Κωστής Α. Μακρής

Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν•
και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κ’ εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν•
και των Αρμάτω’ οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη, 5
του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη•
αυτάνα μ’ εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,
ν’ αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέραν
σ’ μιά Κόρη κ’ έναν Άγουρο, που μπερδευτήκα’ ομάδι
σε μιά Φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι. 10

Ερωτόκριτος, του Βιτζέντζου Κορνάρου
(17ος αιώνας της χρονολογίας μας. Πρώτη εκτύπωση 1713 στη Βενετία)

Οι περισσότεροι πραξικοπηματίες και οι συνεργοί τους πεθαίνουν μερικά χρόνια μετά το πραξικόπημα που έχουν διαπράξει. Από φυσικά ή άλλα αίτια.

Το ίδιο ισχύει και με άλλους ανθρώπους, όπως ―ας πούμε― με ανθρώπους που γράφουν παραμύθια, μυθιστορήματα, ποιήματα και άλλα παρόμοια.

Τους περισσότερους πραξικοπηματίες, όμως, τους βρίζουν και τους καταριούνται, ζωντανούς ή πεθαμένους, πολλοί συμπατριώτες τους.

Μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς τους πραξικοπηματίες ―αν όχι οι περισσότεροι― μπαίνουν και στη φυλακή όπου νομίζω ότι δεν περνάνε και τόσο καλά.

Όλες αυτές οι διαπιστώσεις και οι σκέψεις με οδηγούν στην απόφαση να μην επιχειρήσω κανενός είδους πραξικόπημα.

Όχι μόνο επειδή το θεωρώ επιβλαβές για την ψυχική μου ισορροπία, επικίνδυνο για την υγεία μου, κλινικά ηλίθιο και δομικά ασύμβατο με την αίσθηση ελευθερίας που νομίζω ότι έχω, αλλά δεν μου αρέσει κιόλας.

Αυτό που μου αρέσει είναι να παραμυθοκοπώ παρέα με τον Οδυσσέα, τον Ερωτόκριτο, την Αρετούσα, τον Δον Κιχώτη και πολλές και πολλούς άλλους.

Προτιμώ επίσης να επιχειρώ και δικά μου παραμυθοκοπήματα και να τα δημοσιοποιώ μόνος μου ή και με συνεργούς.

Δηλώνω παραμυθοκοπηματίας και είμαι περήφανος γι’ αυτό.

Το βρίσκω πιο ήπιο, πιο ασφαλές και πιο ωφέλιμο για το κοινωνικό σύνολο από ένα αμφίβολης επιτυχίας αιματηρό πραξικόπημα. Παρ’ όλο που μερικά από τα παραμυθοκοπήματά μου βρίσκονται σε αρκετά δυσαρμονική σχέση με το πολιτικό και κοινωνικό μου περιβάλλον που έχει τα χάλια του εδώ και πολλά χρόνια.

Εδώ όμως πρέπει να διαχωρίσω τη θέση μου από μερικούς ψευδοπαραμυθοκοπηματίες της πολιτικής που καμιά σχέση δεν έχουν με την ευγενική τέχνη του παραμυθοκοπήματος. Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές προσπαθώ συνειδητά να εμποδίσω κάποια ψευδεπίγραφα και φτηνοπολιτικάντικα παραμυθοκοπήματα από το να παρασύρουν κάποιους «αθώους» (;!) και να τους πείσουν ότι μπορείς να βγάζεις 100 το χρόνο και να ξοδεύεις 110 ατιμώρητα. Κάτι που μας ψευτοπαραμυθοκοπεί εδώ και πολλά χρόνια και ιδού τα χαΐρια μας.

Ξέρω ότι δεν μπορώ να αλλάξω την ελληνική πραγματικότητα επειδή ξέρω ότι τα κακώς κείμενα δεν αλλάζουν με κείμενα.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, θα αγαπούσαμε αλλήλους και τον πλησίον μας ως εαυτόν, θα είχαν τελειώσει οι ιστορίες με τις εχθρότητες, τους φανατισμούς και τους πολέμους. Αν ήταν αλλιώς, θα είχαμε μοιραστεί τους χιτώνες μας και τι ωραία τι καλά. Κι αν ήταν αλλιώς κι αλλιώτικα, θα είχαμε σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να δανειζόμαστε για να πληρώνουμε ένα εχθρικό προς τον πολίτη κράτος με μισθούς, εφάπαξ και συντάξεις που δεν αντέχαμε, θα είχαμε σταματήσει να χαϊδεύουμε τους εθνικούς μας λαθρέμπορους, θα είχαμε σταματήσει να πληρώνουμε μίζες σε ανίκανους για έργα και προμήθειες, που ούτε στο ελάχιστο δεν βελτίωσαν ―οι μίζες― τη ζωή της πλειονότητας των συμπολιτών μας. Θα είχαμε σταματήσει να ανεχόμαστε τη δυσλειτουργία, τη βρόμα και την κατάντια των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων μας. Θα είχαμε αποτρέψει τη μετατροπή μιας πανέμορφης γειτονιάς του κέντρου της Αθήνας σε μια ρυπαρή αυλή των θαυμάτων. Θα είχαμε ακούσει όλους εκείνους που έγραφαν και μιλούσαν για το ότι ένα ανίκανο, δυσλειτουργικό και αντιπαραγωγικό κράτος αδυνατεί να οδηγήσει στην ευημερία μια υπερχρεωμένη χώρα.

Άρα, τα καλά κείμενα, όσο καλά και να είναι, φέρνουν μερικές φορές τα αντίθετα αποτελέσματα. Και όποιος νομίζει ότι μιλάω μόνο για τον Χριστό σε σχέση με τους Σταυροφόρους και την «Ιερά Εξέταση» και για τον Μαρξ σε σχέση με τον Στάλιν, τον Τσαουσέσκου και τον Κιμ Γιονγκ Ουν, κάποιο σοβαρό λάθος έχει κάνει και να μου ζητήσει συγγνώμη. Μιλάω και για πολλούς άλλους που αν και κάποτε «είχαν ένα όνειρο» κατάφεραν να το κάνουν εφιάλτη, παριστάνοντας μάλιστα ότι τιμούν και τη μνήμη εκείνων που «είχαν το όνειρο» και πέθαναν χωρίς να το δουν ποτέ να πραγματοποιείται.

Τείνω επομένως στο συμπέρασμα ότι χρειάζονται και πράξεις για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και όχι μόνο ιδέες καλά διατυπωμένες μέσα σε καλά κείμενα.

Και πράξεις μάλιστα καλά οργανωμένες.

Πράξεις με σχέδιο, όραμα, γνώση, αλληλεγγύη, αυταπάρνηση και γενναιοδωρία. Πράξεις που να μην έρχονται σε αντίφαση με τα καλά, όμορφα και ωραία λόγια που αρέσει σε πολλές και σε πολλούς να τα αναμασάνε και να τα αναδημοσιεύουν εκ του ασφαλούς, ξεχνώντας πολλές φορές να αναφέρουν ότι πολλοί από εκείνους που τα πρωτοείπαν έχουν πληρώσει ακόμα και με τη ζωή τους τα όσα αξιοθαύμαστα είπαν και έπραξαν.

Και αν κάποια ή κάποιος νομίζει ότι μιλάω για μερικούς πολιτικούς, που αρέσκονται στην αναπαραγωγή συνθημάτων και αποφθεγμάτων, δεν έχουν άδικο και αυτό ακριβώς εννοώ. Εννοώ και μερικούς πολιτικούς που ξεχνούν ότι «του καιρού τ’ αλλάμματα που αναπαημό δεν έχου» δεν είναι μόνο ποιητική φράση από τον Ερωτόκριτο αλλά και μια αναμφισβήτητη αλήθεια τής σύγχρονης φυσικής. Και γι’ αυτό, ας είναι έτοιμοι για την αντικατάστασή τους όταν έρθει ο καιρός κι ας φροντίσουν να μην αφήσουν τα πράγματα πολύ χειρότερα απ’ όσο τα βρήκαν.

Αυτά που γράφω, τα γράφω με την ιδιότητα του παραμυθοκοπηματία που έχει το ελεύθερο να λέει και να γράφει ό,τι θέλει. Κι αυτό μπορώ να το κάνω εφόσον δεν έχει βρεθεί κάποιος πραξικοπηματίας με άι-κιού ραδικιού και ελλειπέστατη αίσθηση χιούμορ να μου απαγορεύσει να παραμυθοκοπώ ασύστολα, σχεδόν όσο ασύστολα παραμυθοκοπούν και μερικοί πολιτικοί που υπόσχονται εύκολη, ανώδυνη, οικονομική και γρήγορη θεραπεία σε μια κατάσταση που απαιτεί δύσκολες, επώδυνες, δαπανηρές και αργές λύσεις.

Και, κυρίως, ρεαλιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Κι αν δεν μπορείς να ποτίζεις μόνος σου τον κήπο σου, μήπως θα ήταν καλύτερα να διαλέξεις ένα σπίτι χωρίς κήπο αλλά κοντά σε μια παιδική χαρά με δέντρα; Και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των γειτόνων να πηγαίνετε εκ περιτροπής να ποτίζετε την παιδική χαρά με χαρά;

Ξέρω ότι συνιστούν απόπειρα παραμυθοκοπήματος αυτά που γράφω. Ξέρω επίσης ότι εκτός από παραμυθοκοπηματικά είναι και κάπως αντιφατικά όλα αυτά.

Γιατί είναι πολύ πιθανό να με ρωτήσουν μερικές και μερικοί:

«Αν δεν πιστεύεις στην αξία και στην “αναμορφωτική” δύναμη των κειμένων, γιατί συνεχίζεις να γράφεις;»

Εσείς που θα ρωτήσετε κάτι τέτοιο, είστε ευφυείς αναγνώστριες και αναγνώστες και μου αρέσει να γράφω για εσάς. Γνωρίζετε ότι ο κόσμος δεν αλλάζει με ένα κείμενο, όσο καλό ή κακό κι αν είναι αυτό.

Συνεχίζετε όμως να διαβάζετε. Γιατί; Μόνον επειδή σας αρέσει να διαβάζετε;

Συνεχίζετε και να γράφετε, μερικές και μερικοί από εσάς. Γιατί; Μόνον επειδή σας αρέσει να γράφετε; Ή μήπως επειδή θέλετε και να πείτε κάτι που θα μπορούσε να γίνει πράξη; Κάτι σαν συνταγή, για παράδειγμα…

Συνεχίζετε και να κάνετε πράξεις σύμφωνες με κάποια από τα κείμενα που αγαπάτε.

Επειδή σας έπεισαν τα κείμενα; Ή επειδή έχετε παιδεία και σας αρέσει να κάνετε πράγματα σύμφωνα με τις αρχές σας;

Συνεχίζετε και να δημοσιοποιείτε μερικά κείμενα που σας αρέσουν και τα οποία πασχίζουν να διορθώσουν ―έστω και θεωρητικά― κάποια κακώς κείμενα.

Οπότε, έχετε δώσει την απάντηση «γιατί συνεχίζω να γράφω».

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να επιχειρούν πραξικοπήματα, όσο υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν, πιστεύουν και υπερασπίζονται πολλά πολιτικάντικα παραμυθοκοπήματα, εγώ θα συνεχίσω να λέω, να γράφω και να παραμυθοκοπώ τα δικά μου παραμυθοκοπήματα.

17 Ιουλίου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr