Τζίνα Δαβιλά

Pane di capo 

Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

delivery: 224100-3600 

  Ιούλιος 2017. Ένα editorial που άργησε πολύ.

Για λόγους πολύ προσωπικούς που μοιράστηκα με φίλους αγαπημένους.

Που δάκρυσα από χαρά.

Που δεν μετάνιωσα για τις ανοιχτές πόρτες της ιδιοσυγκρασίας μου.

Που δεν μετάνιωσα που οι πόρτες έκλεισαν μόνες τους, όταν έπεσαν οι μάσκες.

Στο δρόμο έχεις όρια.

Στα παιδιά βάζεις όρια.

Στα παιχνίδια μπαίνουν όρια.

Όταν οριοθετείς κάτι το κάνεις για να είναι σαφές το πλαίσιο στο οποίο κινείσαι μόνος/η ή μαζί με άλλους.

Το όριο δεν είναι κακό. Είναι ασφάλεια. Και όσο πιο νουνεχής είσαι, τόσο περισσότερο επιζητείς την ύπαρξη ορίων. Το δίχτυ ασφαλείας.

Κακό είναι να μην έχεις όρια ή να απαιτείς την έλλειψη οριοθέτησης.

Σου αρέσει ή σε βολεύει το ασαφές, το θολό, το ξέφραγο αμπέλι.

Αλλά καμιά κοινωνία δεν εκπολιτίστηκε χωρίς όριο. Χωρίς νόμους που καθόριζαν το πλαίσιο. Γιατί οι νόμοι σε μια δημοκρατική κοινωνία οριοθετούν το δίκαιο το δικό σου και του άλλου με το ίδιο μέτρο, την ίδια μεζούρα, το ίδιο ζύγι. Κάνουν σαφές το πλαίσιο δράσης.

Με σαφήνεια και καθαρότητα.

Για αυτό και αγαπώ τους σαφείς, τους ειλικρινείς ανθρώπους. Αυτούς που σε κοιτούν στα μάτια. Αυτούς που σέβονται την ανάγκη σου. Αυτούς που σέβονται το πλαίσιο των ορίων σου, σέβονται το πλαίσιο των δικών μου ορίων. Γιατί εγώ, για μένα μιλώ, δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς όρια. Τόσο ως πομπός, όσο και ως δέκτης. Δεν μπορώ να είμαι αυτοκίνητο δίχως φρένα. Δε θέλω να είμαι έτσι.

Το μόνο που δεν οριοθετείται είναι η Αγάπη. Η κανονική Αγάπη, όχι ο ναρκισσισμός, η αυταρέσκεια, ο εγωισμός, η αυτοαναφορικότητα. Η Αγάπη που δίνει χωρίς όρια, χωρίς υπολογισμούς και ιδιοτελείς σκέψεις.

Και η Αγάπη φαίνεται στο βλέμμα, τη μοναδική αλήθεια του καθενός μας. Το πιο μικρό σημείο του σώματός μας, καταδεικνύει την αλήθεια μας.

Όπως μπαίνουν όρια για να μην γινόμαστε επικίνδυνοι για τον εαυτό μας ή για τους άλλους, έτσι ακριβώς μπαίνουν όρια και στο τι ανέχεται ο καθένας μας. Και όποιου δεν του αρέσει, στην Πελοπόννησο λέμε «τη βόλτα του». Δηλαδή άντε στο καλό και μην σε βρω μπροστά μου. Γιατί σιχαίνομαι την αδικία, το ψέμα, την απάτη, την αχαριστία, τον κωλοπαιδισμό από άποψη. Γιατί έκανα τη Ρόδο δεύτερη πατρίδα μου, αλλά δεν ξεχνώ την καταγωγή μου που πάντα τιμώ: Αρκαδινή, Κολοκοτρωνέισα με όλα τα καλά και όλα τα ανάποδα. Που δεν διεκδικώ το αλάθητο, αλλά δεν θα επιτρέψω το παράλογο και το άδικο.

Και κάπως έτσι προκύπτει ως σήμα κατατεθέν του σιορ- Γιαννοδημητράκη μου: το άλογό του, σύμβολο της περηφάνιας, της καθαρότητας, της ευαισθησίας, της υπεροχής, της ευημερίας, της δύναμης, της αντοχής, της καλοτυχίας.

Από ψυχής τούτα τα άλογα για να έχετε όλα τα παραπάνω σε πολλαπλάσιο βαθμό.

Καλό υπόλοιπο Ιουλίου!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr