Είναι τόσο βαθιά η συγκίνησή που μου χαρίσατε απόψε που δεν γνωρίζω πως να σας ευχαριστήσω.

Ευχαριστώ τη δυνατή ομάδα που επέμενε να γίνει αυτή η παρουσίαση. Την Αλίκη, την Αγάπη, 
τη Τζίνα, τη Νίκη, τη Ματίνα, τον Θωμά, κάτι μου μ’ έβγαλε από τη νάρκη και τη μοναξιά μου.

Ευχαριστώ τον Δήμαρχο Ρόδου, Φώτη Χατζηδιάκο για το ζεστό του μήνυμα και το προσωπικό ενδιαφέρον που έδειξε γι’αυτή την εκδήλωση.

Ευχαριστώ τον αντιπρύτανη του πανεπιστημίου Αιγαίου, τον αγαπητό μου, Σπύρο Συρόπουλο για τα λόγια από καρδιάς και τις ευχές του.

Ευχαριστώ τους κύριους ομιλητές ΝΙΚΗ ΝΙΚΟΛΟΥΔΑΚΗ, η οποία ήρθε από το Ρέθυμνο με τόση προθυμία και καλοσύνη για χάρη μου και τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΚΗ. Εκλεκτοί και οι δύο πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, γνωστοί για το διδακτικό και συγγραφικό τους έργο. Είναι τιμή για μένα να αφιερώσουν τον πολύτιμο χρόνο τους, ν’ ακουμπήσουν στην ποίησή μου με τέτοια ποιότητα δουλειάς και ευαισθησίας ώστε να αναδύσουν, να αναδείξουν τα μηνύματα, τα συναισθήματα της ψυχής μου. Τους ευχαριστώ γιατί είναι πραγματικοί φίλοι και στάθηκαν δίπλα μου σε καλές και δύσκολες στιγμές.

Ευχαριστώ την Αλίκη Μοσχή, για την ευγενική της παρουσία και τη λιτη ανάγνωση όπως απαιτούσε η περίσταση. Γνωρίζω ότι απόψε έκανε μια συναισθηματική υπέρβαση για μένα, της το οφείλω.

Τη Τζίνα Δαβιλά για την αισθαντική ανάγνωση, την υποστήριξη και την όλη συμπαράσταση.

Τη Ρένα Βαζούκου για την αέρινη μορφή που κοσμεί το εξώφυλλο της συλλογής μου ΠΝΟΕΣ.

Τον γιο της Γιάννη Παπαθεοδώρου για τις μελικές στιγμές που μας δώρισε απόψε.

Την κόρη μου, Ματίνα, για την ιδιαίτερη συγκίνηση…Με τον τρόπο της φρόντισε να είναι παρούσα με την υπέροχη ανάγνωση του ποιήματος “ΕΛΛΗΝΕΣ”.

Το Λογοτεχνικό Κέντρο γιατί μερίμνησε για τα διαδικαστικά, πρακτικά, τυπικά της βραδιάς.

Τους χορηγούς επικοινωνίας “Ραδιόφωνο Λυχνάρι” και την Πόρτα [iPorta.gr], καθώς και το Pane di capo για τον όμορφο μπουφέ που μας προσέφερε για την αποψινή βραδιά. 

Τέλος ευχαριστώ όλους εσάς που με πλαισιώσατε με την αγάπη σας. Η α γ ά π η είναι ιαματική
την έχω νιώσει σαν ρεύμα ζωής να κυλάει στις φλέβες μου και να με αναζωογονεί. Όμως

Την αγάπη δεν τη χορταίνεις
ούτε την αποθηκεύεις
τη βλέπεις μόνο στη διαύγεια
των ματιών
στο γρήγορο ταξίδι του αίματος.

Αλλά απόψε μας ενώνει η ποίηση που όλο τον  π ό ν ο  και  τον α γ ώ ν α μπορεί να τον μετουσιώσει σε  ό ν ε ι ρ ο όπως λέει ο Νίκος Καζαντζακης. Η ποίηση μας αναβαπτίζει, αναβαθμίζει, ρυθμίζει το σφυγμό της καρδιάς και εξαγνίζει την ψυχή. Για μένα είναι καταφυγή, απελευθέρωση, είναι ί α μ α  φ ά ρ μ α κο, ένα φάρμακο χωρίς  π α ρ ε ν έ ρ γ ε ι ε ς…

Κι όλα θα ήταν όμορφα και η ζωή μας θα κυλούσε ήρεμα , αν δεν ζούσαμε κάτω από το φόβο της τρομοκρατίας, ένα φρικτό πόλεμο που ξεσπίτωσε εκατομμύρια ανθρώπους, τους εξαθλίωσε στα καραβάνια της πρισφυγιάς, αν δεν ζούσαμε την οικονομική κρίση τη δική μας μετανάστευση. Και μέσα σ’ αυτή την ανεμοζάλη έρχεται να ενισχύσει την αβεβαιότητα η επικίνδυνη ηγεσία.

Ανίκανα χέρια κρατούν λάβα και φωτιά απειλώντας να κάψουν τον κόσμο μας, άλλοι ρισκάρουν και προκαλούν καθώς ξυπνούν του παρελθόντος τα φαντάσματα. Λείπει η σύνεση, το μέτρο, η σοφία, οι φωτισμένοι και χαρισματικοί ηγέτες. Μέγα το έλλειμμα ηγεσίας…

Μ’ αυτον τον προβληματισμό μου θά ήθελα να τελειώσω διαβάζοντας το ποίημα Μiles gloriosus για το οποίο σας προϊδέασε η κ.Νικολουδάκη. Εμπνέομαι από την Ανδρομάχη του Ευριπίδη και δεν νομίζω να υπάρχει άλλο κείμενο που να ευτελίζει τόσο πολύ τον Μενέλαο και την Ελένη. Φυσικά είναι μια άποψη αυτή, ο Όμηρος έχει άλλη. Θυμίζω ότι Miles Gloriosus είναι ο φανφαρόνος, ο κορδωμένος, ο ανούσιος, ανάξιος.

MILES GLORIOSUS 

Για τα τσαχπίνικα μάτια
της Ελένης χάθηκαν
τα παλικάρια στην Τροία.
Θρήνησε η βοτειάνειρα Φθια
για τον ωκύποδ’ Αχιλλέα,
ορφάνεψε η Ελλάδα απ’τον ανθό της
κι η τραγική κραυγή της Εκάβης
συντάραξε τα Τάρταρα.

Όλα για το χατήρι του Μενέλαου
για τη χαμένη τιμή! Ποια τιμή;
Καλύτερα να έμενε εκεί
στην πόλη που ρήμαξε η άμυαλη.
Μαχαίρι ακονισμένο
ο ευριπίδειος λόγος
“όποιος το σπιτικό του δεν
διαφεντεύει, άντρας δεν λογιέται”.
Κι ο γιος του Ατρέα το βάρος
της ευθύνης πάνω του δεν πήρε
σαν γνήσιος Σπαριάτης
o Miles Gloriosus!
Ποιος λογαριάζει την αφεντιά του
αυτός που γύρισε στη Σπάρτη
χωρις γρατσουνιά,ο μόνος!
Ο θείος και θύτης της Ιφιγένειας.

Αλίμονο στους λαούς
που υπηρετούν τέτοιον ηγέτη.
Αλίμονο στους λαούς
που υποφέρουν για τον
κάθε Μ ε ν έ λ α ο…

Σ α ς  ε υ χ α ρ ι σ τ ώ,

11-11-17

Η κ. Δώρα Παρδάλη -Σωτρίλλη είναι φιλόλογος και ποιήτρια.