Βαγγέλης Παυλίδης

Καθώς εντείνεται η εσωκομματική πάλη στην ΝΔ όπου ο κάθε υποψήφιος πρόεδρος επιδεικνύει τα μούσκουλά του λές και πρόκειται για αγώνες μποντυμπιλντιγκ, τόσο εντείνονται και οι αντιπολιτευτικές κορώνες,. Στα πλαίσια αυτά και με εντολή Μεϊμαράκη, όπως αναφέρει η ειδησεογραφία, ο βουλευτής κύριος Κουμουτσάκος κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση σχετική με το μεταναστευτικό.

Δυστυχώς, η απάντηση του Πρωθυπουργού πέρασε μάλλον στα ψιλά, πράγμα πολύ φυσικό αφού τα μεγαλο-ΜΜΕ είναι σφόδρα αντιπολιτευόμενα, για λόγους που όλοι ξέρουμε.

Λέω δυστυχώς η απάντηση του Πρωθυπουργού πέρασε στα ψιλά γιατί σ’ ό,τι με αφορά ήταν αυτή που έπρεπε να δώσει ένας Ελληνας Πρωθυπουργός. Απευθύνθηκε κύρια “στους Ευρωπαίους εταίρους, σε αυτούς που κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα”, σ’ αυτούς που ρίχνουν ο ένας το μπαλάκι στον άλλο και χτίζουν φράχτες και τείχη, για να πεί πως τα κύματα του Αιγαίου δεν ξεβράζουν μόνο νεκρά παιδιά, ξεβράζουν στις ακτές μας τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Και ποιο ήταν το κέρδος μας, ποιο το αντιστάθμισμα που παίρνει η χώρα μας, ρώτησε ο βουλευτής της ΝΔ, για να πάρει την απάντηση πως η Ελλάδα δεν παζαρεύει ανθρώπινες ζωές, σαν την Τουρκία. “Πόσο, αλήθεια, εσείς κοστολογείτε μία ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου; Και εμείς πρέπει να το πάρουμε για να το σώσουμε! Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μία αγκαλιά ανθρώπινη, μία κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά; … Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, ο ελληνικός λαός είναι φτωχός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά! Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ! Ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας. Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά, διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. Είναι το πρόσωπο που δείχνει η Μυτιλήνη! Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας, όπου κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά, προκειμένου να τους φωτογραφίσουνε”.
Αυτά τα τίμια και ανθρώπινα ήθελα ν’ ακούσω… και τ’ άκουσα.