Ανταπόκριση από την Ελλάδα

Πολυαγαπημένο ελληνικό καλοκαίρι. Σε περίμενα πως και πως και να που βρίσκομαι στο πανέμορφο, γραφικό νησί της Μήλου. Τι μαγευτικές παραλίες…. τι να μας πουν και τα νησιά Φίτζι, η Χαβάη ( που έχω πάει και μπορώ να κρίνω ! ), η Καραιβική… αυτά τα νερά είναι μοναδικά… Η Μήλος έχει τέτοια πληθώρα παραλιών, που σε συνεπαίρνει και σε αφήνει «άφωνο» αντικρίζοντάς τες την μια μετά την άλλη…

Η απλότητά του νησιού, των κατοίκων και των καταλυμάτων του, σε κάνουν να χαλαρώνεις, να αφήνεσαι και να αισθάνεσαι, * ιδιαίτερα όταν είσαι Έλληνας τουρίστας στην χώρα σου, να νομίζεις πως ο χρόνος έχει σταματήσει κάπου …εδώ.

Καταμαράν, ξύλινα ιστιοφόρα, ψαροβαρκούλες να αρμενίζουν και αμέτρητα φουσκωτά όλων των «μεγεθών» στα λιμανάκια. Η όμορφη εικόνα μιας Ελλάδας που είναι απολύτως ζηλευτή και ένα φως τόσο διαφορετικό, ένας Ήλιος «Ηλιάτορας» να γεμίζει τις μπαταρίες και την διάθεση σου για ζωή στο δευτερόλεπτο!

Όσα κι αν γράψω για αυτό το νησί θα είναι λίγα. Μπορεί να ακουστώ υπερβολική αλλά έχοντας γυρίσει μπόλικα νησιά τόσα χρόνια τώρα, η Μήλος έχει κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα… είναι ένα μικρό κόσμημα, από αυτά που αποτελούνται από σπάνιους χρωματιστούς πολύτιμους λίθους και γυαλίζουν στο μάτι αυτών που ξέρουν να ξεχωρίζουν το αυθεντικό από την αντιγραφή…

Όμως, εκεί που σουλατσάρεις νωχελικά, μέσα στο σούρουπο, έχοντας ήδη καταμαγευτεί από το υπερβολικά όμορφο ( δεν βρίσκω τα σωστά λόγια για να το περιγράψω… ) ηλιοβασίλεμα από το πιο γνωστό μέρος του νησιού και έχει γεμίσει ο «εγκέφαλός» σου από καρδούλες και λουλούδια… εκεί που βρίσκεις το πιο Ελληνικό, μπλε άσπρο κυκλαδίτικο σοκάκι για να βγάλεις φωτογραφία αναμνηστική, εκεί που κάθεσαι να φας στο πιο στενό τραπεζάκι για τρεις ( ίσα ίσα που χωράει να περάσει ο κόσμος που κάνει βόλτες, αλλά δεν σε καίει και πολύ αφού κατά βάθος σου αρέσει ) «να’ σου πετιέται»… αυτή η κόκκινη γόβα του «διαβόλου» της υψηλής ραπτικής των παπουτσιών, αυτός ο κύριος που έγινε γνωστός για την «πρόστυχη» κόκκινη σόλα στα ψηλοτάκουνα παπούτσια του, Monsieur Christian Louboutin, εκεί ανάμεσα στα στενά κυκλαδίτικα σοκάκια.. εκεί που ο πιο καλοντυμένος τουρίστας φοράει δερμάτινα σανδάλια από το Μοναστηράκι.

Ε, ναι… έχω μείνει άφωνη… και η παρέα μου το ίδιο, εννοείται. «Δεν μπορεί να είναι ελληνικής καταγωγής η κοπέλα», αναφώνησε η αφεντιά μου. Προσπάθησα να το επεξεργαστώ στο μυαλό μου, αλλά που κατανόηση… αυτό που συμπλήρωνε βέβαια το «έγκλημα» ήταν μια μικρή κλασική τσάντα Σανέλ, ξέρετε… αυτή με την αλυσίδα και το καπιτονέ δερμάτινο ύφασμα… ολοκληρώθηκε το σετ, σκέφτηκα… Τόσο όμορφη κοπέλα, τόσο ωραίο σώμα… γιατί;! Ήθελα να της μιλήσω, αλλά δεν το έκανα… την άκουσα να ομιλεί απταίστως την «αμερικάνικη» γλώσσα, και εκεί κατάλαβα πως «η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά»!

Τέτοια «παραφωνία» ομολογώ πως ήταν από τις λίγες… εκεί που όλα έχουν μια αρμονία, και βλέπεις τον κόσμο να «ταιριάζει» με το ύφος του νησιού, των διακοπών, των μοναδικών Ελληνικών μας νησιών, εκεί αναρωτιέσαι καμιά φορά για το IQ των επισκεπτών. Πού πας, κορίτσι μου, σε νησί με την γόβα των χιλίων Ευρώ… ακόμη και στην Μύκονο, στο νησί των Ανέμων, που κυκλοφορεί το χρήμα (ακόμη) έχουν βάλει μυαλό και δεν τολμούν να κάνουν τέτοιες εμφανίσεις όπως παλιά.. Μπορεί να ακούγομαι σνομπ και παράξενη αλλά πιστέψτε με, δεν είμαι…

Είμαι όμως σίγουρα μια γνήσια Ελληνίδα, που αγαπάει πολύ την χώρα της και θέλει να το φωνάξει όπου σταθεί και όπου βρεθεί πως έχουμε *και θα συνεχίσουμε να έχουμε, τις ομορφότερες παραλίες στον κόσμο… όπως άλλωστε και τις πιο ωραίες γυναίκες, γιατί όπως και να το κάνουμε… είμαστε γυναίκες με το όλα τους, βρε παιδί μου! Με πιασίματα, με μανικιούρ πεντικιούρ, με σαγιονάρα χειροποίητη και ασορτί κολιέ. Με κοιλίτσα και πιασίματα, με μπουτάκια και στήθος όπως και να έχει… και όταν κάτσουμε στο τραπέζι των διακοπών μας, θα φάμε και την μακαρονάδα μας με τα θαλασσινά avec Ούζο και την επόμενη μέρα θα βγούμε στις παραλίες «ολίγον φουσκωμένες» από την «καλοπέραση»…

Σε αυτό το πνεύμα της χαλάρωσης και της «διαφώτισης» λοιπόν, σας εύχομαι να έχετε καλές διακοπές και ότι πουν οι άλλοι για εσάς φέτος… μην δώσετε καμία σημασία… φχαριστηθείτε το! Το αξίζετε και με το παραπάνω!

Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ