Αχός μέγας σηκώθηκε για τα ηχηρά ποσοστά της Χ.Α. στο δήμο Αθηναίων και στην περιφέρεια Αττικής. Ανατριχιαστική η άνοδος αλλά αναμενόμενη. Ο γράφων, με κείμενα στην ισοδελίδα protagon, τότε και όχι ως μετά Χριστόν προφήτης, προέβλεψε στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές την είσοδο της Χ.Α στο δήμο Αθηναίων και στην συνέχεια τη διαπρεπή είσοδό της στη Βουλή. Οπερ και εγένετο...

Ηταν η εποχή της ευκολίας: Λεφτά, ακόμα υπήρχαν, η διάκριση μεταξύ δεξιού και αριστερού (πλην ΚΚΕ) γινόταν στο αλώνι του μεταναστευτικού. Οποιος εντόπιζε το πρόβλημα και αριθμούσε τις αιτίες που συνέβαλαν στην διαφαινόμενη ζοφερή διόγκωση της Χ.Α., όποιος δεν αρκείτο απλώς να καταγγέλλει οργίλως τον φασισμό, αλλά προσπαθούσε να ανιχνεύσει τις αιτίες της ανόδου του, ήταν συνοδοιπόρος των τύπων με τα μαύρα – κάτι σαν χρυσαυγίτης με πολιτικά!

Τώρα μετά την θριαμβευτική άνοδό τους, κάποιοι, όπως ο «σεσημασμένος» Νίκος Δήμου, στο protagon και αυτός, με μονομερή ισοπεδωμένη σκέψη, εξακολουθούν να φληναφίζουν ότι, τάχα μου, φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα και η οικογένεια, που προσδίδουν εθνικιστικά χαρακτηριστικά στην κουλτούρα των μαθητών!

Στην χορεία της ισοπεδωμένης, εθνομηδενιστικής αντίληψης, δεν είναι ο μόνος:(σημ. πολιτικός είναι ο όρος εθνομηδενιστής, δεν εμπεριέχει ηθική καταδίκη).

Κάποιοι, ας πούμε, για να χτυπήσουν τον εθνικισμό, σβήνουν την ιστορική μνήμη και το λαϊκό βίωμα αιώνων, επιστρατεύουν την αποστειρωμένη επιστημονική θεώρηση, και υποστηρίζουν ότι επί 400 χρόνια, στον νυν ελλαδικό χώρο, δεν υπήρξε τουρκοκρατία! Οι εδώ λαοί ήταν απλώς υποτελείς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή της υψηλής Πύλης! (Αθανασιάδης). Εγκριτος επίσης πανεπιστημιακός, μας προτρέπει να μη μιλάμε για Μικρασιατική Καταστροφή, επειδή αυτό συνιστά επιθετική διάθεση έναντι της Τουρκίας!! (Λιάκος). Παραδειγματική είναι η αναφορά των ανωτέρω. Πρόκειται για σκεπτόμενους και καλοπροαίρετους διανοητές, που απλώς ζουν στο δικό τους απομονωμένο σύμπαν!

Δηλαδή έφταιγε το σχολείο, η παραδοσιακή διδαχή της οικογένειας και οι εθνικοί μύθοι, που εξαγρίωσαν τους πενόμενους κατοίκους και τους έστρεψαν στη Χ.Α.; – Εκεί λέω, στις υποβαθμισμένες γειτονιές του 4ου ή του 6ου διαμερίσματος Αθήνας, και τις σκονισμένες, φτωχικές πολιτείες της Αττικής (Στη Μάνδρα ο Ηλίας Παναγιώταρος έχει πάρει 20%, στο Πέραμα 15%, στον Ασπρόπυργο 20%)!

Εκεί στις θλιβερές γειτονιές που η φτώχεια, η στέρηση, η ανέχεια, η έλλειψη προοπτικής έχει πάρει στις αρπάγες της ανθρώπους, συρρικνώνει τις ζωές τους και βάφει το μέλλον μελανό; Εκεί που οι επιπτώσεις του μεταναστευτικού, επηρεάζουν έντονα τις ζωές των ανθρώπων (τεράστιο θέμα αυτό, αλλά οι Αντουανέτες του διεθνισμού – νεοφιλελεύθερες, εν αρμονία με εκείνες του αριστερού κοσμοπολιτισμού, αρνούνται να το δουν).

Φταίει ο …εθνικιστικός μύθος για τον χορό του Ζαλόγγου (ούτως ή άλλως η αυτοθυσία υπήρξε), ή η βάρβαρη επέλαση του μνημονίου – αυτού που ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ, ενεός, το είδε ως τιμωρητική επίθεση κατά της Ελλάδας από τους ηγέτες της Ευρώπης, και το χαρακτήρισε ως «δικαιοσύνη Παλαιάς Διαθήκης»; (σ.σ. Στην Παλαιά Διαθήκη ο θεός δεν έχει καμιά σχέση με την γλυκύτητα του Ιησού που μας παραδίδουν τα Ευαγγέλια. Είναι ένας Θεός, αδυσώπητος τιμωρός!).

Είναι θέμα εθνικής και εθνικιστικής διαπαιδαγώγησης στα καθ΄ ημάς, όταν η άνοδος της ακροδεξιάς δεν περιορίζεται στην «καθυστερημένη» βαλκανική μας χώρα, αλλά απλώνει τις μαύρες φτερούγες της σε ένα γαλαξία ακροδεξιών, εθνικιστικών, φασιστικών, νεοναζιστικών κομμάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, και δη στις πλέον προηγμένες μορφωτικά και υλικά, χώρες; Γιατί άραγε αναβιώνουν στην Φινλανδία, όπου έχει ένα εκπαιδευτικό σύστημα πρότυπο; Γιατί στην Ολλανδία με το κόμμα της Ελευθερίας, στη Βρετανία με το BML, στη Γαλλία με την Λεπέν, στην Αυστρία με το κόμμα της Ελευθερίας (φοριέται πολύ η Ελευθερία), στη Δανία με το Λαϊκό κόμμα, στην Ουγγαρία με το τρομερό Jobbik – ακόμη και στην Γερμανία, της καταστολής του ναζισμού, με το NPD;

Είναι τυχαίο που χθες ο economist παρομοίασε αυτό που περιμένει τους ευρωπαίους ηγέτες με τα βασανιστήρια της κόλασης που αναπαριστώνται στα έργα του Ιερώνυμου Μπους, σε μια εικαστική σύνθεση όπου ακροδεξιοί και ευρωσκεπτικιστές είναι έτοιμοι να «κατασπαράξουν» τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; ( σ.σ. Ο Φρανσουά Ολάντ είναι στη γκιλοτίνα. Ο Ντέιβιντ Κάμερον στην πυρά. Η Άνγκελα Μέρκελ στην αγχόνη. Υποφέρουν τα βασανιστήρια της κόλασης. Και οι Μαρίν Λεπέν, Χεερτ Βίλντερς, Νάιτζελ Φάρατζ και Μπέπε Γκρίλο είναι έτοιμοι να τους κατασπαράξουν!).

Όσο δεν βλέπουμε και δεν αντιμετωπίζουμε αυτά που σπρώχνουν τους λαούς της Ευρώπης προς τη ακροδεξιά, όσο δεν βλέπουμε τις αιτίες που ωθούν συμπολίτες μας να ψηφίζουν ακροδεξιούς ή φασίστες, τόσο αυτοί θα οδεύουν προς αυτούς…

Γιάννης Σιδέρης