Τζίνα Δαβιλά

Pane di capo 

Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου

delivery: 224100-360

Napolitana Giasiranis

Ένα σύντομο πέρασμα από τα γεγονότα του Γενάρη:

10.000 παιδιά προσφύγων αγνοούνται. Πιθανόν να είναι θύματα εκμετάλλευσης από Ευρωπαίους. Από πορνεία μέχρι εμπορία οργάνων.

Το Εθνικό Θέατρο ανέβασε έργο σε κείμενα του 17Νοεμβρίτη Σάββα Ξηρού και απολογείται (;) για την απόφαση πραγμάτωσης της παράστασης η σκηνοθέτης Πηγή Δημητρακοπούλου. Το ερώτημα θέτω και κάνε τον παραλληλισμό: αν υπήρχε ένας Δημόσιος Εκδοτικός Οίκος, θα είχε δικαίωμα να εκδώσει το βιβλίο του Ξηρού, του Κουφοντίνα ή κάποιου παιδεραστή; Απάντησε στον εαυτό σου, όχι σε μένα.

Έκαψαν το σπίτι του Φλαμπουράρη. Στόχευαν και στον ίδιο;

Υπό σκέψην η αναβίωση του αρχαίου Κολοσσού της Ρόδου. Σύμβολο Πανανθρώπινων Αξιών ή κιτσαριού και αλαζονείας;

Σκίζει – και καλά κάνει- η ταινία του Παπακαλιάτη «Ένας άλλος κόσμος».

Η Εφημερίδα των Συντακτών αναδημοσίευσε το κείμενο του Καραχισαρίδη από το iPorta.gr.

Στη Συρία συνεχίζεται το μακελειό.

Στην Ελλάδα η Κυβέρνηση αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τουλάχιστον στους περισσότερους τομείς. Ωστόσο, υπήρξε εξαιρετική αντιπολίτευση.

Και στον χαμό που σου περιγράφω- και γνωρίζεις- έρχεται το φως από κάποιον που έχει το φως μέσα του. Αυτό που σε κάνει να τον αγαπάς και να τον θαυμάζεις. Και ας μην τον γνωρίζεις καλά.

Ένα σχολείο για τα παιδιά της Αφρικής είναι το αθέατο έργο του. Γιατί; Μην ρωτάς. Κάποιος λόγος θα υπάρχει. Αυτό που αξίζει είναι το αποτέλεσμα.

Να κι ένας άλλος: ταξίδι – αστραπή στην Αμυγδαλέζα για να σώσει το φιλαράκι του, το προσφυγόπουλο, από τον εγκλεισμό.

Υπάρχουν κι άλλοι…

Κάποιοι έχουν μέσα τους το Φως.

Δεν γεννιούνται με αυτό απαραίτητα.

Το βρίσκουν στην πορεία.

Γιατί οι δυσκολίες δυο δρόμους ανοίγουν: για να γίνεις καλύτερος, για να γίνεις χειρότερος.

Όσοι έχουν μέσα τους το φως εκτιμούν τις στιγμές, όπως κάνει:

ο πρόσφυγας για την ζωή που δεν έχασε.

Ο ασθενής για τον θάνατο που γλίτωσε.

Η μάνα για το παιδί της που κρατά στην αγκαλιά της.

Ο γέροντας για το φως που ξαναξημέρωσε.

Ο φτωχός για την υγεία των παιδιών του.

Άσε με, λοιπόν, να ευχαριστήσω τους ακριβούς της ζωής μου για το φως που μου εμπιστεύτηκαν ή τυχαία το αντίκρισα. Ακόμα κι αν εκείνοι με ξέχασαν, εγώ δεν τους ξεχνώ γιατί γνωρίζω …

Το δικό τους φως είναι το πιο πολύτιμο φυλαχτό μου.

Υγ: ευχαριστώ, σας είπα;  Ευγνώμων για ό,τι μου δώσατε.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr