Τζίνα Δαβιλά 

Αντιγράφω το αποτέλεσμα ενός προσωπικού τεστ:

“Σε σας κυριαρχεί το 4ο τσάκρα = Καρδιά

Ονομάζεται και – Αναχάτα

Θέση – Στην μέση του Θώρακα

Όργανα που σχετίζεται – Καρδιά, πνεύμονες

Γενικότερη συσχέτιση – Κυκλοφορικό, Ανοσοποιητικό και Ενδοκρινολογικό σύστημα

Διακυβερνά – Αγάπη, Ευσπλαχνία, Ισορροπία

Ρήμα που το χαρακτηρίζει – «Αγαπώ»

Χρώμα – Πράσινο

Στοιχείο – Αέρας

Το γεγονός ότι το 4ο τσάκρα είναι το πιο κυρίαρχο, υποδεικνύει ότι ότι η μεγαλύτερη δύναμη στη ζωή σας είναι η αγάπη. Είστε από τους λίγους ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να νιώσουν τη λεγόμενη “άνευ όρων αγάπη”. Έχετε τη δύναμη να συγχωρείτε και να γράφετε στην άμμο το κακό που μπορεί να σας έχουν κάνει. Να σημειώσουμε ότι το κέντρο της καρδιάς είναι το σημαντικότερο και από τα 7 κέντρα. Αυτό συμβαίνει διότι η δύναμη της αγάπης είναι η πιο ισχυρή θεραπευτική δύναμη που μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα και να αποκαταστήσει κάθε ανισορροπία”.

Για όποιον αναρωτιέται γιατί παρακάμπτω διαδικασίες, πρόσωπα, τακτικές και πρωτόκολλα.

Γιατί για μένα αξία έχει ένα καλό αποτέλεσμα μέσα από το αξιακό μου σύστημα που δεν προκαλεί κακό ή καταστροφή σε κανένα.

Γιατί θέλω να δίνω χαρά.

Γιατί σέβομαι τη ζωή – την οποιαδήποτε ζωή – και κουβαλώ και εικοσιτρία χρόνια πείρας στην φροντιστηριακή εκπαίδευση με κύριο μάθημά μου [για μένα μάθημα] ότι οι άνθρωποι πατούν στα πόδια τους, αποκτούν αυτοεκτίμηση και ψηλώνουν πολλούς πόντους, όταν από την μικρή ηλικία τούς κοιτάς ίσα στα μάτια σαν να είναι οι σπουδαιότεροι και οι ωριμότεροι του κόσμου και τους λες ό,τι θέλεις να τους πεις. Γιατί κάθε νέος άνθρωπος είναι εν δυνάμει σπουδαιότατος. 

Εγώ – και συγχώρεσε μου την αυτοαναφορικότητα – έχω μάθει να λειτουργώ με την καρδιά και να στοχεύω και στων άλλων την καρδούλα, αν μου δώσουν την ευκαιρία, να μοιραστώ μαζί τους την Αγάπη που έχω μέσα μου. Και η Αγάπη μου για τους άλλους δεν χωρά διάμεσους και αντιπροσώπους. Είναι καθαρές κουβέντες με ορθάνοιχτες πόρτες και σε απευθείας σύνδεση. 

Και όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει, είναι δικό του πρόβλημα. Γιατί μπορώ να εξηγήσω πολλά, αρκεί να με ρωτήσεις.

Κατανοώ τα πάντα, αλλά δεν θέλω να τα δικαιολογήσω και όλα.

Και στην πίκρα που νοιώθω – την όποια πίκρα για όποιον δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, δεν έχουμε τα ίδια χνώτα, την ίδια ευθύτητα – την αφήνω πίσω μου.

Κι ας γράφω με μολύβι, φθαρτό υλικό στο χρόνο, κι ας κρατώ και γομολάστιχα.

Δεν σβήνω τίποτα.

Αλλά μπορώ – αν μου επιτρέπεις, ε;- να γυρίσω την πλάτη. 

Γιατί μπορεί η γραφή του μολυβιού να είναι φθαρτή, αφήνει όμως πάντα το ίχνος του στο χαρτί. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr