Είμαι ο Daddy και είναι η Mommy.

Μεταξύ τους γράφουν αγγλικά στα Βόρεια Προάστια και όσο πάει πιο νότια γίνονται Grenglish, ήτοι αμάθεια σε δυο γλώσσες.

Βλέπουν μόνο αμερικάνικες ταινίες και όλες τις σχετικές σειρές (serials στη γλώσσα τους) και βγάζουν την ιλαρά αν «οι γέροι» θελήσουν να δουν «Το μετέωρο βήμα του πελαργού».

Ακούν μόνο αμερικάνικη μουσική και βγάζουν σπυράκια αν ακουστεί κάνα κλαρίνο ή σαντούρι.

Ξέρουν μόνο αγγλόγλωσση λογοτεχνία, αλλά μόνο των τελευταίων 20 χρόνων, με νομπελίστα τον Harry Potter, τα πιο πριν ήταν σαβούρα.

Φυσικά οι χοροί τους είναι αμερικάνικοι, όλοι οι άλλοι μοιάζουν με το χορό του μάγου γύρω από το καζάνι των ανθρωποφάγων.

Δέχονται ως θέσφατα όσα τους πει η Νέα Τάξη γιατί έχει καταργηθεί η πάλη των τάξεων.

Αν είναι νέοι γονείς, μιλούν στα παιδιά τους στα αγγλικά, εκτός αν πρόκειται να τα μαλώσουν.

Οι μεγάλες τους ιδέες (πέρα από φυσιολογικό για την ηλικία τους, τις γκόμενες) είναι «πού θα πάμε το βράδυ»
Είναι το μέλλον της Ελλάδας, του πολιτισμού της, της γλώσσας της «στις αμμουδιές του Ομήρου».

Και αναπόφευκτα η επιθανάτια κραυγή της Ελλάδας θα γραφεί στα Grenglish:

“Mes tou Aigaiou, probale na deis,
mes tou Aigaioy ta nisia
angeloi fteroygizoyn»

Ρε πραγματικά μήπως τα γεννήσαμε με Αμερικάνες από το Βελούχι ή την οροσειρά της Πίνδου και δεν το ξέραμε;

Χρήστος Μαγγούτας