Θέλω να πω δυο λόγια σε κάποιους Πασόκους που έχουν βαλθεί τον τε-λευταίο καιρό να υβρίζουν και να καθυβρίζουν με τον χυδαιότερο τρόπο ακόμη και ιδρυτικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ανθρώπους που στάθηκαν στο πλάι του Ανδρέα Παπανδρέου στις δύσκολες εποχές, που του έγραφαν ακόμη και τις ομιλίες του, στελέχη που επωμίσθηκαν ευθύνες όταν το Κίνημα ελιθοβολείτο ως σπείρα κλεφτών και απατεώνων με ειδικά και λαϊκά δικαστήρια, συντρόφους που μέχρι σήμερα εξακολουθούν στις μέρες μας να παράγουν ιδεολογίες, στελέχη που έχουν συγγράψει σχεδόν όλα τα ιδε-ολογικά κείμενα του Κινήματος, συντρόφους που πάντα έπαιρναν την πρωτιά σε ψήφους σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, στελέχη που υπηρέτησαν επάξια στις υψηλότερες θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Και υβρίζουν αυτοί οι κατά άλλα μια χαρά σύντροφοι, για ένα και μόνο λόγο: γιατί ο υβριζόμενος είτε δεν υπερασπίσθηκε σε κάποια δεδομένη στιγμή τον Γιώργο Παπανδρέου (κι ας τον έχει υπερασπισθεί άπειρες φορές στο παρελθόν), είτε έχει διαφορετική άποψη με τη δική τους επί ενός συγκεκριμένου πολιτικού γεγονότος
Να έχουν υπόψη τους, οι καλοί μου σύντροφοι, ότι χαμένος είναι πάντα ο υβριστής και όχι ο υβριζόμενος.

Να γνωρίζουν ακόμη ότι όποιος μπαίνει στη λογική της ονοματολογίας και στη λογική φύγε συ, έλα συ, δεν μ’ αρέσεις εσύ, εσύ μ’ αρέσεις, απλώς δεν ασκούν πολιτική, αλλά παραπολιτική ή έστω πεπλανημένη πολιτική. Και προπαντός, όποιος έχει μια διαφορετική άποψη από τη δική τους δεν πάει να πει ότι είναι βενιζελικός. ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι όπως κι εσείς!
Το πιο σπουδαίο είναι, πως τώρα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται στα κάτω του κι έχει αναλάβει όλες τις ευθύνες για την έξοδο από την κρίση, με τα ό-ποια λάθη του, πέρα από τα ονόματα υπάρχει το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ψάχνει να ξαναβρεί τα βήματά του, τις αρχές του, την ιδεολογία του. Με θέσφατα, με ύβρεις και βωμολοχίες, με μηδενισμούς και απαξιώσεις προσώπων και θεσμών, δεν λύνεται κανένα από τα προβλήματα, ούτε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ούτε της πατρίδας.
Λίγος σεβασμός και αυτοσεβασμός λοιπόν σε στελέχη που έχουν δώσει το είναι τους για να πάει ο τόπος μπροστά, αλλά και το Κίνημα, δεν βλάπτει. Κάνει σε όλους μας καλό και προ παντός στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν υπάρχει σύντρο-φοι κανένα πολιτικό θέμα που να χωρίζει εσάς από αυτά τα επιφανή στελέχη. Διώχτε λίγο από τα μάτια σας τη θολούρα που υπάρχει και την όποια πικρία γιατί έτυχε να πιστεύετε σε ένα και μόνο πρόσωπο ως ηγέτη, που εξαναγκάσθηκε να παραιτηθεί ή που εκπαραθυρώθηκε από το σύστημα. Πάλη χρειάζεται και συνεχής παρουσία στις επάλξεις από όλους. Και δεν είμαστε πολλοί πια για να ξεχωρίζουμε τον ένα και τον άλλο και να λέμε φύγε εσύ, όχι εσύ, εσύ δεν μας κάνεις, με σένα δε συμφωνούμε κ.λ.π.

Η αποδοχή της διαφορετικής άποψης, η εμπέδωση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών αρχών, ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός, η αποφυγή των κλισέ, η αρνητική στάση απέναντι στα θέσφατα και στους μονόλογους, είναι ανάγκη αδήριτη, αν επιθυμία όλων μας είναι να δούμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να ξανα-γεννιέται.

Και κάτι τελευταίο: θα πρέπει να γνωρίζετε αγαπητοί σύντροφοι, με όλα αυτά τα υβρεολόγια και τις αντιπαλότητες για δευτερεύοντα ζητήματα και όχι αμιγώς πολιτικά και ιδεολογικά, οι ουσιαστικοί μας αντίπαλοι από τα άλλα κόμματα, κρυφογελούν για την κατάντια μας. Γιατί αυτό είναι κατάντια και στοιχείο διαλυτικό το οποίο απλώς προλέγει και διαλαλεί τη διάλυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Σε μια εποχή που η πατρίδα κατρακυλά μέρα με την ημέρα, ανεξαρτήτως ευθυνών, σε μια περίοδο που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανιχνεύει ακόμη και την ύπαρξή του και ψυχορραγεί, η ενότητα όλων και ο παραμερισμός δευτερευόντων θεμάτων που αναφέρονται σε πρόσωπα και όχι σε ιδέες, είναι θέμα πρωταρχικό. Η Ευρώπη χρόνια τώρα, για να διοικήσει τις εθνικές κυβερνήσεις, έχει αποδεχθεί και έχει προχωρήσει στο σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασιών με τη συμμετοχή σχεδόν όλων των κομμάτων σε πολλές των περιπτώσεων. Στη Γερμανία π.χ. πρόσφατα είχαμε κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών και συντηρητικών. Εδώ όχι μόνο δεν θέλουμε τη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, αλλά επιλέγουμε και μέσα στο ίδιο το κόμμα μας ποιους θέλουμε και ποιους δεν θέλουμε! Έτσι, τίποτε δεν μπορεί να πάει μπροστά. Ούτε η πατρίδα, αλλά ούτε και τα κόμματα θα εκδη-μοκρατισθούν.

Σύντροφοι, καιρός για αλλαγή πλεύσης. Από όλους μας. Χωρίς μεμψι-μοιρίες. Δίχως διαχωριστικές γραμμές. Στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που όλοι μας λιθοβο-λούμε, συνεργάζονται 13 συνιστώσες. Και μέχρι στιγμής τα καταφέρνουν μια χαρά. Βρίσκονται προ της εξουσίας, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Εμείς, με δυο -ας τις πούμε συνιστώσες- δεν μπορούμε; Τόση μωρία; Και επειδή δεν μπορούμε, βρίζουμε τους πάντες και τα πάντα;

Και όμως, αν θέλουμε, μπορούμε να βάλουμε τα σπαθιά στα θηκάρια. Θα κάνει σε όλους καλό.

Κώστας Ε. Σκανδαλίδης