Πάνος Μπιτσαξής

• Χρειάστηκε χρόνος και φαιά ουσία.

Έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων.

Υπήρξαν σφοδρές αντιπαραθέσεις και εντάσεις.

Δισταγμοί και τολμηρές αποφάσεις.

Έτσι φτάσαμε, με αφετηρία το 1981, στην –σχεδόν πλήρη- κατοχύρωση του δικαιώματος κάθε πολίτη να προσδιορίζει με ελεύθερη επιλογή το αν και το πως θα ρυθμίσει νομικά την σχέση του.

Έτσι φτάσαμε και στην κοινωνική αποδοχή του δικαιώματος κάθε πολίτη να επιλέγει ότι νομίζει, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν εκτός από τον εαυτό του και τον/την σύντροφό του.

Και το κυριώτερο να μην υπάρχουν διακρίσεις στα παιδιά. Είτε γεννήθηκαν με γάμο, είτε εκτός γάμου, είτε στο πεδίο της συμφωνημένης συμβίωσης.

Ήταν και είναι μία πορεία ελευθερίας για την οποία πρέπει να αισθανόμαστε καλά. Το έναυσμα έδωσε κάποτε ο Γ. Α. Μαγκάκης.

• Άλλα είναι τα θέματα. Άλλη είναι η ουσία. Την περιγράφει τέλεια η Τζίνα Δαβιλά. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Μόνο λιγάκι χιούμορ.

Γιατί τα πραγματικά διλήμματα που γεννάει η ζωή υπήρχαν πάντα και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν πάντα.

«Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω. Απ ΄τη Κική κι απ΄τη Κοκό ποια θα διαλέξω. Τη Κική την αγαπώ μα μ΄ αρέσει κι΄η Κοκό».

• Εκεί που απαιτείται να συναφθεί ένα ουσιώδες « σύμφωνο συμβίωσης» είναι μεταξύ του ανθρώπου και της έμβιας φύσης. Νόμοι υπάρχουν αλλά σπάνια εφαρμόζονται. Σε μια εποχή πολέμων και κρίσεων το να μιλάει κανείς για τα « δικαιώματα των ζώων» φαίνεται σχεδόν γραφικό.

Το θέμα όμως είναι υπαρκτό και είναι ζήτημα πολιτισμού.

Ο άνθρωπος έχει φυσικό δικαίωμα στη διατροφή, την υγεία και την υγιεινή. Είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στην έμβια φύση.

Δεν έχει όμως δικαίωμα να βασανίζει, να σκοτώνει χωρίς λόγο, να περιφρονεί τη ζωή των άλλων εμβίων.

Η έμβια φύση δεν είναι «πράγμα». Είναι ζωή που αισθητοποιεί τον κόσμο με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο.

Η βιοηθική και ο κώδικάς της, το « σύμφωνο συμβίωσης με τα ζώα», είναι μια από τις κρίσιμες ενδείξεις του πολιτιστικού επιπέδου ενός λαού. Γιατί όποιος λαός είναι «απάνθρωπος» στα ζώα είναι «απάνθρωπος» για τους ίδιους τους ανθρώπους.

• Ας αφήσουμε το ελάφι στην ησυχία του.

Έχουμε αρκετές πηγές ζωικής πρωτεΐνης.

Ας το αφήσουμε στους ζωγράφους, τους ποιητές και τους ερωτευμένους που βλέπουν στα κορίτσια τους την «ελαφίσια χάρη».

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr 

[Οι συνεργάτες της Πόρτας τοποθετούνται αυτό τον μήνα πάνω σε δυο ζητήματα: 

α) Ελάφι της Ρόδου: κέρδος με σεβασμό, αγάπη, ευθύνη.

β) Σχέση: Γάμος ή Σύμφωνο Συμβίωσης;]