Δρ Δέσποινα Κατσώχη

Κουνούπια, σκνίπες, μέλισσες, σφήκες, τσούχτρες, κάμπιες της θάλασσας, μέδουσες, αχινοί, και λοιπά πλάσματα μας συναντούν στις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις και μας κάνουν τη ζωή τη δύσκολη. Καλό είναι λοιπόν να γνωρίζουμε πώς θα προστατευθείτε από μία…στενή επαφή μαζί τους.

Μέλισσα ή σφήκα: ένα 3% εμφανίζει κάποια αλλεργική αντίδραση στο τσίμπημα ενώ το 0,8% απειλητική αλλεργική αντίδραση, δηλαδή αναφυλαξία. Φαγούρα, κοκκινίλα και πρήξιμο ακόμη και σε περιοχές μακριά από το σημείο τσιμπήματος αλλά και έμετος, ναυτία, διάρροια και ζάλη είναι κάποια από τα συμπτώματα.

Τί κάνουμε: αν εμφανίσουμε αλλεργικά συμπτώματα καλούμε άμεσα γιατρό ή τις Πρώτες Βοήθειες. Επιπρόσθετα αφαιρούμε άμεσα το κεντρί- μια μικρή μαύρη κουκκίδα στο σημείο του τσιμπήματος- με ένα σκληρό αντικείμενο. Όσο πιο γρήγορα ενεργήσουμε τόσο το καλύτερο γιατί απαιτούνται περίπου 2-3 λεπτά για να απελευθερωθεί το δηλητήριο της μέλισσας από τον σάκο του κεντριού της. Για να καταπολεμήσουμε τη φλεγμονή βάζουμε στην περιοχή πάγο ή κρύες κομπρέσες και την καθαρίζουμε με σαπούνι και νερό. Μια κρέμα υδροκορτιζόνης λειτουργεί βοηθητικά και εναλλακτικά άψητο λιωμένο κρέας και νερό ή μαγειρική σόδα και νερό. Για να ανακουφιστούμε από τα συμπτώματα παίρνουμε και αντιισταμινικό ή κάποιο απλό αναλγητικό. Το τσίμπημα σε στόμα ή μύτη, ακόμα και σε μη αλλεργικά άτομα απαιτεί γιατρό καθώς το οίδημα μπορεί να εμποδίσει την αναπνοή. Το κεντρί της μέλισσας που έχει όξινο δηλητήριο εξουδετερώνεται από την αλκαλική αμμωνία ενώ της σφήκας με αλκαλικό PH, χρειάζεται οξύ, δηλαδή ξύδι ή λεμόνι.

Τσούχτρα: επώδυνη και απρόσμενη η συνάντηση μαζί τους.

Τί κάνουμε: αν τα πλοκάμια της άγγιξαν μεγάλη επιφάνεια- πάνω από τη μισή χεριού ή ποδιού – ή αν εκδηλωθεί οξεία αλλεργική αντίδραση καλούμε το 166. Κι ακόμη πλένουμε το σημείο του τσιμπήματος με άφθονο θαλασσινό νερό και βρέχουμε την περιοχή με ξύδι ή διάλυμα με μαγειρική σόδα, τουλάχιστον για μισό λεπτό. Στη συνέχεια μουλιάζουμε την περιοχή με ζεστό νερό τουλάχιστον για 20 λεπτά ή χρησιμοποιούμε κρύα επιθέματα. Μια ήπια κρέμα υδροκορτιζόνης ή με αντιισταμινική δράση ανακουφίζει από τη φαγούρα και μειώνει το οίδημα ενώ καθαρίζουμε την πληγή τρεις φορές την ημέρα με αντιβιοτική αλοιφή: αν χρειαστεί την δένουμε με επίδεσμο.

Αχινός: αν και ο πόνος από τα αγκάθια του είναι έντονος, δεν είναι απαραίτητα κάτι επικίνδυνο για την υγεία μας.

Τί κάνουμε: Βυθίζουμε το πέλμα για περίπου μισή με μιάμιση ώρα σε λεκάνη με καυτό νερό- όσο καυτό αντέχουμε- για να μαλακώσει το δέρμα και να ανακουφιστούμε λίγο από τον πόνο. Με ένα αποστειρωμένο τσιμπιδάκι αφαιρούμε τα αγκάθια: ένας μεγεθυντικός φακός είναι χρήσιμος. Αν και ο οργανισμός θα αποβάλλει τα αγκάθια με την πάροδο του χρόνου, ορισμένοι αχινοί έχουν στα αγκάθια τους μία ελαφρώς δηλητηριώδης ουσία ως αμυντικό μηχανισμό. Βάζουμε λοιπόν αφρό ξυρίσματος στο σημείο και κάνουμε απαλά κάποια περάσματα με ξυραφάκι. Τρίβουμε το σημείο με σαπούνι και νερό και ξεβγάζουμε με άφθονο γλυκό νερό, όχι θαλασσινό. Δεν κλείνουμε την πληγή με επίδεσμο και αν δούμε πύον και ερεθισμό, βάζουμε μια αντιβιοτική αλοιφή στο σημείο και καλούμε το γιατρό. Φάρμακο με ακεταμινοφαίνη ανά 4 ώρες ή/και ιμπουπροφαίνη ανά 6 με 8 ώρες, ανακουφίζει από τα συμπτώματα.