Χρήστος Μαγγούτας

Καμιά φορά αναρωτιέμαι: πόσο ελεύθερη και ανεξάρτητη είναι η Ελλάδα;

Πριν από μερικούς μήνες η Τρόικα ζήτησε να παροπλιστεί ο Βαρουφάκης, χθες απαίτησε να μην είναι καν στις διαπραγματεύσεις. Οι Ολλανδοί ζητούν δημοψήφισμα να παραιτηθεί ο Ντάισελμπλουμ από την προεδρία του Eurogroup γιατί δε μπόρεσε να σταματήσει τον Τσίπρα στο δημοψήφισμα. Κάποτε τα παραπάνω τα έλεγαν επέμβαση στο εσωτερικά άλλου κράτους και απαγορευόταν από την διεθνή πρακτική. Τώρα δεν ξέρω πως το λέμε. Αλλά όταν κάποιο άλλοι σου υπαγορεύουν πόσο στρατό θα έχεις (δηλαδή αν θα νικήσεις ή νικηθείς με τη γειτονική χώρα), ποια προϊόντα να παράγεις, τόσο λάδι, πόση φέτα (σου καθορίζουν και σε ποιες περιοχές) τόσα μανταρίνια για να βοηθηθούν, λέει, οι γειτονικές χώρες. Και για την Ιταλία καλά, είναι μέλος της ΕΕ.

Προτιμούν αντί για την Ελλάδα να βοηθήσουν την Τουρκία (υψηλό ΦΠΑ στα νησιά) γιατί είναι από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς γερμανικών προϊόντων με μια πληθαγορά 80 εκατομμυρίων πιθανών καταναλωτών. Πέρα από το ότι οι Γερμανοί έχουν αποικίσει την Ιωνία, κυρίως με ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Να πω για τα λιμάνια, τους δρόμους, τα αεροδρόμια, όπου κανονίζουν αυτοί την τιμή και οι πολιτικοί μας συμφωνούν είτε για να έχουν την εύνοιά τους για επανεκλογή, είτε για κάποια μιζούλα.

Ουσιαστικά είμαστε το ίδιο σκλαβωμένοι όπως κατά τη Γερμανική Κατοχή ή την Τουρκοκρατία. Όλα τα σπουδαία καθορίζονται από κέντρα του εξωτερικού. Έχετε παρατηρήσει ότι όλοι οι υπουργοί οικονομικών τα τελευταία χρόνια δεν ήταν εκλεγμένοι από το λαό, αλλά επιλεγμένα άτομα που πέρασαν από το ΔΝΤ, την Κεντρική Τράπεζα ή άλλους ελεγχόμενους φορείς ή «θεσμούς».

Είναι οι επικυρίαρχοι κι εμείς οι σύγχρονοι δούλοι που τα μόνα δικαιώματα που έχουμε είναι να πεινάμε, να αυτοκτονούμε, θα μεταναστεύουμε κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο, να ζούμε στη μιζέρια.

Υπάρχει λύση σ’ αυτό το θέμα. Μπορούμε να αντιδράσουμε, να εξεγερθούμε;

Η δύναμη μιας χώρας ή ενός λαού εξαρτάται από την οικονομική της δυναμική. Όταν η Ελλάδα έχει μόνο το 2% της Ευρώπης στο ΑΕΠ και χρέος 360 δις δεν έχει καμιά σπουδαία επιλογή. Είναι δεμένη χεροπόδαρα. Πώς να εξεγερθείς εναντίον κάποιου που την ίδια στιγμή τον ικετεύεις να σε βοηθήσει (με το αζημίωτο) να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις και να έχει ανοιχτή την κάνουλα των τραπεζών; Αν η Ελλάδα μπορούσε να παράγει ‘ό,τι χρειάζεται για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και για τις αναγκαίες εισαγωγές ίσως κάτι θα μπορούσε να γίνει (αλλά θα έπρεπε να σταματήσει μονομερώς να πληρώνει το χρέος, με συνέπειες που δε γνωρίζουμε. Αλλά η Ελλάδα δυστυχώς δεν παράγει σχεδόν τίποτα. Τις δεκαετίες του 60,70 ήταν μεν φτωχή αλλά ανεξάρτητη, τουλάχιστο αναφορικά με την οικονομία γιατί στην πολιτική πάντα δεμένη ήταν. Ουσιαστικά η Ελλάδα δε μπορεί να κάνει μια ηρωική πράξη, όπως μια επανάσταση. Σε λίγες μέρες ή έστω βδομάδες θα τελειώσουν τα φάρμακα, τα τρόφιμα, οι μισθοί, η περίθαλψη. Και ο λαός θα πεθαίνει κατά χιλιάδες από την πείνα, όπως στην Κατοχή που όμως είχε κάποια αγροτική παραγωγή.

Έτσι όπως κάναμε την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουμε άλλες επιλογές: σκλάβοι ή πεθαμένοι. Λύση δε βλέπω, αν εσείς βλέπετε ας την πείτε. Αρκεί να μην είναι «Θα μας βοηθήσει ο Πούτιν». Πέρα από το ότι καμιά χώρα δε θα σου δώσει δεκάδες δισεκατομμύρια για να ζήσεις, η Ρωσία ή η ΕΣΣΔ ποτέ δε βοήθησε την Ελλάδα. Ούτε στην Ελληνική Επανάσταση, ούτε στη Μικρασιατική Καταστροφή, που δεν άφηνε καν τους πρόσφυγες να μπουν στην επικράτειά της δεσμευμένη από τη συμφωνία με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Και βέβαια τις γερμανικές αποζημιώσεις που έχουμε από τη δεκαετία του 50 παραιτηθεί με υπογραφή Κων. Καραμανλή.. Τι ελπίδα λοιπόν έχεις να απελευθερωθείς όταν ο δεσμώτης μπορεί να σου κόψει τη διασωλήνωση που σε κρατά στη ζωή;

Ναι είμαι απαισιόδοξος αλλά πέστε μου εσείς ένα λόγο να γίνω αισιόδοξος. Αλλά με επιχειρήματα όχι του τύπου «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» ή «Αναγεννιέται από την τέφρα της όπως ο Φοίνικας» ή «Ο Θεός της Ελλάδας θα μας σώσει» – αυτά είναι για το λαό σε επόμενο στάδιο.