Μαρία Καρχιλάκη

Τελικώς, σχεδόν μισό χρόνο από τότε που οι Γιάννης Καραγιώργης και Konstantin Malofeev αντάλλαξαν τα συγκεκριμένα δύο μηνύματα, απεδείχθη ότι εμπειρία αξέχαστη δεν ήταν μόνον ο γάμος του πρώτου με κουμπάρο το δεύτερο αλλά και τα όσα, εξ’ αφορμής του συγκεκριμένου μυστηρίου, ακολούθησαν.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

Ο εφοπλιστής Γιάννης Καραγιώργης αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει, αρχές Οκτώβρη 2014, το γάμο του στη Μόσχα, καθώς, λίγο καιρό νωρίτερα, ο άνθρωπος που θα τον πάντρευε, ο ρώσος κροίσος, Konstantin Malofeev, είχε μπει σε λίστα ταξιδιωτικού περιορισμού στην ΕΕ λόγω Ουκρανίας. Καθώς λοιπόν στον Malofeev απαγορευόταν η είσοδος στην Ελλάδα, ο μόνος τρόπος για να παντρέψει τον έλληνα φίλο του ήταν να μεταφερθεί ο γάμος στη Μόσχα. Όπερ και εγένετο.

‘Ετσι λοιπόν, μου λέει ο Γιάννης Καραγιώργης, καλέσαμε τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας από τους προηγούμενους γάμους μας, τους φίλους μας και τις κοινωνικές συναναστροφές μας. Ένας εξ΄αυτών έτυχε να είναι και ο Πάνος Καμμένος που μετά έγινε Υπουργός στη νέα κυβέρνηση. Και εμάς τι μας αφορά; Και που να ξέρω εγώ στις 3 Οκτωβρίου που έγινε ο γάμος ότι ο Καμμένος, που τότε ήταν στα αζήτητα της πολιτικής και φαινόταν παντού ότι δεν έχει τύχη να μπει καν στη Βουλή, θα γινόταν, έξι μήνες μετά, το στήριγμα μιας αντίπαλης σε αυτόν ιδεολογικά παράταξης. Τι μας αφορά εμάς;

Αυτό που προκαλεί τον έκδηλο εκνευρισμό του Γιάννη Καραγιώργη είναι ότι επιχειρείται, με μια σειρά δημοσιευμάτων στο διεθνή Τύπο τα οποία αναπαράγονται από τον ελληνικό, να διασυνδεθεί η ταυτόχρονη παρουσία σ’ ένα ιδιωτικό γεγονός, όπως ήταν ο γάμος του, του Πάνου Καμμένου με τον οικονομικά ισχυρό κουμπάρο του έτσι ώστε να στοιχειοθετηθούν υποτιθέμενες επαφές μέλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με ισχυρό ρωσικό λόμπι το οποίο αντιτίθεται στο φιλελευθερισμό και τον αμερικανικό ηγεμονισμό και προσπαθεί να οικοδομήσει ευρωπαϊκό δίκτυο στρατηγικών συμμαχιών με στόχο την κυριαρχία της Μόσχας.

Χωρίς περιστροφές, ο κ. Καραγιώργης αποκαλεί τα δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο κατευθυνόμενα και στοχευμένα. Τα προωθούν πηγές οι οποίες είναι τελείως αντίθετες με τις πολιτικές πεποιθήσεις και τα έργα του Konstantin. Πως εξηγείτε εσείς το γεγονός ότι μέσα σ’ όλα αυτά που γράφουν δεν βρίσκουν να πουν μια κουβέντα για το φιλανθρωπικό του ίδρυμα “Άγιος Βασίλειος” το οποίο περιθάλπει 148.000 ορφανά αλλά ούτε και ότι ο ίδιος είναι μακράν ο πρώτος φιλάνθρωπος σήμερα στη Ρωσία; Επίσης, πόθεν πρωτο-εμφανίζει και δημοσιεύει ένα βουλγάρικο σάιτ τη λίστα των προσκεκλημένων στο γάμο μου, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε ετοιμάσει προσωπικά η γυναίκα μου και την είχε στείλει στο ξενοδοχείο; Σε ό,τι με αφορά, πέραν της βαθιάς φιλίας, εγώ δεν έχω καμία σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις του Konstantin. Θέλω δε σε κάθε περίπτωση να τονίσω ότι δεν μας αφορούν οι πολιτικές εξελίξεις. Επρόκειτο για ένα αμιγώς κοινωνικό γεγονός και δεν γνωρίζαμε, δεν φανταζόμασταν αλλά και ουδείς στην Ελλάδα περίμενε ότι ο συγκεκριμένος καλεσμένος μας θα συνεργαζόταν τελικά με τη μελλοντική κυβέρνηση, γεγονός που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του.

KONSTANTIN MALOFEEV

Συναντώ τον Konstantin Malofeev στο γραφείο του στη Μόσχα∙ λιτό, σχεδόν μοναδικός του διάκοσμος είναι χριστιανικές εικόνες. Μιλά εξαιρετικά αγγλικά, είναι φιλικός, έχει χιούμορ και το όνειρό του, όπως μου λέει, για τη Ρωσία είναι η αποκατάσταση της Μοναρχίας∙ να γίνει η Ρωσία όπως ήταν πριν από το 1917.

Ερ: Είναι πάρα πολλές, εσχάτως, οι αναφορές στο πρόσωπό σας στο διεθνή και τον ελληνικό Τύπο. Εν συντομία, αυτά που διαβάζει ο κόσμος για εσάς, είναι ότι είστε ένας ρώσος δισεκατομμυριούχος από τους πλέον ευνοούμενους του Βλαντιμίρ Πούτιν, ότι έχετε υπερ-εθνικιστικές ιδέες και δεσμούς με ριζοσπαστικά ευρωπαϊκά πολιτικά κινήματα, ότι χρηματοδοτείτε τον πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία γι αυτό και σας έχουν επιβληθεί κυρώσεις και πως διατηρείτε επαφές με επιφανείς Έλληνες ένας εκ των οποίων είναι ο νυν Υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος. Μετά λοιπόν, απ’ αυτήν την εισαγωγή θα ήθελα να σας ρωτήσω -ποιος είστε;

Απ: Πρωτίστως είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, δευτερευόντως Ρώσος πατριώτης και τρίτον γιος μιας οικογένειας επιστημόνων ο οποίος γεννήθηκε πριν από 40 χρόνια, σπούδασε νομικά και υπήρξε τραπεζίτης επενδύσεων για 20 χρόνια. Γι αυτό και δεν αποτελώ τυπικό δείγμα ρώσου Ολιγάρχη όπως τους παρουσιάζουν οι ταινίες του Χόλυγουντ και οι Financial Times. Μπορεί να με εμφανίζουν ως Ρασπούτιν, να λένε ό,τι τους κατέβει, Ολιγάρχης όμως δεν είμαι∙ δεν έχω γιωτ, δεν με ακολουθούν στρατιές από μοντέλα, δεν έχω ακίνητη περιουσία στο εξωτερικό, δεν έχω οικειοποιηθεί κρατικά περιουσιακά στοιχεία, χόμπι μου είναι η Ιστορία, κυρίως η Βυζαντινή, είμαι προσκυνητής.

Ερ: Χρηματοδοτείτε τον πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία;

Απ: Εννοείται πως όχι.

Ερ: Και τότε γιατί σας έχουν επιβληθεί κυρώσεις;

Απ: Διότι είμαι εξαιρετικά αντιΑμερικανός και το δείχνω. Δραστηριοποιούμαι διεθνώς για την προστασία της οικογένειας και των αξιών της, υποστηρίζω ανοικτά την ποινικοποίηση της προπαγάνδας υπέρ της ομοφυλοφιλίας στη Ρωσία όπως και τη θωράκιση του ρωσικού διαδικτύου ενάντια στους παιδόφιλους και τα ναρκωτικά. Θεωρούμαι, λοιπόν, “φυσικός εχθρός” αυτής της αντι-κουλτούρας που προσωπικά αποκαλώ “φιλελεύθερο ολοκληρωτισμό” η οποία συναντάται στη Δύση και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ.

Ο Konstantin Malofeev δεν βλέπει να υπάρχει πρόβλημα στο ότι δύο πρώην υπάλληλοι του έχουν μεγάλη εμπλοκή στην Ανατολική Ουκρανία. Πρόκειται για τους Alexander Borodai, τέως πρωθυπουργός της αυτο-ανακηρυχθείσης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και Igor Strelkov, ένας εκ των στρατιωτικών ηγετών των αυτονομιστών. Ο Borodai ήταν διευθυντής του γραφείου μου, μου έφερνε δημοσιογράφους, καλή ώρα όπως εσείς, και είχε τη θέση της νυν διευθύντριάς μου την οποία γνωρίσατε μόλις. Μία των ημερών, λοιπόν, έγινε πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Ο Igor Strelkov συνεργάστηκε με μας μία φορά, μας βοήθησε με την ασφάλεια όταν φέραμε εδώ τα Δώρα των Μάγων από το Άγιο Όρος. Ο Strelkov είναι φίλος του Borodai. Έτσι εμφανίζονται μαζί. O Borodai ανέλαβε την εξουσία σε μια στιγμή που τα πάντα κατέρρεαν εκεί. Η ζωή είχε σταματήσει να είναι κανονική. Και δε μιλώ για βομβαρδισμούς. Οι μισθοί δεν καταβάλλονταν πλέον ούτε και οι συντάξεις. Η Ουκρανία δεν έστελνε φάρμακα στα νοσοκομεία. Είχαν αρχίσει να υπάρχουν ελλείψεις σε τρόφιμα. Έτσι το φιλανθρωπικό μου ίδρυμα υπέγραψε μια επίσημη συμφωνία, την οποία μπορείτε να βρείτε στο σάιτ μας, με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, δηλαδή τον Borodai, για συντονισμό και διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας. Με ποιον δηλαδή θα την υπέγραφε ο Borodai; Φυσικά και θα την υπέγραφε με κάποιον που γνωρίζει.

Ερ: Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει στην Ουκρανία;

Απ: Να υπάρξει ειρήνη πάνω απ’ όλα. Τη θέλουν οι άνθρωποι στο Ντονμπάς, τη θέλουν οι Ουκρανοί, τη θέλουν οι Ρώσοι, τη θέλει η Ευρώπη. Μόνο δύο δεν τη θέλουν: το καθεστώς του Κιέβου και οι Αμερικανοί. Το πρώτο, διότι αν σταματήσει ο πόλεμος ο κόσμος θα συνειδητοποιήσει ότι η καινούργια εξουσία ήταν αυτή που έφερε τη φτώχεια και τον έχει κάνει να υποφέρει. Θ’ αρχίσει να σκέφτεται πως, σε σχέση με την παρούσα κατάσταση, ο Γιανουκόβιτς δεν ήταν και τόσο κακός. Γι αυτό, λοιπόν, το καθεστώς στο Κίεβο βολεύεται να μισεί ο κόσμος τη Ρωσία και το Ντομπάς για να μην αναγκάζεται ν’ απαντά σε ερωτήσεις του τύπου -γιατί ανεβαίνουν οι φόροι, που πήγε ο μισθός μου, γιατί ο γιος μου πρέπει να πυροβολήσει το γείτονά του; Οι Αμερικανοί, από την άλλη, ποτέ μα ποτέ δεν έχουν μιλήσει για ειρήνη. Κάνουν λόγο για “βοήθεια” προς την Ουκρανία όμως δεν συμπεριλαμβάνουν την ειρήνη στην στρατηγική τους. Γιατί; Διότι τους συμφέρει αυτό που συμβαίνει εκεί. Αφενός, διότι θέλουν ν’ αποκόψουν οικονομικά την Ευρώπη από τη Ρωσία, αφετέρου, διότι εκμεταλλευόμενοι την υποτιθέμενη ρωσική απειλή, επιχειρούν να εγκαταστήσουν την αντιπυραυλική τους ασπίδα όσο πιο κοντά προς εμάς γίνεται.

Ερ: Ενιαίο κράτος ή όχι;

Απ: Ό,τι αποφασίσουν οι Ουκρανοί. Αυτό που εγώ μπορώ να σας πω βάσει της Ιστορίας είναι ότι η Ουκρανία των σημερινών συνόρων που γνωρίζετε εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1918. Μετά την επανάσταση. Πριν δεν υπήρχε. Επίσης, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ εκατοντάδες αμερικανικές ΜΚΟ κατέκλυσαν την Ουκρανία για να την “ουκρανοποιήσουν”. Εφάρμοσαν συγκεκριμένη πολιτική για ν’ αποκόψουν την Ουκρανία από τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία και η Ουκρανία είναι το μεγαλύτερο διαιρεμένο έθνος στην Ιστορία. Κάτι σαν την Ανατολική και τη Δυτική Γερμανία. Είμαστε ίδιο έθνος. Έχουμε το ίδιο αίμα. Ίδιο DNA. Ίδια γλώσσα. Είμαστε ίδιοι άνθρωποι. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι εμφύλιος. Όλοι οι Ρώσοι έχουμε συγγενείς στην Ουκρανία όπως και οι Ουκρανοί στη Ρωσία.

Ερ: Πάντως, οι Ουκρανοί που ξέρω στην Ελλάδα μου τα λένε αλλιώς…

Απ: Εννοείται, διότι μεσολάβησαν αυτά τα 25 χρόνια…

Ο Konstantin Malofeev λέει πως οι σχέσεις που δημοσιεύματα τον φέρουν να έχει αναπτύξει με τον Πάνο Καμμένο αρχίζουν και τελειώνουν στο γάμο του Γιάννη Καραγιώργη. Ωραίος άνθρωπος, θα πει για τον έλληνα Υπουργό Εθνικής Αμύνης και πρόεδρο των ΑΝΕΛ, εξαιρετικός τραγουδιστής κι επίσης εξαιρετικός chef. Στον γάμο τον γνώρισα, όπως γνώρισα κι άλλους προσκεκλημένους του Γιάννη. Αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει καμιά συνωμοσία. Είναι αστείο και να το συζητάμε. Όσοι γράφουν και λένε άλλα μάλλον μπερδεύουν την κανονική ζωή με τα πολιτικά θρίλερ του Χόλυγουντ.

ALEXANDER DUGIN

O ρώσος θεωρητικός, Alexander Dugin, εκφραστής της νέας γεωπολιτικής στη Ρωσία του Πούτιν και πολιτειολόγος τον οποίο συχνά-πυκνά επικαλείται η Χρυσή Αυγή, είναι ακόμη ένα πρόσωπο -εάν όχι ΤΟ πρόσωπο- που έχει την τιμητική του στα δημοσιεύματα του τελευταίου καιρού αναφορικά με τις θρυλούμενες περίεργες επαφές μελών της νέας ελληνικής κυβέρνησης με κύκλους της Μόσχας. Alexander Dugin και Konstantin Malofeev γνωρίζονται. Σκεφτόμαστε κατά τον ίδιο τρόπο και είμαι περήφανος που τον γνωρίζω προσωπικά, μου λέει ο Malofeev. Ουδέποτε, όμως, τον χρηματοδότησα.

Ο Alexander Dugin έγινε ευρέως γνωστός στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα. Συγκεκριμένα τέλη Γενάρη 2015, όταν οι Financial Times έγραφαν περί στενών σχέσεων του “εθνικιστή ρώσου φιλοσόφου” με τον Υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά και στο διαδίκτυο κυκλοφορούσε αυτή η κοινή τους φωτογραφία -με τον προσδιορισμό “ακροδεξιός” στη λεζάντα- από διάλεξη που είχε δώσει ο Alexander Dugin στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς το 2013 όταν ο νυν ΥΠΕΞ της Ελλάδας δίδασκε εκεί.

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών διέψευσε τα περί σχέσεων του κ. Κοτζιά με τον Alexander Dugin, όπως και το Πανεπιστήμιο Πειραιώς διέψευσε, με δική του, ξεχωριστή, ανακοίνωση, ότι ο κύριος Dugin είχε προσκληθεί από τον κ. Κοτζιά υποστηρίζοντας πως η διάλεξή του “έλαβε χώρα κατόπιν πρότασης του ίδιου του κ. Dugin μέσω συνεργατών του”. Την ίδια εκδοχή ακούω από τον Alexander Dugin όταν του ζητώ να μου αφηγηθεί την ιστορία της επίμαχης φωτογραφίας. Μου λέει ότι ο συνεργάτης του, μέλος, τότε, της ρωσικής διπλωματικής αποστολής στην Αθήνα, Georgiy Gavrish, (σ.σ. ανάμεσα σ’ εκείνον και τον κ. Κοτζιά στη φωτογραφία) είχε πράγματι μεσολαβήσει για να μιλήσει όχι μόνο στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς αλλά και στο Πάντειο, όπως και έγινε. Αυτή η φωτογραφία σηματοδοτεί τη μία και μοναδική συνάντησή μου με τον κ. Κοτζιά, μου τονίζει. Δεν έχω ιδέα αν έχει έρθει ποτέ στη Μόσχα -αλλά και γιατί να μην έχει έρθει; Δεν έχω ιδέα αν έχει επαφές και με άλλους ρώσους διανοούμενους -αλλά και γιατί να μην έχει; Συζήτησα, τότε, και με τον ίδιο και με συνεργάτες του όπως και με άλλους ακαδημαϊκούς των Αθηνών. Κοινός τόπος των συνομιλιών ήταν τα θέματα στα οποία συνηθίζω να τοποθετούμαι, δηλαδή η Ευρασιατική Ένωση, η γεωπολιτική -συζητήσεις όλες τους ανοιχτές και απολύτως διαφανείς, γι αυτό και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έχει ξεσπάσει όλος αυτός ο θόρυβος. Ουδέν κρυπτόν υπήρξε, όλα ανέβηκαν αμέσως στο ίντερνετ, ούτε κρυφές προσκλήσεις, ούτε κρυφές ατζέντες υπήρξαν, παρά μόνον και αποκλειστικά ανταλλαγή ακαδημαϊκών απόψεων. Οφείλω βέβαια να πω ότι από τότε ήμουν σίγουρος ότι ο κ. Κοτζιάς θα γίνει Υπουργός Εξωτερικών…

Ερ: Από που αντλούσατε αυτήν τη σιγουριά;

Απ: Διότι αυτήν την σύσταση είχα∙ ότι επρόκειτο για τον πιο πιθανό μελλοντικό υπουργό εξωτερικών. Κι αυτός ήταν ακόμη ένας λόγος που ήθελα να τον συναντήσω. Διότι δεν επρόκειτο απλώς για έναν λαμπρό επιστήμονα αλλά και για μία προσωπικότητα του ΣΥΡΙΖΑ η οποία πιθανότατα θα καταλάμβανε σημαντικό πόστο. Είναι σύνηθες για μένα, ξέρετε, να συναναστρέφομαι με τους πλέον επιφανείς εντός και εκτός Ρωσίας. Χθες, για παράδειγμα, συζητούσαμε στην Καναδική Τηλεόραση με τον Fukuyama. Γι αυτό και δεν κατανοώ, γιατί όταν μιλώ με τον Fukuyama ή τον Brzezinski ουδείς καταγγέλλει ρωσο-αμερικανική συνομωσία ενώ αντιθέτως είναι πρόβλημα να μιλώ μ’ έναν Έλληνα επαΐοντα και μάλιστα πολύ πριν αναλάβει κυβερνητική θέση. Μάλλον πρόκειται περί παρεξήγησης…

Ερ: Παρεξήγηση ή μήπως δεν είστε αρεστός;

Απ: Το πρόβλημα δεν είμαι εγώ αλλά η θέση της Ρωσίας. Πρόκειται για ενορχηστρωμένη επίθεση κατά της Ρωσίας του Πούτιν μετά τα γεγονότα στην Κριμαία και την Ουκρανία. Διότι η Ρωσία επιβεβαιώνει πλέον την κυριαρχία της ως περιφερειακή και όχι παγκόσμια δύναμη από γεωπολιτικής άποψης. Δυστυχώς για εμάς, η Ρωσία δεν μπορεί να είναι παγκόσμια δύναμη, δεν είναι κάτι ρεαλιστικό. Μπορούμε όμως να είμαστε περιφερειακή δύναμη. Δεν θα ήμασταν σε περίπτωση που αποδεχόμασταν δίχως αντίδραση το πραξικόπημα στο Κίεβο. Όταν λοιπόν, ο Πούτιν έδειξε ότι είμαστε περιφερειακή δύναμη, όλοι οι άνθρωποι, από κάθε τομέα, που τον στηρίζουμε, βρεθήκαμε στο στόχαστρο της Δύσης. Γι αυτό εξαπολύουν όλες αυτές τις άδικες κατηγορίες εναντίον μου και “ανακαλύπτουν” ελληνικό σκάνδαλο.

Η φιλοσοφία του Alexander Dugin συμπυκνώνεται στην “Τέταρτη Πολιτική Θεωρία” του, άλλως πως, μια ιδέα εναντίωσης στο φιλελευθερισμό. Προτείνω, λοιπόν, μια νέα πλατφόρμα κατά του φιλελευθερισμού, ούτε αριστερή, ούτε δεξιά, ούτε κεντρώα∙ ούτε κομμουνιστική μπορεί να είναι, διότι δεν είμαι κομμουνιστής, ούτε φασιστική μπορεί να είναι, διότι δεν είμαι φασίστας∙ είμαι κατά του φιλελευθερισμού δίχως να είμαι κομμουνιστής ή φασίστας. Αυτό απαιτεί διαφορετικό τρόπο σκέψης. Εισηγούμαι, λοιπόν, τη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού τελείως διαφορετικών δυνάμεων βασισμένου σε πολυ-πολική θέαση του κόσμου∙ ένας πόλος θα είναι η Ευρώπη, ένας άλλος πόλος η Ρωσία, ένας τρίτος οι ΗΠΑ, ένας τέταρτος η Κίνα, ένας πέμπτος η Ινδία κ.ο.κ. Πολυ-πολικότητα και όχι ένωση της Ευρασιατικής Ρωσίας με την Ευρώπη αλλά ισορροπία δυνάμεων.

Ερ: Η Ελλάδα τι θέση μπορεί να έχει σ’ αυτό το σχήμα που περιγράφετε;

Απ: Αυτό ακριβώς ήταν το θέμα της διάλεξής μου παρόντος του κ. Κοτζιά. Η χώρα σας, ο ελληνικός, με τις ορθόδοξες καταβολές, λαός που θαυμάζω μπορεί να γίνει η πνευματική, πολιτική και γεωπολιτική ηγέτιδα δύναμη δημιουργίας μια άλλης Ευρώπης εντός της Ευρώπης∙ να μεταρρυθμίσει την Ευρώπη, να την απομακρύνει από τον αμερικανικό ηγεμονισμό, να δημιουργήσει μια κυρίαρχη και ανεξάρτητη Ευρώπη, μια ευρωπαϊκή Ευρώπη κοινωνικής δικαιοσύνης, με άλλη ατζέντα, στην οποία δεν θα χωρούν καπιταλιστές και φιλελευθερισμός.

Konstantin Malofeev

Ο Alexander Dugin στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, 2013. Πρώτος από αριστερά, ο έλληνας ΥΠΕΞ

συνέντευξη με τον Alexander Dugin