* Ο Μπίλλης Νικολακόπουλος είναι αναγνώστης της Πόρτας

Είχα καιρό να βρεθώ με την παρέα μου, αυτούς τους κουλτουριάρηδες, τους σκεφτικούς, τους σοβαρούς, τους φιλοσοφημένους φίλους

μου. Θες λίγο η κρίση, λίγο οι οικογενειακές υποχρεώσεις, λίγο η δουλειά, δεν έσκαγε μύτη έξω κανένας. Ένα καταπληκτικό και όμορφο

βράδυ, δώσαμε ραντεβού στο γνωστό μας στέκι, στο “ταβερνάκι του Μήτσου”, ένα παραδοσιακό ταβερνάκι, στον τοίχο κρεμασμένα παλιά

αντικείμενα, εργαλεία μιας άλλης εποχής! Παραγγείλαμε ο,τι μπορούσαμε να παραγγείλουμε, πίνοντας και τρώγοντας συζητούσαμε

διάφορα, γύρω απ’ τη δουλειά μας, το ποδόσφαιρο, άλλωστε το απαιτεί μια συντροφιά φίλων, ώσπου καταλήξαμε στα πολιτικά. Απέναντί

μας καθόταν μόνος ένας κύριος καθώς πρέπει, σοβαρός και σκεφτικός, με ωραίο παρουσιαστικό, στα νιάτα του πρέπει να ήταν λεβέντης’

άκουγε προσεκτικά την πολιτική συζήτησή μας, σε κάποια στιγμή έκανε νόημα στο γκαρσόνι να μας προσφέρει (κεράσει) κρασί, το

δεχθήκαμε ευγενικά και τον καλέσαμε στην παρέα μας, συστηθήκαμε, ενώ η συζήτηση παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο. Σε κάποια στιγμή ο

καινούργιος φίλος μας πήρε ευγενέστατα τον λόγο και άρχισε να μιλά. Φίλοι μου-μας είπε- θα σας εξιστορήσω ορισμένα πολιτικά γεγονότα

που ίσως να τα γνωρίζετε. Δεν θα πάω πολύ μακριά, θα ξεκινήσω από την απελευθέρωση της Γερμανικής κατοχής και εντεύθεν. Ο Γεώργιος

Παπανδρέου ανέλαβε πρωθυπουργός το 1944 τι έκανε; συνεργάσθηκε με τους Άγγλους και ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά, ίδρυσε τα

ξερονήσια κι’ όμως ονομάσθηκε Γέρος της Δημοκρατίας! Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο άνθρωπος που έπαιρνε τρεις χρυσές λίρες για κάθε

Έλληνα που έφευγε στο εξωτερικό μετανάστης, αυτός που είπε το 1974, η Κύπρος βρίσκεται μακράν’ο λαός τον ονόμασε Εθνάρχη!

Γεώργιος Ράλλης, δεν εκλέγει πρωθυπουργός, τον διέκοψε ο Ανδρέας, τον αναφέρω για να σας θυμίσω ότι ο πατέρας του ήταν

πρωθυπουργός στην κατοχή, ίδρυσε τους Γερμανοτσολιάδες, τα τάγματα ασφαλείας. Ανδρέας Παπανδρέου, ανέβασε το χρέος της Ελλάδας

στα ύψη, μίζες, διορισμούς, συντάξεις με 15 χρόνια εργασίας, όλα αυτά τα έκανε για να μείνει για πάντα στην εξουσία, ονομάσθηκε ηγέτης.

 Κώστας Μητσοτάκης, αγκαλιά με δύο Γερμανούς στην κατοχή, αποστασία, με αποτέλεσμα να έρθει η δικτατορία. Σημίτης, γερμανόφιλος

από κούνια, υπεύθυνος για την δολοφονία των τριών παλικαριών στα Ίμια, μάλιστα ευχαρίστησε και τους Αμερικάνους. Γιωργάκης,

θυμάστε; όταν ήταν υπουργός εξωτερικών τι έκανε; όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα ο ομόλογός του υπουργός της Τουρκίας, Γιλμάζ, τον

υποδέχτηκε στην παλιά βουλή, όπου προηγουμένως είχε δώσει εντολή να κατεβάσουν τα πορτραίτα των αγωνιστών του 1821 και δη του

Κολοκοτρώνη, κι’ όμως ψηφίστηκε και έγινε πρωθυπουργός. Κώστας Καραμανλής, ανιψιός του εθνάρχη, χωρίς κόπο και χωρίς τρόπο

κάθισε στην πρωθυπουργική καρέκλα’ ερώτηση, θα δίνατε το αυτοκίνητό σας σε κάποιον που δεν έχει οδηγήσει ποτέ στην ζωή του;

 ασφαλώς όχι, ο Ελληνικός λαός όμως του έδωσε το τιμόνι της χώρας. Αντώνης Σαμαράς, βουλευτής από 25 ετών, τόσα χρόνια στην

Μεσσηνία δεν έχει προσφέρει ούτε ένα έργο, παρά μόνο διορισμούς, θα έκανε κάτι για την Ελλάδα; πρωθυπουργός κι αυτός. Φτάσαμε στον

σημερινό πρωθυπουργό, Τσίπρας, ωραία λόγια στην αρχή, τον πιστέψαμε όλοι,΄κι εγώ τον ψήφισα, διαπίστωσα όμως ότι και αυτός μας

δουλεύει όταν πρότεινε για πρόεδρο δημοκρατίας τον Παυλόπουλο, άλλαξε το δημοψήφισμα, δηλαδή έγραψε τον Ελληνικό λαό στα παλιά

του υποδήματα, κάνει δεύτερες εκλογές τις κερδίζει. ποιος φταίει; ο λαός! Ναι φίλοι μου, εμείς φταίμε, διότι θυμόμαστε μόνο τα μεγάλα

γεγονότα που έχουν συμβεί στην πατρίδα μας, τα μικρά τα έχουμε εντελώς αγνοήσει, όμως αυτά τα μικρά είναι πιο σημαντικά από τα

μεγάλα, γιατί αυτά θα δώσουν την ώθηση να πάει μπροστά σε σωστούς και καλύτερους δρόμους η χώρα, αυτά θα φέρουν την αλλαγή και

θα φέρουν στην εξουσία πραγματικούς ηγέτες! Ο λαός δεν θυμάται, έχει μνήμη χρυσόψαρου, στην πολιτική πρέπει να κοιτάζουμε το

παρελθόν των πολιτικών ανδρών, έτσι κοιτάζοντας πίσω θα προχωρήσουμε μπροστά, ενώ στην ζωή μας, όποιος κοιτάζει το παρελθόν του

δεν έχει μέλλον.

Πόσο δίκιο είχε ο ευγενικός καινούργιος φίλος μας! αμίλητοι, χωρίς να πούμε τίποτα, τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας και ευχηθήκαμε, άντε στην υγεία μας.

Στο κείμενο διατηρήθηκε η στίξη του γράφοντος. 

* Το εκάστοτε άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr