Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Ζέστη, ε; Σήμερα ειδικά δεν θα ήθελα να είμαι αυγό σε καπό αυτοκινήτου στην εθνική… Και τώρα που το καλοσκέφτομαι , γενικά δεν θα ήθελα καθόλου να είμαι αυγό… (Εγώ έτσι έμαθα να το γράφω το αυγό, συγγνώμην κιόλας!)

Είναι μία από αυτές τις μέρες που η Λάρισα αλλάζει μορφή και από στερεή μετατρέπεται σε υγρή…Εκεί και στην Νέα Φιλαδέλφεια δεν είναι που μετράνε την θερμοκρασία και μετά μας ανακοινώνει χαμογελαστά εκείνος ο ευγενής μετεωρολόγος που είναι φτυστός ο Δον Κιχώτης, ότι στις επόμενες 2-3 μέρες πρόκειται να παραδώσουμε πνεύμα, εκτός κι αν έχουμε κλείσει δίκλινο στο Νευροκόπι Παλάς όπου και πιθανότατα ακόμα χιονίζει!

Σήμερα, θα ήθελα να είμαι απλά ¨ένα βότσαλο στα πόδια σου “ που λέει και κείνο το καλοκαιρινό τραγουδάκι που με το που σφίγγουν οι ζέστες μας κατσικώνεται στο μυαλό και δεν ξεκουνάει αν δεν πατήσουμε αχινό!

Σήμερα είναι που το κορίτσι θέλει θάλασσα …

Θάλασσα, κι ας έχει και τσούχτρες. ‘Οχι όμως από αυτές τις κακές, τις ροζ- μωβ με τα πλοκάμια εξτέ που σε τσιμπάνε Ιούνιο και μέχρι τον επόμενο Ιούνιο όλοι σε ρωτάνε πού “χτύπησες” αυτό το φο-βε-ρό τατού !

Είναι αυτό το τσίμπημα που με το που θα στο καταφέρει η κακιασμένη τσούχτρα αρχίζουν να σε κυνηγάνε καμιά δεκαριά πιτσιρίκοι να σε κατουρήσουν, να σου περάσει, λέει, ο πόνος!

Μα τί πόνος!

Κατά τα άλλα, παραλία να ΄ναι κι ας έχει ότι χρώμα σημαία θέλει παιδιά… Δε πα να ‘ναι και πουά με πράσινους φιόγκους! Εγώ είμαι βολικός άνθρωπος …και όταν έχει καύσωνα ποιος μετράει κολοβακτηρίδια;

Πάνω από τους 40 βαθμούς Κελσίου δεν με ενοχλούν ούτε οι ρακετομάχοι που ειναι σαν λαδωμένοι ποντικοί απο τα βουτυράτα αντηλιακά και κοντεύεις να στραβωθείς από την αντανάκλαση των ηλιακών θερμοσυσσωρευτών που φοράνε για γυαλιά.

Αρκεί να έχεις το νου σου στον αγωνιστικό χώρο και τα χεράκια σου κοντά στο πρόσωπό για την περίπτωση που θα πρέπει να κάνεις καμιά ξαφνική απόκρουση.Στην απίθανη περίπτωση μάλιστα που ‘χεις πεθερά μπαμπάτσικη την βάζεις τείχος και καθάρισες.

Γιατί , να ξέρετε, αυτοί οι τύποι ενώ δεν μπορούν να πετύχουν την ρακέτα του αντιπάλου σχεδόν εξ επαφής, μπορούν κάλλιστα να πετύχουν το κούτελό σου στα δέκα μέτρα με κλειστά μάτια! Αυτό κατατάσσεται στα παράδοξα του αθλήματος και μάλλον εξαρτάται από αστάθμητους παράγοντες όπως:

1. Την θέση του ήλιου σε σχέση με την θέση του ανυποψίαστου θύματος.

Πο-τέ δεν στρώνουμε πετσέτα απέναντι από παίκτη που παίζει κόντρα στον ήλιο. Πο-τέ.

2. Το παπάριασμα της μπάλας…

Όσο πιο βαρύ το μπαλάκι τόση περισσότερη δύναμη βάζουν και μεγαλύτερη η πιθανότητα να καταλήξεις στα επείγοντα, με αμνησία και μια γούβα στο δόξα πατρί!

3. Οι καλλονές πιράνχας με τα μαγιό ΧXXXS που περιφέρονται τάχαμ δήθεν ανέμελα και τους αποσπούν την προσοχή με αποτέλεσμα να τρέχουν δώθε κείθε μπαλάκια, ρακέτες, σάλια. Μπλιάξ!

‘Όχι, όχι δεν μ’ ενοχλούν μηδέ τα καπελωμένα πιτσιρίκια που πασαλειμμένα με αντηλιακό σε μορφή στόκου προσπαθούν να πετύχουν με το νεροπίστολο το καλαμάκι του φραπέ της διπλανής μου!

Με το ένα ασβεστωμένο χεράκι σημαδεύουν ,με το άλλο θάβουν το μικρό τους αδερφάκι στην άμμο και δεν ξέρω με ποιο τρώνε λουκουμά, μη με ρωτάτε…

Είναι, σου λέει, αυτή η γενιά των smart phones που χρησιμοποιεί και τους αντίχειρες σαν κατσαβίδια ένα πράμα!

Να είμαι εγώ αραχτή σε μια παραλία κι ας με μαστιγώνει η άμμος, ας μου ‘ρχεται καπέλο το στρωματάκι-ανάκλινδρο της κυρίας με το φωσφωριζέ μαγιό, ας με ξεκουφαίνουν οι έφηβοι που για να κάνουν ένα μπάνιο πρέπει να τους ακούσουν μέχρι τον τρίτο δορυφόρο του Κρόνου, που δεν ξέρω κι αν έχει καν δορυφόρους ο Κρόνος ό,τι θέλω λέω πάλι.

Μια θάλασσα παιδιά …κι ας έχει και αχινούς, κι ας έχει πακιστανούληδες με τάβλες που πουλάνε από χαϊμαλιά μέχρι μπαταρίες αυτοκινήτου …και μου τις ανεμίζουν πάνω από το κεφάλι μου την ώρα που προσπαθώ να διαβάσω το μπεστ σέλερ μου και να ξεχάσω την εφορία, τον Γιάνη, τον Σόιμπλε με την Αγκέλα του, το κουαρτέτο των θεσμών, την αριστερή πλατφόρμα και την κυτταρίτιδά μου.

Δεν με ενοχλεί τίποτα όταν κάνει καύσωνα και είμαι στη θάλασσα, γιατί είναι η εποχή που ο λαός κάνει τα μπάνια του…και είμαι και γω λαός και μάλιστα …τυραγνισμένος….πολύ πολύ τυραγνισμενος.

Γι’ αυτό σας λέω, πάμε στ’ακρογιάλι, πάμε έστω στο ρυάκι.

30.07.2015  για το iporta.gr