Πάνος Μπιτσαξής

• Είδα για μια ακόμη φορά, ντάλα κατακαλόκαιρο, την κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας (ή μήπως του μελλοντικού ρεαλισμού;) με τίτλο Interstellar. Εξακολουθεί να μου είναι δυσνόητη, βραδύκαυστης κινηματογραφικής ροής, γιατί το παιχνίδισμα με τη θεωρία της σχετικότητας εξακολουθεί και δεν χωράει στο μυαλό μου. Δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω ακόμα και μυθοπλαστικά. Παραταύτα είναι μια πολύ καλή ταινία. Εν μέσω της δυσκολίας της αφήγησης συγκράτησα τον ενδιαφέροντα διάλογο ανάμεσα στα δύο μέλη του πληρώματος του Interstellar λίγο πριν εξορμήσουν προς τη μαύρη τρύπα «Γαργαντούας».

Προκειμένου να αποσυνθέσουν την πολυπλοκότητα σε απλότητα, ανέτεμναν το γεωμετρικό δόγμα «για να πας κάπου, πρέπει πάντα κάτι ν’ αφήσεις πίσω σου». Οι συνειρμοί γεννήθηκαν κατακλυσμιαία. Πραγματικά για να πας κάπου, πρέπει ν’ αφήνεις κάτι πίσω σου. Το «πίσω» και το «κάπου» ενώνονται σε «χωροχρονική» γραμμή. Η κίνηση νοηματοδοτείται, όταν υπάρχει προορισμός.

Όταν «αφήνεις κάτι πίσω σου» χωρίς ξέρεις πού πηγαίνεις, είσαι απλώς ηλίθιος και επιπόλαιος. Η κίνηση μεταβάλλεται σε χαοτική και απρόβλεπτη. Το κυριότερο όμως είναι ότι όταν αφήνεις κάτι πίσω σου, περιπλανώμενος άσκοπα και χωρίς προορισμό, όταν αποφασίσεις να γυρίσεις πίσω σε αυτό που άφησες, έχει φύγει εκείνο. Είναι κανόνας που ισχύει τόσο στην προσωπική ζωή, όσο και στην πολιτική.

Ακριβώς αυτό έχει συμβεί στην ελληνική δημόσια ζωή τα τελευταία δύο χρόνια. Η κυβέρνηση προσπάθησε ν’ αφήσει κάτι πίσω της χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Περιπλανήθηκε άσκοπα και χαοτικά. Τώρα θέλει να γυρίσει πίσω από εκεί που ξεκίνησε, αλλά το σημείο εκκίνησης δεν είναι πια εκεί.

Για να το πούμε λαϊκά «φτου κι’ απ την αρχή». «’Όποιος την πάτησε, την πάτησε.»

• Το μόνο καλό στην άσκοπη περιπλάνηση της χώρας είναι η κωμική πλευρά του πράγματος.

Το χιούμορ σώζει και μένει. Ο σαρκασμός από τη βαθιά αρχαιότητα είναι η ύψιστη μορφή αληθινής κριτικής σκέψης. Η γεγονοτική ροή της ιστορικής στιγμής που ζούμε, υπό τον τίτλο «Η διετία της παράνοιας» δεν θα χρειαστεί για τον ιστορικό του μέλλοντος παραπάνω από δυό σελίδες. Ανόητη διαπραγμάτευση, κούφια λόγια, τεράστια ζημιά, «να πώς την σκαπουλάραμε» θα είναι οι υπότιτλοι των τεσσάρων παραγράφων αυτών των δύο σελίδων.

Την αναλυτική ιστορία της περιόδου «της διετίας της παράνοιας» την έχει γράψει καθολικά ο Αρκάς. Ο Αρκάς με τον αιχμηρό, κριτικό σαρκασμό του. Αν μείνει κάτι θετικό απ’ όλη αυτή την ιστορία για να τη θυμούνται οι ζώσες και οι επόμενες γενιές, είναι οι γελοιογραφίες του Αρκά. Το αποκορύφωμά τους η θεσπέσια φατσούλα με τα χέρια να τείνουν προς τον ουρανό σε στάση απόγνωσης, να αναφωνεί «Ο πόλεμος κατά της βλακείας τελείωσε. Χάσαμε.»

• Λίγο πριν φύγω διακοπές κλείνοντας τις τελευταίες υποχρεώσεις της περιόδου απ’ όλα όσα έχω γράψει μου ‘ρχονται στο νου τα σύντομα ανέκδοτα μιας κυβέρνησης που πρέπει να τιμηθεί με το Νόμπελ του σύντομου ανέκδοτου. Είναι απάνθισμα αληθινών δηλώσεων και τοποθετήσεων με ελάχιστες παραφράσεις.

-Αλέξης Τσίπρας « Ό,τι υποσχέθηκα στο λαό, το έκανα»

-Τασία Χριστοδουλοπούλου για τους μετανάστες «Είμαι αρμοδία γι’ αυτούς που μπαίνουν, όχι γι’ αυτούς που βγαίνουν»

-Γεώργιος Κατρούγκαλος «Με πολεμάνε γιατί είμαι κομμουνιστής»

-Αλέκος Φλαμπουράρης, συντονιστής κυβερνητικού έργου, για το χρέος «Εεεελα ρε, και τι εεεεγινε; Αεεεέρα πήραμε, μ’ αεεεέρα θα πληρώσουμε»

-Χρήστος Σπίρτζης, Υπουργός Οικοδομών «Θρηνώ και οδύρομαι για τις ιδιωτικοποιήσεις, αφού τις υπογράψω»

-Νίκος Φίλης, Υπουργός Παιδείας «Η επιστημονική μου άποψη για τη γενοκτονία»

-Νίκος Παππάς «Πολεμάω τη διαπλοκή» 

– Γιάνης μ’ ένα νι «Σκότωσα την Τρόικα»

-Θοδωρής Δρίτσας, Υπουργός Ναυτιλίας «Δε γνώριζα για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ»

• Πέρσι τέτοια εποχή η Ελλάδα, μ’ όλο αυτό το θίασο των καιροσκόπων και των σαλτιμπάγκων, κόντεψε να υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή στην σύγχρονη ιστορία της. Φέτος, ελπίζω πως θα κολυμπήσουμε σε πιο ήρεμα νερά. Αν δεν τους μπει καμιά ξαφνική ιδέα και τρέχουμε πάλι.

• Πληρώνουμε, πληρώνουμε και δεν τελειώνουμε. Το κίνημα «Δεν πληρώνω-Δεν πληρώνω» μετονομάστηκε σε «Όλα εδώ πληρώνονται». Καλές διακοπές !

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr