Γιάννης Στουραΐτης

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Θα σάς ζαλίσω, πάλι, με κοινοτοπίες!

Να με συγχωρέσετε, αλλά αδυνατώ να καταφύγω στο τέχνασμα της πρωτοτυπίας, μπας και σας δελεάσω να με διαβάσετε μέχρι το τέλος!

Το θέμα μου είναι τα Σημεία και τα Σημαινόμενα (ως συνώνυμο της Ουσίας).

Τα Σημεία, λοιπόν, φαίνονται. Κολαούζο δεν θέλουν.

Πίσω τους, κρύβουν, ενίοτε, την Ουσία, η οποία, σχεδόν πάντα, δεν φαίνεται, τουλάχιστον με την πρώτη ματιά.

Όταν στέκεσαι μόνο στα Σημεία, χωρίς, έστω, να προσπαθείς να εμβαθύνεις πίσω από αυτά, απομακρύνεσαι από την Ουσία.

Κάτι μάς είπες τώρα, ρε μεγάλε!

Πάμε παρακάτω:

Όλον αυτόν τον καιρό, προ και μετεκλογικά, έχει πέσει, συνεπικουρούντος και του διαδικτύου, απίστευτη φλυαρία, από Όλους για Όλα.

Έχω ένα κουσούρι:

Όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε φλύαρους, κάτι παθαίνω και μπλοκάρω. Πού να ζητήσεις, (και, κυρίως, να πάρεις), τον λόγο για να πεις κι εσύ το δικό σου, άσε που συνήθως οι φλύαροι είναι από κακοί, μέχρι χείριστοι ακροατές, γεγονός που τους καθιστά κακούς, μέχρι χείριστους συζητητές.

Κουρνιάζω, λοιπόν, στην γωνιά μου και παρακολουθώ προσεκτικότατα με αυτιά και μάτια τα όσα γύρω μου λαμβάνουν χώρα.

Τα περνώ στον σκληρό δίσκο που έχω μέσα στο σκληρό και ξερό μου κεφάλι και μετά, τα επεξεργάζομαι με πολύ αργούς ρυθμούς, με δεδομένο ότι τα αντανακλαστικά μου είναι και, προϊούσης της ηλικίας, καθίστανται, ολονέν περισσότερο, αργά.

Αυτή η παραπάνω ιδιότητα, ή, αν προτιμάτε, η μη ιδιότητά μου, με καθιστά ελεεινό πολιτικό αναλυτή! Έχει από δαύτους, να φαν’ κι οι κότες!

Άλλωστε, είπαμε, τα έχουν πει Όλοι, Όλα!

Όμως, έλα που με τρώει το πληκτρολόγιο μου να πω κι εγώ τον πόνο μου!

Και πού θα σταθώ;

Στα Σημεία, βέβαια!

Εκεί που στάθηκαν χιλιάδες άλλοι, πριν από μένα:

Από τις εκλογές και δώθε, έχει γίνει ο κακός χαμός με την ενδυματολογική σημειολογία που χρησιμοποιούν τα μέλη της Κυβέρνησης!

Φαγώθηκαν με την απουσία γραβάτας των Συριζαίων, με το ριχτό πουκάμισο το μπλε ελεκτρίκ έξω από το παντελόνι (!), τού, κατά ένα νι υπολειπόμενου εμού, συνονόματού μου, ροκά Υπουργού Οικονομίας, με το σακίδιό του, με το κασκόλ του, μέχρι και με το χέρι του μέσα στην τσέπη, (αλήθεια, αναρωτιέται ο κοσμάκης, τι να κάνει άραγε αυτό το χέρι εκεί μέσα;)

Ήμαρτον Κύριε! Χάθηκε να σχολιάσουν πόσο καλά, διά της ανέσεως που, έμφυτα, διαθέτει ο κ. Βαρουφάκης κινήθηκε ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές Συμπληγάδες, πόσο πολύ μάς τόνωσε ψυχολογικά σε Εθνικό επίπεδο, και πόσο με την ίδια cool άνεση, κατάφερε να σφίξουν και μερικοί κώλοι σε Διεθνές επίπεδο; (Σας προειδοποίησα ότι, ως ελεεινός πολιτικός αναλυτής, θα παραμείνω στα Σημεία κι όχι στην Ουσία!)

Εδώ, επιτρέψτε μου να παραθέσω την εξής σημειολογική παρένθεση:

Ο γείτονάς μας ο κ. Renzi, χάρισε, λέει, στον Πρωθυπουργό μας μία γραβάτα!

Πρόκειται για πονηρή κίνηση που μπορεί να αναγνωσθεί ποικιλότροπα, από, “τι ευγενική χειρονομία!“, μέχρι “έχει χιούμορ ο τύπος!“, μέχρι “πού πα’ ρε Καραμήτρο χωρίς γραβάτα!“, μέχρι “ευπρεπιστείτε λίγο, που έχουν πάρει αέρα τα μυαλά σας!“, μέχρι ό,τι άλλο, γνωστικό, ειρωνικό, παλαβό, ή κακεντρεχές βάλει ο νους σας!

Τι θα έκανα εγώ στην θέση του Πρωθυπουργού μας, (παρ’ όλο που χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι, τι θα έκανα εγώ);

Θα έπαιρνα την γραβάτα, εκεί, μπροστά στις κάμερες και θα την φόραγα επί τόπου! Που σημαίνει ότι, «το έπιασα το υπονοούμενο, φίλε, αλλά δεν θα επιμείνω δα και τόσο πολύ στην απουσία ή την παρουσία μιας γραβάτας! Σιγά μην μαλώσουμε για τα επουσιώδη!»

Αφού λοιπόν ανταπέδιδα κι εγώ το δώρο μου, το, ομολογουμένως πολύ καλοδιαλεγμένο CD με τις μουσικές και τα τραγούδια της Μεγάλης Ελλάδας (τέλειος συμβολισμός, όχι τίποτ’ άλλο, για να μην ξεχνιόμαστε), θα του έλεγα, αγκαλιάζοντάς τον φιλικά: “Πάμε τώρα στα ενδότερα, να πούμε μια σοβαρή κουβέντα και να κάνουμε καμιά σοβαρή δουλειά, διότι αρκετό χρόνο κι ενέργεια χάσαμε με τις σημειολογικές μαλακίες;“

Η παρένθεση τέλος!

Αλλά με τα Σημεία και τα Σημαινόμενα, καθόλου τέλος:

Παραμένοντας μπουρδουκλωμένοι στις λεπτομέρειες, δεν αναρωτηθήκαμε για το εξής ευνόητο Σημαινόμενο:

Πότε η Σκοπιμότητα, μάς απομακρύνει από τον καθαρό, αγνό Σκοπό;

Διαφορετική διατύπωση της παραπάνω ρητορικής ερώτησης:

Πόσοι ψηφοφόροι του Σύριζα αισθάνθηκαν Ιδεολογικά προδομένοι από τις επιλογές του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ;

Δεν πα’ να πήγαν στην Καισαριανή, δεν πα’ να βγάλανε τα κάγκελα από την πλατεία Συντάγματος, δεν πα’ να μην φόρεσε κανείς τους γραβάτα, ΔΥΟ είναι, ενδεικτικώς, τα βασικά (μελανά) Σημεία στα οποία, εγώ τουλάχιστον, θα στεκόμουν:

Ένα, η σύμπραξη με ΑΝΕΛ και, δύο, η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

«Κινήσεις Τακτικής», θα μου πείτε, αλλά κι εγώ θα σας ρωτήσω, «Μέχρι ποίου σημείου θεμιτές;»

Να σας διευκρινίσω ότι στις διαπραγματεύσεις για την Οικονομία δεν θα σταθώ καθόλου, διότι, μη σκαμπάζοντας από τέτοια, θα μπερδευτώ τελείως και θα μπερδέψω κι εσάς!

Άλλωστε, αν από κάτι πρέπει να προστατευόμαστε, κατά προτεραιότητα, αυτό είναι οι ανικανότητες και οι ανεπάρκειές μας…

Πριν συλληφθώ επ’ αυτοφώρω να επιχειρώ επιπόλαιη πολιτική ανάλυση, επιστρέφω σε κάποια άλλα, επί μέρους, Σημεία:

Είδα στο διαδίκτυο, ουκ ολίγες φορές την φωτογραφία του Υπουργού Παιδείας κ. Μπαλτά να συνοδεύει αρκετά κείμενα σχετικά με το τι είπε, τι έκανε, τι προτίθεται να κάνει, κ.λπ., (μην φοβάστε, δεν προχωρώ επί της ουσίας, άλλωστε στο θέμα που, πλην των άλλων, έθιξε περί Αριστείας, τού έχουν ήδη απαντήσει πολλοί, κατά πολύ σοφότεροι εμού, διανοούμενοι του Τόπου μας).

Στην, περί ής ο λόγος, φωτογραφία, ο Υπουργός στηρίζει το κεφάλι του με το δεξί του χέρι, ανάμεσα στον δείκτη και τον μέσο του οποίου, κρατάει ένα τσιγάρο που φέρεται σχεδόν κάθετα προς τον δεξιό του κρόταφο και «βγάζει μάτι» κλέβοντας, το κωλοτσίγαρο, όλη την παράσταση ως το κυρίως σημαινόμενο στοιχείο της εικόνας! (Τα Σημεία καθίστανται, ενίοτε αμείλικτα!)

Όπα! Τώρα με χτύπησε στο αδύνατο σημείο μου!

Ε, δεν μπορεί να εμφανίζεται δημοσίως ο Υπουργός Παιδείας, προβάλλοντας την εικόνα-πρότυπο του ώριμου, σοφού, διανοούμενου καπνιστή, ενώ απευθύνεται σε έναν πληθυσμό που, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αποτελείται από παιδιά και εφήβους!

«…Στην Ελλάδα 50.000 νέοι εθίζονται στο κάπνισμα ετησίως ! Ο αριθμός δεν είναι τυχαίος! Τόσοι χρειάζονται για την συντήρηση της αγοράς που σχετίζεται με την κατανάλωση καπνού και τα μετ’ αυτού συναφή. Σ’ αυτούς τους 50.000 νέους στοχεύει η περί το τσιγάρο διαφήμιση…» (Copy-paste από άρθρο μου για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου (www.isrodou.gr) στις 31-05-2006, που δημοσιεύθηκε και στην Ροδιακή Εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ», Αρ. Φύλλου 1697, Δευτέρα 29-05-2006).

Τέλος, μιας και τό ‘φερε η κουβέντα, έχω μεγάλη περιέργεια να δω αν, και τι, θα κάνει ο άλλος Υπουργός μας, ο κ. Κουρουμπλής για το κάπνισμα στους κλειστούς Δημόσιους χώρους.

Σκοπεύει άραγε ν’ ασχοληθεί ουσιαστικά με το ζήτημα της Προστασίας της Δημόσιας Υγείας ενεργοποιώντας, (ξανά), τον περίφημο, (μη εφαρμοσθέντα), “αντικαπνιστικό” νόμο που, λόγω της μη εφαρμογής του τόσα χρόνια τώρα, (αγαπητέ, παρ’ ολίγον Πρόεδρε της Δημοκρατίας μας!) μάς έχει κάνει, και συνεχίζει να μάς κάνει, διεθνώς ρεζίλι, ή θα ρετουσάρει την σημειολογία περί απαγόρευσης του καπνίσματος, έτσι, για τα μάτια, όπως έκαναν οι, φρου-φρου κι αρώματα, (ή μάλλον, φρου-φρου και τσιγαρίλες), προκάτοχοί του, αποφεύγοντας την ουσία και εγκαταλείποντας τους απελπισμένους μη καπνιστές στην δύστυχη μοναξιά μας;

Λες, αυτός τουλάχιστον να μού απαντήσει;

Δεν ξέρω αν και πόσο κατέστη εμφανές, αλλά προσπάθησα δια της περιγραφής κάποιων, επί μέρους, Σημείων, να σκιαγραφήσω αδρά το Όλον, μπας και, διά της μακροσκοπικής θεώρησης, ξεστραβωθούμε και ξεφύγουμε λίγο από την παγίδευση στις λεπτομέρειες της γραβάτας ή μη γραβάτας και των λοιπών συμβόλων ή μη συμβόλων, επικεντρωνόμενοι στην Ουσία που αυτήν την περίοδο μάς καίει σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα του δημόσιου, και όχι μόνο, βίου μας…

Μάλλον, ως γνήσιος νεοέλλην, έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου…

Ό,τι κι αν είναι πάντως, εγώ τα είπα, (έγραψα), και εκτονώθηκα!

Σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη και σας αφήνω στην ησυχία σας!

(Μεταξύ μας, τώρα, τι λέτε, θα μου απαντήσει ο νυν Υπουργός Υγείας;)