Βαγγέλης Παυλίδης

Η Noomi μου θύμησε πως ένας λόγος που ξεκίνησα το μπλόγκ μου αυτό ήταν να δείξω δουλεία που δεν μπορώ να δείξω αλλοιώς. Λέω δηλαδή πως πάντα έχω μαζί μου μολύβια και μαρκαδόρους κι ένα μικρό ή όχι τόσο μικρό μπλόκ, όπου σκιτσάρω ό,τι βρεθεί μπροστά μου.
Πρόβλημα: Πώς τα εκθέτω τα σκιτσάκια αυτά, χωρίς να κάνω το μπλοκ μου φύλλα και φτερά.
Απάντηση: Ανέβασέ τα στο ιντερνετ.

Δείξτε λοιπόν κατανόηση αν η ανάρτησή μου αυτή -αλλά και άλλες παρόμοιες – φαίνονται άσχετες. Δεν είναι. Εγιναν σε κάποια ταβέρνα ή καφενείο καθώς περνούσα την ώρα μου.

Noomi reminded me that one of the reasons I started this blog was to show work of mine that I could not otherwise show. What I mean is that I always carry pencil and pen and some small or not so small sketchbook to draw whatever may attract my attention.

Problem: How do I exhibit those little sketches without pulling out leaf by leaf of the sketchbook .

Answer: Scan them and post them on my blog.

So, please, show some understanding if this post -and others similar- seem to be out of time and place. They are not. They were made in some tavern or café as I was trying to kill time.