Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

-Καλησπέρα σας, παρακαλώ περάστε.

-Καλήν εσπέραν. Χο χο χο!

-Πώς είπατε;

-Χο χο χο.

-Α, μάλιστα, γιατί προς στιγμήν νόμισα πως παράκουσα. Παρακαλώ καθήστε. Μάλιστα, εκεί στον καναπέ.

Λυπάμαι, αλλά στην μπερζέρα κάθομαι εγώ, εσείς θα πρέπει να ξαπλώσετε στον καναπέ.

Ωραία.

Είστε αναπαυτικά;

Μήπως θα θέλατε να βγάλετε το παλτό σας; Όχι; Τον σκούφο σας; Τα γάντια σας έστω;!

Μπα.

Πάντως αν κρυώνετε να δυναμώσω την θέρμανση. Όχι. Οκ.

Όπως θέλετε. Εδώ θα ήθελα να αισθάνεστε άνετα. Να μην μου αγχώνεστε.

Για να ξεκινήσουμε λοιπόν. Το όνομά σας;

Αχά, μμμ, είπατε Βασίλης… επώνυμο;

Α, δεν έχετε.

Δεν έχετε;! Και σας φωνάζουν όλοι Βασίλη;

Α, όχι σκέτο Βασίλη. Και πώς σας φωνάζουν;

“Άι-Βασίλη”!

Λαμπρά. Όχι, όχι, δεν χαχάνισα, θα παρακούσατε.

Καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν κύριε Βασίλη μου, με συγχωρείτε, κύριε άι-Βασίλη μου.

Καλά, με το όνομα θα ασχοληθούμε σε μιάν άλλη συνεδρία. Τώρα θα ήθελα να μου πείτε πώς ήρθατε σε μένα.

Αχά, αχά, μμμ, μάλιστα κατάλαβα, “πετούσατε πάνω από το γραφείο μου … ”

Α, ο Ρούντολφ. Τον χτύπησε ένα ντρον στην μύτη και έσβησε. Οταν λέτε έσβησε;

Ρούντολφ λέτε το μεταφορικό σας μέσον, να υποθέσω; Α, “όχι βέβαια”.

Και ποιός είναι ο Ρούντολφ είπαμε;

“Ο πιο πιστός σας σύντοφος”! Ενδιαφέρον. Μάλιστα, τώρα κατάλαβα.

Και είστε καιρό μαζί; Μιλήστε μου για τον Ρούντολφ. Ρωσικής καταγωγής να υποθέσω.

Καμία σχέση. Μάαλιστα.

Ναι.

Αχά!

Μα τί μου λέτε;! Είστε και παντρεμένος. Και ήσασταν πολλοί στο …μεταφορικό σας μέσον;

Α! Ήταν και άλλοι, αλλά οι άλλοι είχαν κέρατα! Κέρατα είπατε. Ναι, ναι το σημειώνω, μια στιγμή παρακαλώ. Ωραία.

Ελαφάκι;;;! Ελαφάκι είπατε. Κατάλαβα. Ο Ρούντολφ είναι ελαφάκι και οι άλλοι τάρανδοι. Λογικό.

(μεσολαβεί αμήχανη σιγή μικρής διάρκειας)

Να υποθέσω λοιπόν, απ΄όσα μου λέτε αγαπητέ, πως ήρθατε εδώ με… ένα έλκηθρο.

Όχι;

Είπα και γω.

Και με τί ήρθατε;

Α! Με το ΔΙΚΟ σας έλκηθρο!

Τώρα μάλιστα, τώρα μπορώ να πω πως αρχίζω και σχηματίζω μια πιο ξεκάθαρη εικόνα.

Τώρα λοιπόν που γνωριστήκαμε θα ήθελα να μου μιλήσετε λίγο για τα παιδικά σας χρόνια.

Κλείστε τα μάτια σας και πείτε μου την πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό .

“Χριστούγεννα”!

Υπέροχο! Και απολύτως φυσιολογικό.

Δεν είναι;

Γιατί;

Γιατί δεν υπάρχουν παιδικά χρόνια;! Εννοείτε πως δεν θυμάστε τίποτα πέρα από κάποια παιδικά Χριστούγεννα.

Παρακαλώ;

Τί εννοείτε όταν λέτε πως θυμάστε από την ζωή σας μόνο Χριστούγεννα αλλά δεν ήσασταν ποτέ παιδί; Θυμάστε μόνο … τα χριστούγεννα των άλλων παιδιών;

Ποιών άλλων παιδιών;

ΟΛΩΝ των άλλων παιδιών;

Εδώ όμως έχουμε ένα θεματάκι. Όχι πολύ σοβαρό, αλλά όταν λέτε πως “δεν έχετε παιδικά χρόνια”, εννοείται πως δεν θυμάστε και πολλά πράγματα από το παρελθόν σας; Ετσι;

Διακρίνω μεγάλη άρνηση κύριε αϊ Βασίλη μου.

Ίσως να πρόκειται για μια μορφή επιλεκτικής αμνησίας, πιθανά κάποιο παιδικό τραύμα…. θα τα δούμε στην πορεία.

Α, μου λέτε πως δεν έχετε ΚΑΘΟΛΟΥ παιδικά χρόνια ! Ντιπ για ντιπ, καθόλου, σα να λέμε, ούτε καν, ζερό, το απόλυτο τίποτα.

Ε, ναι, αυτό ίσως να είναι μιαν ιδέα πιο σοβαρό απ’ ότι μου είχε φανεί στην αρχή, αλλάαααα θα το αντιμετωπίσουμε μαζί με τα άλλα που προέκυψαν. Αργότερα… Μαζεύεται δουλίτσα σιγά σιγά… άρνηση, φαντασιώσεις, επιλεκτική αμνησία, πολλαπλές προσωπικότητες… έχουμε δουλίτσα.

Οχι, όχι, δεν μιλάω σε σας, κάτι δικά μου σκέφτομαι.

Οκ, λοιπόν αγαπητέ μου, πού είχαμε μείνει;

Ας αφήσουμε για λίγο τα “ανύπαρκτα” παιδικά σας χρόνια και ας μιλήσουμε για τον λόγο που βρίσκεστε εδώ, εκτός από την διάσειση του Ρούντολφ και τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις ΟΛΩΝ των άλλων παιδιών.

Σας ακούω.

Μου λέτε πως αισθάνεστε πως σας αγαπούν μόνον όταν κάνετε δώρα. Σας χρησιμοποιούν, πως σας ζητούν διαρκώς πράγματα.

Τί είδους πράγματα;

Από ένα τρενάκι μέχρι ένα αυτοκίνητο;! Και γαμπρούς και νύφες για τους ανύπαντρους;! ‘Και τελευταία σας ζητάνε συνεχώς τάμπλετ, αϊφόνια, σουέτ μπότες πάνω από το γόνατο με χοντρό τακούνι και τα νούμερα του τζόκερ;

Σε ποιούς πρέπει να κάνετε αυτά τα δώρα;

Σε όλους;

Να υποθέσω πως έχετε μεγάλη οικονομική επιφάνεια και γνωριμίες για να σας τα ζητάνε όλα αυτά.

Α, να μην το υποθέσω.

Ε, τότε θα έχετε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Μήπως είναι θέμα λογιστικό και το λύσετε με έναν καλό διακανονισμό λέω τώρα εγώ. Οφείλω να σας το πω κι αυτό.

Μα τώρα σας παρακαλώ, τί θα πει λέω άλλα ντ’άλλων ! Να σας βοηθήσω προσπαθώ και συνάμα να σας καταλάβω.

Τί άλλο σας απασχολεί, πείτε μου.

“Φοβάστε τα χρώματα”. Επίσης ενδιαφέρον αλλά συμβαίνει συχνά.

Όλα τα χρώματα γενικώς ή έχετε θέμα με κάποιο συγκεκριμένο;

Σιχαίνεστε το κόκκινο. Μάλιστα.

Μμμμ, κλασσική περίπτωση χρωματοφοβίας, το χρώμα του αίματος δημιουργεί τέτοιες ταυτίσεις…. Α! Δεν νομίζετε. Θα μου μάθετε και την δουλειά μου τώρα αγαπητέ; Σας παρακαλώ.

Τίποτε άλλο που να σας δημιουργεί παρόμοιο εκνευρισμό υπάρχει;

Αντιπαθείτε τα χαρούμενα χρωματιστά λαμπιόνια.

Και τους κόκκινους σκούφους. Αχα. Και τα παιδάκια που λένε κάλαντα; Και τα παιδάκια γενικά.

Και τις λίστες δώρων. Τους φιόγκους, τις κορδέλες, τις συσκευασίες δώρων…και τα δώρα γενικά.

Λίγο πιο σιγά παρακαλώ να προλαβαίνω να σημειώνω.

Και τα εμπορικά κέντρα και τα παιχνιδομάγαζα και τις διαφημίσεις του jumbo και τα ξωτικά και τις ευχετήριες κάρτες…τα τρίγωνα –όχι τα Θεσσαλονίκης- τα φλάουτα, την φιλαρμονική της Βιέννης και τον Φρανκ Σινάτρα !

Σας βρίσκω λίγο υπερβολικό αλλά συνεχίστε.

Τα χιόνια, τα βελανίδια, τις γαλοπούλες, τα εμπορικά κέντρα, τα χριστουγεννιάτικα τζακ ποτ στο τζόκερ, τα σαλέ, τους φωταγωγούς, τα τζάκια με τις καμινάδες τους, τα ρεβεγιόν, τα πυροτεχνήματα, τους κουραμπιέδες τις δίπλες και τα μελομακάρονα, το γκλούβαιν, το ζεστό γάλα και όλα τα μπισκοτόσπιτα! Απορώ πως έχετε παχύνει έτσι ενώ δεν τρώτε γλυκά! Ειλικρινά απορώ!

Α! δεν τελειώσατε.

Τις χιονόμπαλες, την αστερόσκονη, τα αστεράκια, τους μάγους (με τα δώρα), τις φάτνες, τα έλκυθρα, τις μπάλες, όλα τα στολίδια γενικά ΚΑΙ κυρίως τα κουδουνάκια. Ουφ!

Και τον Σκρουτζ, και τα εορταστικά προγράμματα στην τηλεόραση και τα αναψυκτικά. Αλλά μόνο τα καφέ.

Πάλι καλά!

Νομίζω πως κατάλαβα. Μην κουράζεστε άλλο.

Τώρα θα ήθελα να ηρεμήσετε, να συγκεντρωθείτε λίγο και να μου απαντήσετε σε μία και μόνο ερώτηση.

“Υπάρχει κάτι που να αγαπάτε από τα Χριστούγεννα;”

ΤΙΠΟΤΑ;

Δεν με βοηθάτε όμως… δεν μου συγκεντρώνεστε κοιτάτε συνεχώς το δεντράκι πάνω στο γραφείο μου ενώ μου είστε ντυμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια στα κόκκινα! Μέχρι και ο σκούφος σας είναι… πώς να το πω;

Μήπως εντωμεταξύ αλλάξατε γνώμη και θέλετε να τον βγάλετε τώρα. Έχετε κι αυτή την γενειάδα που απορώ πως δεν έχετε βγάλει την μπέμπελη τόση ώρα εδώ μέσα;

Αν και δεν θέλω να σας πιέζω.

Αλλά τώρα νομίζω πως φούντωσα εγώ!

Λοιπόν αγαπητέ μου, δεν σας κάνει εντύπωση πως φοράτε το χρώμα που απεχθάνεστε; Και όχι μόνο. Η παρουσία σας γενικά παραπέμπει σε ό,τι αντιπαθείτε. Ενδόμυχα είναι σαν να αντιπαθείτε τον ίδιο σας τον εαυτό!

Έχετε σκεφτεί μήπως το γιατί;

Όχι, δεν θα σας πω εγώ.

Μάλιστα, εγώ είμαι ο ψυχολόγος αλλά …σεις πρέπει να απαντήσετε, μόνος σας.

Για κάντε μιά προσπάθεια.

“Κάποτε φορούσατε μπλε ρούχα, α, και πράσινα, αλλά σας πήραν σε μια διαφήμιση αναψυκτικού-καφέ-και από τότε δεσμεύεστε με συμβόλαιο να φοράτε πάντα κόκκινα!”

Σας καταλαβαίνω. Αν και αυτό εξηγεί μόνο το θέμα σας με το κόκκινο χρώμα.

Και για πόσα χρόνια σας δεσμεύει αυτό το συμβόλαιο, αν επιτρέπεται να ρωτήσω, μήπως είναι τελικά θέμα δικηγόρου και ξεμπερδέψετε με ένα δικαστήριο…

Ισοβίως;!

Μα τί μου λέτε! Όχι, σας καταλαβαίνω, έχετε απόλυτο δίκιο. Πώς να μην βαρεθείτε! Εδώ εγώ, ένα παλτό έχω και έχω σκυλοβαρεθεί να το βλέπω στην ντουλάπα κάθε που χειμωνιάζει!

Έδωσα ένα σκασμό λεφτά γιατί ήταν, λέει, καμηλό και αυτά τα καμηλό είναι, λέει, διαχρονικά!

Που ανάθεμα την ώρα που το χτύπαγα στην κάρτα την καταραμένη, το αίμα μου ρούφηξαν πια τόσα χρόνια, που στους δικηγόρους να τα φάνε τα παλιολαμόγια της τράπεζας.

Με συγχωρείτε, μην ενοχλείστε, μονολογώ .Να θυμηθώ να σημειώσω να με δει και μένα ένας συνάδελφος κάποια στιγμή. Και πάλι συγνώμη.

Ας γυρίσουμε πάλι πίσω στα δικά σας.

Πότε πιστεύετε πως καταλάβατε πως έχετε πρόβλημα.

Όταν σφηνώσατε σε μια καμινάδα! Μάλιστα.

Ώστε έχουμε ΚΑΙ κλειστοφοβία.

Η περίπτωσή σας αγαπητέ κύριε αϊ Βασίλη μου είναι πολυδιάστατη και θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες, αλλάααα, λυπάμαι πολύ, η ώρα μας μόλις ετελείωσε.

Εσείς για τις μέρες που μεσολαβούν μέχρι να σας ξαναδώ θα μπορούσατε για αρχή να κάνετε μια προσπάθεια να αλλάξετε λίγο το λουκ σας.

Να τριμάρατε λίγο το μούσι σας… Όχι πολύ, να έτσι μια …χράτς. να μην σας μπουκώνει το στέρνο, καταλάβατε; Θα ξαλαφρώσετε, πιστέψτε με.

Να πάτε με την σύζυγο σε κανένα κατάστημα με ρούχα, όχι σε mall που είναι τίγκα στο πιτσιρικομάνι, κάπου πιο ήσυχα, να πάρετε κανένα πιο ενημερωμένο ρουχαλάκι.

Θα πρότεινα να προσανατολιστείτε προς τα πιο γήινα χρώματα.

Και κανά παπουτσάκι πιο ελαφρύ επίσης θα βοηθούσε την κατάσταση. Κάτι που να μην παραπέμπει σε αποστολή στον Αρκτικό κύκλο αν είναι δυνατόν.

Να πάτε και το αυτοκινητάκι σας για σέρβις οπωσδήποτε…να μην σας σβήσει χρονιάρες μέρες μέσα στην κίνηση, ανάμεσα στα στολισμένα δέντρα-μανουάλια και πάθετε καμιά κρίση πανικού.

Α! και να ξεκινήσετε και καμιά διαιτούλα για το μπυροκοίλι. Σούρνεται και χοληστερίνη στην ηλικία σας. Θα με ευγνωμονείτε.

Πριν φύγετε, ζητήστε από την γραμματέα μου να σας φτιάξει ένα πρόγραμμα με 4 συνεδρίες την εβδομάδα για αρχή …και βλέπουμε. Αλλά για μετά τις γιορτές, γιατί έχω κλείσει με την οικογένεια να πάμε στην Λαπωνία, στο Ροβανιέμι, το έχω τάξει στην κόρη μου, καταλαβαίνετε. Έτσι δεν θα μπορέσουμε να αρχίσουμε αμέσως την θεραπεία μας.

Χάρηκα πολύ, τα ξαναλέμε μόλις επιστρέψω. Προς το παρόν να αποφεύγετε οικογενειακές μαζώξεις και τραπεζώματα στα σόγια, να μην βλέπετε πολύ τηλεόραση και να πίνετε κάθε βράδυ μια βαλεριάνα με μελάκι θυμαρίσιο να καλμάρουν λίγο τα νεύρα σας.

Γειά σας και χο χο χο και σε σας.

Τί εννοείται χι χι χι , τα λέμε σπίτι σας!!!!