Πολλά χρόνια τώρα η οδός Αιόλου έχει γίνει πεζοδρόμος με μαγαζιά [Τα πιο πολλά δυστυχώς τώρα είναι κλειστά ] αλλά και με πλανόδιους μικροπωλητές. Προχτές πέρασα από κει και σε μια γωνιά βλέπω έναν καστανόξανθο τύπο να κάθεται κάτω και να τραγουδά παίζοντας με την κιθάρα του το ”Να μ’ αγαπάς ” του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Μου έκανε εντύπωση η προφορά του και ο τρόπος που τραγουδούσε. Πρέπει να ήταν από Αγγλία προς Ιρλανδία, αλλά πιο πολύ με εντυπωσίασε που ξέρει αυτός τον Παύλο και που τον έμαθε.

Γύρισα 42 χρόνια πίσω στον Παύλο τον ροκά, τον ατίθασο, τον ασυμβίβαστο, τον ”Μπάμπη τον Φλού”.

Τον θυμάμαι το 1974 ανεβασμένο σε μια σιδερένια σκάλα 8 μέτρα ύψος παρακαλώ να κάνει τον ”Ντελάλη” στον δίσκο ”Ο Θεσσαλικός κύκλος” με την λαϊκή ποίηση του Κώστα Βίρβου και την μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και να λέει.

Ακούστε τα μαντάτα
ακούστε χωριανοί
αρπάξαν το γαϊδούρι
του Μήτρου απ’ το παχνί…

Και μετά από 4 χρόνια το 1978 με την κιθάρα του να κάνει πρόβα τα τραγούδια για τον δίσκο ” Ο Μπάμπη τον Φλού”.

Τον θυμάμαι να έρχεται ένα πρωί στο studio φορώντας ένα ημίψηλο μαύρο καπέλο,να κρατά ένα μαύρο μπαστούνι και να μας λέει.

Γιατί με κοιτάτε ρε μάγκες.;, Βλέπετε κάτι παράξενο πάνω μου.;

Και αργότερα μέσα στο Bar να μιλάει με την Γαλάνη όπου ένα βράδυ ήρθε η Δήμητρα και τραγούδησε μαζί του στην ”Ωρα του Stuff”

Δες βραδιάζει, μη μιλάς
μον’ελα λίγο πιο κοντά…

Μη φοβάσαι σβήσ’το φως
δεν υπάρχει που, πότε και πως
Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή,
πριν μας έβρει το πρωί…

Αλλά το όνομα της να μην αναφέρεται.! στον δίσκο γιατί μόλις είχε αλλάξει εταιρεία.

Το θυμάμαι κάθε φορά που ερχότανε στο studio ήθελε να δει τον Γιώργο Τζάννε [ Φίλο και συνάδελφο ] ,να κάνουν βόλτες στην αυλή να τα λένε και να θυμούνται τα σχολικά τους χρόνια στην πλατεία Κολιάτσου.

Είναι σαν να τον βλέπω όρθιο με την ηλεκτρική κιθάρα να λέει.

Γουστάρω να σ’ακούω κούκλα μου όταν μιλάς.
Να αλληθωρίζουν μάτια όταν στην πίστα πηδάς.
Γουστάρω όταν ακούω Αχ,τι παιδί ειν’αυτό!
Γιατί εσύ ξέρεις στο κρεβάτι τι θα πει rock ‘n’ roll.

Να κάθετε σε μια καρέκλα,να παίρνει μια ανάσα και τώρα με την 6χορδη ακουστική κιθάρα να τραγουδά. Λευτέρη Παπαδόπουλο και Μίκη Θεοδωράκη

Κάποτε θα’ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’αγαπούν
και πως σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε…

Και στο τέλος να γυρίσει να μας κοιτάξει και να μας πει.

“Άντε…και καλή τύχη μάγκες.!

Καλή ακρόαση.

Υ.Γ.1ο: Ά, ρε Παύλο  που να τό’ξερες ότι η φωνή και τα τραγούδια σου θα έφταναν μέχρι την βόρεια Αγγλία.

Υ.Γ.2ο: Στον Θοδωρή Σαραντή, παραγωγό του Παύλου που πίστεψε σ’αυτόν. Στον φίλο Θοδωρή, παλιό συνάδελφο στον ναό της μουσικής. Την Columbia.