσίλ Πετρίδου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.