Τζίνα Δαβιλά

Ο Σάκης Ρουβάς δεν χρειάζεται συστάσεις. Δουλευταράς, δυναμικός, τολμηρός και ανήσυχος 24 χρόνια τώρα αποδεικνύει πως η (κανονική) ζωή γίνεται  γοητευτική, όταν κλείνεις το μάτι στις αλλαγές. Με το βλέμμα μπροστά και την ψυχή γεμάτη κατανόηση, μιλά στον ΣΚΑΙ  100.8 (Δωδεκανήσος) κάνοντας ποδαρικό στην εκπομπή «Πόρτα στα Ερτζιανά…». Γιατί ο Σάκης; Διότι ξεχειλίζει καλοσύνη και φως. Τον ευχαριστώ από καρδιάς που μας τίμησε με την ραδιοφωνική παρουσία του σε αποκλειστικότητα.  

Απρίλιος 2015

Πώς προέκυψε η συναυλία της 2ας Μαΐου για το «Άξιον Εστί»;

Η πρόταση έγινε πριν από δύο μήνες την δέχτηκα και ξεκινήσαμε άμεσα πρόβες. Καταπιάνομαι με πολλά πράγματα και πολλές φορές ταυτόχρονα. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάστατοι άσχετα αν βάζουμε τον εαυτό μας στην διαδικασία να ασκούμε την πολυδιαστατικότητά τους. Με κρατά αυτή η αποφασιστικότητα σε εγρήγορση .

Σε αγγίζει ο «πόλεμος» που γίνεται;

Θεωρώ φυσιολογικές τις αντιδράσεις, καθώς  είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και  ο καθένας έχει την άποψή σου για όλα τα θέματα.

Είναι φυσιολογικό κάποιοι άνθρωποι που βλέπουν μια αλήθεια σε αυτό που κάνω να συστρατεύονται μ’ ένα τρόπο και να υποστηρίζουν αυτό που προσπαθώ στη ζωή μου, γιατί εκφράζουν  και την δική τους αλήθεια μέσα από μένα. Κάποιοι άλλοι το βλέπουν ως απειλή υπό την έννοια πως πολλές φορές οι αλλαγές που έρχονται στη ζωή μας ή τις επιδιώκουμε ή χρειάζεται να τις κάνουμε, ενώ  κάποιοι άνθρωποι τις ακολουθούν, κάποιοι άλλοι δεν μπορούν ή δεν τολμούν  να τις ακολουθήσουν και αντιτάσσονται σε αυτές δικαιολογώντας την δική τους στάση. Το κατανοώ όλο αυτό γιατί είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση . Παρ’όλα αυτά συνειδητά επιλεγώ να αλλάζω συνεχώς για να κάνω καλύτερο τον Σάκη και  να διευρύνω  όσο μπορώ τους ορίζοντές μου. Έτσι βρίσκω νόημα στη ζωή.

Το 1997 εμφανίστηκες στην πράσινη γραμμή της Κύπρου για να δώσεις συναυλία. Ήταν κίνηση πολιτικού χαρακτήρα.

Οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας έχει πολιτική διάσταση υπό την έννοια πως ζούμε σε μια οργανωμένη κοινωνία και κάθε τι που κάνουμε – μικρό ή μεγάλο – επηρεάζει τον κοινωνικό περίγυρό μας.

Αναστασία- Αλέξανδρος – Αριάδνη: νοιώθεις αβεβαιότητα για τα παιδιά σου μέσα στο γενικότερο πολιτικο-κοινωνικό κλίμα;

Με ανησυχεί η κοινωνία μας που βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση και εμείς δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για το τι θέλουμε. Αυτό αντανακλάται και στην επιλογή του πολιτικού σκηνικού που έχουμε που είναι βεβαίως αποτέλεσμα των δικών μας ψήφων.

Είναι ανησυχητικό ότι η Ελλάδα με τόσο σπουδαία ιστορία και τόσους άξιους ανθρώπους να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Αυτό είναι κάτι που επιβάλλει τον προβληματισμό και να κοιτάξουμε εσωτερικά ο καθένας ξεχωριστά  τον εαυτό του, μετά την οικογένεια του, μετά την μικρή κοινωνία που βρισκόμαστε και στη συνέχεια την Ελλάδα και το μέλλον αυτής της χώρας.

 Με ποια αξία μεγαλώνεις τα παιδιά σου;

Τα παιδιά από  την ώρα που γεννιούνται έχουν προσωπικότητα. Δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες που μπορεί κάποιος να θέσει εξ αρχής στα παιδιά. Προσπαθεί να διαμορφώσει τις προσωπικότητές τους με την αίσθηση που έχει ο καθένας μας και  με μαθήματα καθημερινά. Στο μεγάλωμα των παιδιών ισχύει το βλέποντας και κάνοντας. Το σπουδαίο είναι ότι μέσα από αυτήν την διαδικασία, γινόμαστε από γονείς –δάσκαλοι μαθητές, γιατί μας φέρνουν αντιμέτωπους με καινούργιες προκλήσεις , αλλά και με σκέψεις και ιδέες που έχουμε διαμορφώσει εμείς και βρίσκονται ξαφνικά υπό κρίση και αμφισβήτηση.

Εσύ, ποιο μάθημα έχεις πάρει στα 43 σου χρόνια;

Η ζωή διδάσκει διαρκώς διαφορετικά πράγματα και σε οποιοδήποτε πεδίο δεν έχουμε εντρυφήσει, δεν έχουμε ασχοληθεί, δεν έχουμε σκύψει αρκετά, η ίδια η ζωή έρχεται να μας το τρίψει στα μούτρα με κάποιο  τρόπο. Νομίζω ότι οτιδήποτε δεν πέσει στην αντίληψή μας και στην προσοχή μας, αργά ή γρήγορα η ζωή, θα το φέρει μπροστά μας και μας λέει «κοίτα να δεις μην αδιαφορείς για ένα κομμάτι μου, πρέπει να με δεις ολοκληρωμένα». Και όσο εμείς αντιστεκόμαστε σε αυτό τόσο η ζωή το κάνει με πιο βίαιο και καταλυτικό τρόπο.

Υπάρχουν πράγματα που κάνοντάς τα έχεις μετανοιώσει, θα ήθελες να τα είχες κάνει αλλιώς ή να μην τα κάνεις καθόλου;

Υπάρχουν πράγματα που μ’έχουν κάνει να περάσω πολύ δύσκολα στη ζωή μου. Η δική μου στάση είναι πως είναι περιττό να μετανοιώνεις για ό,τι έχεις κάνει γιατί εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, βρισκόμαστε γιατί η ζωή μας έβαλε τις δυσκολίες ή τις προκλήσεις για να μας διδάξει κάτι. Άρα, η ζωή είναι αδυσώπητη σε αυτό, καθώς επαναλαμβάνει αυτό που πρέπει να μάθουμε μέχρι να το μάθουμε.

Ποια είναι η εντονότερη εικόνα από τα παιδικά σου χρόνια;

Το μυαλό επιλέγει να κρατά μόνο τις ωραίες αναμνήσεις κι εγώ από την Κέρκυρα έχω να θυμάμαι το απέραντο πράσινο και γαλάζιο, τις μουσικές νότες που ξεχείλιζαν σε κάθε σοκάκι οποιαδήποτε ώρα της ημέρας μέσα στην Παλιά Πόλη, το υπέροχο Πάσχα με τις φιλαρμονικές και adagio του Albinoni  και το σκηνικό λες και έχει ξεπηδήσει από ταινία του Φελλίνι. Αισθάνομαι τυχερός κι ευλογημένος που γεννήθηκα σε αυτό το νησί.

Τι θαυμάζεις, σε τι γυρίζεις την πλάτη;

Θαυμάζω και υποκλίνομαι στο μεγαλείο του ανθρώπου, στη δημιουργία, στους ανθρώπους με κουράγιο και όρεξη για την εξερεύνηση της ζωής. Γυρίζω την πλάτη, δηλαδή δεν επιλέγω την στασιμότητα και την αδιαφορία.

Τι περιμένεις από τον κόσμο που θα βρεθεί στη συναυλία στη Νέα Σμύρνη στις 2^η Μαΐου;

Περιμένω από τους ανθρώπους που θα έρθουν να τραγουδήσουν αυτά τα υπέροχα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη, να νοιώσουν την υπέροχη μουσική που έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης που χωρίς καμμία σκέψη εισχωρεί στην ψυχή μας, μας κραδαίνει με τρόπο μαγικό και ανεξήγητο (δεν χρειάζεται κιόλας να το εξηγήσουμε) και να ξαναθυμηθούμε ό,τι μας έχει συγκινήσει ,  ό,τι έχει διαμορφώσει το ελληνικό έθνος, όλα τα πράγματα που είναι καταγεγραμμένα από τόσο σπουδαίους άνδρες όπως είναι ο Ελύτης και ο Θεοδωράκης.

Με ποιο ποίημα και τραγούδι από το «Άξιον Εστί» δακρύζεις;

Είναι πολύ δυνατά τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό το έργο, κυρίως όμως θέλω να πω πως τα κείμενα που έχουν γραφτεί, θα απαγγελθούν και περιγράφουν όλο το   αλβανικό και αντιστασιακό έπος, με συγκινούν πολύ. Τα τραγούδια με διεγείρουν μ’ένα τρόπο μαγικό και με ταξιδεύουν σ’ένα άλλο μέρος. Παράλληλα μου δίνουν κουράγιο και δύναμη για να διατηρήσω μέσα μου  το μήνυμα των τραγουδιών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε. Η συναυλία είναι μια καλή ευκαιρία  να ξαναθυμηθούμε ό,τι έχουμε περάσει ως λαός και αυτά να παραμείνουν μέσα μας ζωντανά και δυνατά. Και δεν εννοώ απαραίτητα μόνο με την πολιτική διάσταση, αλλά με όλη μας την ύπαρξη.