Πάνος Μπιτσαξής

• Με μια φωνή, με μια ανάσα, με ιαχές περί κοινωνικής δικαιοσύνης η αρραγής κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ψήφισε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, σπάζοντας την ραχοκοκαλιά της μεσαίας αστικής τάξης.

Λίγο πριν την ψήφιση του ασφαλιστικού, στην Αθήνα διεξαγόντουσαν χιλιάδες παράλληλες διαβουλεύσεις. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες διαβουλευόντουσαν εναγωνίως με τους λογιστές τους για να δουν πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης της επερχόμενης λαίλαπας. Η επωδός των διαβουλεύσεων αυτών ήταν μία. Πρόκειται περί τρέλλας αλλά ας περιμένουμε να δούμε τι θα ψηφίσουν τελικά.

• Τις ίδιες ώρες και ενώ ο αξέχαστος κ. Λαπαβίτσας δήλωνε πως ο λαός κουράστηκε από τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο κ. Βαρουφάκης δήλωνε πόσο καλά τα είχε καταφέρει και ενώ τα επίπεδα απόγνωσης είχαν χτυπήσει κόκκινο, 17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (όχι ένας και δύο) είχαν άλλα πιο σημαντικά πράγματα στο μυαλό τους.

Κατέθεσαν ερώτηση προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης για το επείγον, φλέγον και κρίσιμο ζήτημα που τους απασχολούσε. Την χωροθέτηση των οίκων ανοχής.

Με εντονότατο τρόπο διαμαρτυρήθηκαν προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο για την απαράδεκτη, κατά την άποψή τους, διάταξη που απαγορεύει την λειτουργία οίκων ανοχής σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από ξενοδοχεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς και ανάλογες δραστηριότητες.

Ισχυρίστηκαν ότι η απαράδεκτη αυτή διάταξη θέτει σοβαρότατους φραγμούς στην οικονομική ελευθερία των οίκων ανοχής, έχοντας προφανώς κατά νου ότι η διάταξη αυτή είναι βαθιά αντιαναπτυξιακή και στερεί το κράτος από έσοδα. Πολύ σωστά. Το να διανύσεις μεταξύ του οίκου ανοχής και του ξενοδοχείου απόσταση 200 μέτρων είναι εξοργιστικό και πολύ δύσκολο. Μέχρι να διανύσεις την τρομερή αυτή απόσταση μπορεί να σου έχει φύγει και η επιθυμία.

• Προφανώς το θέμα της απόστασης των οίκων ανοχής είναι απόλυτα επείγον. Προέχει από τις 150.000 δίκες που αναβλήθηκαν από την αποχή των δικηγόρων, προέχει από το κλείσιμο των ολοήμερων σχολείων, προέχει από την διακοπή του εκτελωνισμού των εμπορευμάτων μετά τις 5 το απόγευμα, προέχει από τα πρόσφατα λουκέτα και την ύφεση στην ελληνική βιομηχανία. Όλως ενδεικτικά, προέχει από το κλείσιμο και τα κύματα ανεργίας της ΙΜΑΣ, της SOFTEX, της ΒΙΣ, της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, της HELLENIC STEEL, της ΒΙΟΜΕΚ, της ΤΟΥΤΡΙΑΤ, της ΗΒΗ, της ΝΕΟΣΕΤ, της SHELMAN, της DELICA, της ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ κ.α. Καμία σημασία δεν είχαν τα πορίσματα των πλέον επισήμων φορέων ότι η ελληνική οικονομία αποκτά τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά. Καμία σημασία δεν είχε ότι κλείνει το ένα εμπορικό κατάστημα πίσω από το άλλο. Το προέχον για τους 17 βουλευτές είναι η χωροθέτηση των οίκων ανοχής.

• Η ερώτηση για την χωροθέτηση των οίκων ανοχής που απασχολεί την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προϊόν της γόνιμης συνεργασίας του κ. Τάσου και της κ. Τασίας. Σήμερα είναι και οι δύο Αντιπρόεδροι της Βουλής. Ο κ. Τάσος Κουράκης και η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου. Η διαδρομή τους προς τα ύπατα αξιώματα της πολιτείας παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο κ. Τάσος Κουράκης, αν δεν θυμάστε ποιος είναι, είναι ο κύριος με την χαρακτηριστική αλογοουρά, την κατάμαυρη. Για να είμαι δίκαιος μαζί του τον τελευταίο καιρό, λόγω της κοινοβουλευτικής του πείρας, διευθύνει αποτελεσματικά και κρατά καλά τα ηνία δύσκολων κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων.

Διετέλεσε υφυπουργός Παιδείας, συνεργάτης του κ. Αριστείδη Μπαλτά, προκάτοχος του κ. Πελεγρίνη. Συνδέεται, άλλωστε με τον κ. Πελεγρίνη με το κοινό πάθος για την σύγχρονη ελληνική γραμματεία. Ο κ. Πελεγρίνης, ως πρύτανης, με το Πανεπιστήμιο κλειστό λόγω καταλήψεων ανεχώρησε εις Παρισσίους για να πρωταγωνιστήσει σε θεατρική παράσταση. Ο κ. Τάσος Κουράκης διακρίνεται για την ποιητική του φλέβα. Την τολμηρή σεξουαλική ποίηση. Είναι γνωστές οι ποιητικές διερωτήσεις του για το αν ο γυναικείος κόλπος αποτελεί σύριγγα ή σήραγγα, για το φυτίλι στον κόλπο που εμποδίζει την μεγάλη λάμψη, για την προσομοίωση του ανδρικού φαλού με ξόανο και συναφείς προβληματισμούς που εμπλουτίζουν την σύγχρονη ελληνική ποίηση. Η ποιητική αυτή φλέβα πρέπει να ήταν και βασικός λόγος για την επιλογή του στη θέση του υφυπουργού Παιδείας με αρμοδιότητα την δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου δεν έχει αντίστοιχες ποιητικές ανησυχίες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Είναι σύζυγος του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Δρίτσα. Οι δικηγόροι την θυμόμαστε πολύ καλά ως μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού συλλόγου Αθηνών, γιατί ήταν μια χαρακτηριστική cult φιγούρα που εξελέγετο με τις ψήφους αναρχοαυτόνομων κινήσεων λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής που εφαρμόζεται στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Είχε αξιόλογο δικηγορικό ακτιβισμό σε θέματα μεταναστών που στο επίπεδο της δικηγορικής πράξης ήταν θεμιτός, χρήσιμος και αποδεκτός. Άλλο, όμως, αυτό και άλλο να ορίζεσαι υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής. Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε. Τα έχει σχολιάσει επαρκώς ο κ. Γιάννης Πανούσης όταν είχε την δημιουργική ματαιοδοξία να αναλάβει το έργο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη με την πρώτη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό το φως της παραπάνω πορείας, η ενασχόληση με το θέμα της χωροθέτησης των οίκων ανοχής ως πρωτεύοντος ζητήματος της σημερινής ελληνικής κοινωνίας από τη συμμαχία του Τάσου και της Τασίας δεν πρέπει καθόλου να μας παραξενεύει.

• Η ανθρώπινη διάνοια συμπεραίνει μέσω των συνειρμών. Δυστυχώς, όχι πάντα μέσω της λογικής ανάλυσης. Έτσι, λοιπόν, η συγκυριακή σχέση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου με τους οίκους ανοχής δημιουργεί τον συνειρμό της βαθύτερης ανάγκης επιβολής μιας τάξης στην λειτουργία της Κυβέρνησης, το μαύρο χάλι και την αταξία της οποίας δεν έχω λόγια να περιγράψω. Ο οίκος ανοχής έχει μια τάξη. Στις παρέχουσες υπηρεσίες κυρίες προΐσταται σχεδόν πάντα ηλικιωμένη και έμπειρη πρώην συνάδερφός τους. Οργανώνει τα ραντεβού και φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες ώστε να υπάρχει τάξη. Έξω από τον οίκο ανοχής υπάρχει το άγρυπνο μάτι του προστάτη. Η παροχή των υπηρεσιών γίνεται, επομένως, με κάποια οργάνωση.

Από αυτό το παράδειγμα αντλούν οι ερωτώντες βουλευτές, επιθυμώντας βαθύτερα, να επεκταθεί ως διοικητική δομή στην όλη κυβερνητική προσπάθεια.

• Με τις ευλογίες της πρώτη φορά αριστεράς, η Ελλάδα περνά από το μνημόνιο στην περίοδο που μόνο ένας όρος μπορεί να την ορίσει με νομική ακρίβεια. Προτεκτοράτο. Η επιτροπεία των προστάτιδων δυνάμεων θα είναι πλέον αειπαγής.

Ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητα αυτής της δομής, ως Έλληνας νιώθω ντροπή.

Όχι για τα μέτρα, όσο βαριά κι αν είναι. Για την ανικανότητα διαχείρισης της κατάστασης από την Κυβέρνηση αλλά και ευρύτερα από το πολιτικό σύστημα.

Ο «δημοσιονομικός κόφτης» μπορεί να είναι μέτρο στην σωστή κατεύθυνση. Ίσως με αυτόν θα αντιληφθεί και ο τελευταίος Έλληνας πως ο κρατισμός, η φαυλότητα και η σπατάλη δεν είναι κακό γενικώς και αορίστως, αλλά συνεπάγεται με έναν καινούριο αυτοματισμό την μείωση της σύνταξης και του μισθού. Ίσως τότε αντιδράσει. Ίσως δείξει μια καινούρια πολιτική υπευθυνότητα.

Ο «δημοσιονομικός κόφτης» είναι όμως προσβλητικός γιατί εναποτίθεται στο πεδίο ευθύνης όχι της ελληνικής κυβέρνησης αλλά της Γερμανίας και του «κουαρτέτου» των δανειστών.

• Αν και δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με την περιουσία των πολιτικών, ας είναι καλά και να την χαίρονται, δεν μπορώ να μην σημειώσω την απορία μου για το πώς πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ με 51 ακίνητα ο κ. Σταθάκης. Βέβαια, διατηρεί καταθέσεις 2 εκατομμυρίων ευρώ. Αλλά πόσο θα αντέξουν την υψηλή φορολογία; Καταραμένη φτώχεια. Θα πρέπει να πάρει παράδειγμα από τον κ. Τσακαλώτο που ρευστοποίησε 800.000 ευρώ, που είχε επενδύσει σε ομόλογα διεθνών «ληστρικών» οίκων που απεργάζονται μαζί με τους «τοκογλύφους δανειστές» το κακό της Ελλάδας, και επανεπένδυσε 600.000 ευρώ στο εξωτερικό, στους ίδιους οίκους. Κίνηση επιτυχέστατη για την οποία είναι άξιος συγχαρητηρίων.

• Είδα στο twitter: «Είναι φρέσκος ο μισθός»; Απάντηση: «Σαφώς, μόλις τώρα τον κόψανε».

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr