Κωστής Α. Μακρής

Το νέο βιβλίο του Κωστή Α. Μακρή «Η Εβίτα που νίκησε τα Αποθαρρύνια» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη

Έχει κάποιες ενοχλητικές συνήθειες ο Χαλής ο Μειλίχιος. Μην πάει το μυαλό σας στο κυνήγι, στη λαιμαργία, στο σεξ ή στα χάδια.

Αναφέρομαι στη αντιπαθητική ―για μένα― συνήθεια που πηγάζει από τον άμετρο ναρκισισμό του: να μπαίνει κουνιστός και λυγιστός στον χώρο σου την ώρα που το τελευταίο πράγμα που θα ήθελες είναι έναν αλητόγατο να νιαουρίζει, να τρίβεται στα πόδια σου, να σε κουτουλάει ζητώντας χάδια και ξύσιμο στο κεφάλι, στο πιγούνι ή στη ράχη του. Γεμίζοντας ταυτόχρονα με τρίχες τον καναπέ και απαιτώντας, πιεστικά, να τον ταΐσεις.

Μια άλλη συνήθεια που έχει, ενοχλητική για μερικούς άλλους αλλά όχι για μένα, είναι ότι έχει άποψη για τα πάντα. Και για γάτο, έχει ενδιαφέρουσες απόψεις.

Η αλήθεια είναι ότι φροντίζει να κάνει παρέα με τους πιο αξιοσημείωτους ανθρώπους της γειτονιάς και να συζητάει μαζί τους για πάρα πολλά θέματα που πολλοί άνθρωποι τα αποφεύγουν. Και επειδή οι γάτοι είναι μοναχικά πλάσματα, εννοείται ότι δεν μπορεί να συζητάει γι’ αυτά με άλλους γάτους ή γάτες με τις οποίες γάτες οι σχέσεις του είναι, φυσικά, καθαρά σεξουαλικού ενδιαφέροντος.

Αρκετά όμως με την ευρυμάθεια και την φιλογνωσία του Χαλή κι ας έρθω στην προχθεσινή μέρα, ή μάλλον βραδιά.

Είναι Κυριακή απόγευμα προς βράδυ. Η ώρα των ειδήσεων σε πολλά κανάλια.

Και ακούω το ειδικό πορτάκι στην πόρτα της κουζίνας να κλείνει μ’ ένα αχνό “γκουπ”. Καθαρό σημάδι ότι ο Χαλής αποφάσισε να παραχωρήσει σε εμένα το προνόμιο να του προσφέρω το δείπνο. Αφού, όπως συνηθίζει, επισκέφτηκε άγνωστο αριθμό σπιτιών, συζήτησε με ανεξιχνίαστο αριθμό γειτόνων, κατούρησε για οριοθέτηση των περιοχών της σεξουαλικής εξουσίας του άγνωστο αριθμό ελαστικών αυτοκινήτων, κυνήγησε χωρίς αποτέλεσμα μερικές δεκοχτούρες και τρίφτηκε σε μερικούς περαστικούς που έκρινε ότι δεν είχαν πρόθεση να τον κλοτσήσουν. Μου κάνει εντύπωση πώς ξεχωρίζει τους γατόφιλους από τους κλοτσόφιλους. Ίσως επειδή είναι σοφός.

― Ήρθα, είπε με το κρυπταλαζονικό ύφος Υπουργού που το μεγαλύτερο προσόν του είναι η κατά μια μοιραία συγκυρία γεγονότων παρουσία του σ’ ένα Υπουργείο.

Παρ’ όλο που τον κοινό νου και την λειτουργική βιοθεωρία του Χαλή τα θεωρώ σημαντικότερα εφόδια από την ανυπαρξία εμπειρίας και απουσία κοινού νοός πολλών Βουλευτών και Υπουργών.

― Ήρθα, ξαναείπε βλέποντας ότι δεν του δίνω σημασία, κολλημένος όπως ήμουνα σ’ ένα ενδιαφέρον σχόλιο ενός καλεσμένου μιας ενημερωτικής εκπομπής για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Μου ήρθε να του πω κάτι βαρύ κι ασυνήθιστο για το λεξιλόγιό μου, αλλά το μόνο που μουρμούρισα ήταν ένα απρόθυμο και μασημένο «κ’λ’στ’ον…» που, στα ευγενικά, σημαίνει «καλώς τον».

― Πάτε για εκλογές, απεφάνθη ο Χαλής. Αργά ή γρήγορα. Αλλά, τόσο βλάκες είσαστε…

Κι εγώ τσίμπησα. Τον κοίταξα με συνοφρυωμένο και καχύποπτο ύφος.

― Πώς σου ’ρθε αυτό; Και τι εννοείς λέγοντας “τόσο βλάκες είσαστε”; ρώτησα.

Με τον Χαλή μπορεί να μη συζητάμε τακτικά και σε βάθος τα προβλήματα που απασχολούν εμένα και την πλειονότητα των συμπολιτών μου, αλλά έχει οξύτατο πολιτικό κριτήριο. Έχει “μύτη” που λένε και μερικοί πολιτικοί.

Έχει κι ένα σημαντικό πλεονέκτημα: είναι αδέσποτος. Άρα, ανεπηρέαστος από τις απόψεις ενός μόνο αφεντικού, δανειστή ή χορηγού τροφής.

Περίμενα να συνεχίσει το σχόλιό του. Ή μάλλον, την πρόβλεψή του για τις ―κατ’ αυτόν― επικείμενες εκλογές. Τον κοίταζα. Με κοίταζε κι αυτός.

Το ξέρω αυτό το ύφος του και πάντα μου δίνει στα νεύρα. Έτσι μου ’ρχεται μερικές φορές να του ρίξω φάπα. Μου τη δίνει όταν ―γάτος ων― παριστάνει τον κυνικό φιλόσοφο και τον υπεράνω προβλημάτων.

― Αν δεν μιλήσεις, μην περιμένεις φαΐ το βράδυ, χρησιμοποίησα έναν εκβιασμό που συνήθως πιάνει.

Τώρα όμως δεν έπιασε.

― Δεν πειράζει… Θα πάω στη γειτόνισσά σου, την Άνγκε Μερκέλα… Μπορεί να είναι Γερμανίδα αλλά εκείνη δεν με εκβιάζει. Ό,τι έχει να μου πει, μου το λέει στα ίσα: «Δεν έχω φαΐ σήμερα» ή «Κάτσε να σου βάλω να φας». Γι’ αυτό και την αφήνω να με χαϊδεύει παρ’ όλη την κολόνια της με άρωμα λεμόνι. Και μου μιλάει για πολλά ζητήματα, οικονομικά κυρίως, χωρίς να με πρήζει. Ή θα πάω στον Θούκη Δίδη. Αν και, συνήθως, αυτός τρώει γιαούρτι το βράδυ.

Α! Είναι θρασύτατος μερικές φορές αυτός ο Χαλής ο Μειλίχιος!

― Να πας, ρε Χαλή! Να πας στην Άνγκε Μερκέλα! Να πας και στον Θούκη Δίδη! Αλλά άμα πας χωρίς να μου πεις γιατί είπες αυτό που είπες για τις εκλογές, να μην ξανάρθεις εδώ! Κατάλαβες; Που μου πετάς τις φιτιλιές σου και μετά…

― Με εκβιάζεις ξανά; Μήπως θα πρέπει να σου υπογράψω και “μεμοράντουμ οβ αντερστάντινγκ” για να μου δώσεις ένα πιάτο φαΐ; με ρώτησε ειρωνικά κι εγώ αισθάνθηκα χάλια.

Τι Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ και Λανγκάρντ… Μπροστά στον Χαλή; Γατάκια!

Με είδε που είχα απωλέσει το ηθικό πλεονέκτημα και πουρπούρισε τρίβοντας τη ράχη του στο δεξί μου πόδι.

― Αστειεύομαι, είπε νιαουριστά.

Πάλι κάτι με έσπρωχνε να του ρίξω κατραπακιά αλλά συγκρατήθηκα.

― Μίλα, είπα κοφτά.

― Αν κάνετε εκλογές χωρίς να έχετε λύσει τα επείγοντα και σημαντικά προβλήματά σας, μετά θα είσαστε πιο σκατά κι από τα απόσκατα.

― Γιατί, ρε Χαλή;

― Γιατί ο συνδυασμός που θα νικήσει, θα είναι ο συνδυασμός που θα αναγκαστεί να πει περισσότερα ψέματα απ’ όσα σας έχουν πει όλα μαζί τα κόμματα εδώ και 200 χρόνια. Γιατί όποιος σας πει την αλήθεια, προεκλογικά, για την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε και τι πρέπει να κάνετε για να ορθοποδήσετε, θα πάρει τον πούλο. Εσείς θα ψηφίσετε αυτόν που θα σας πει τα πιο παχιά ψέματα, θα σας φλομώσει στην κολακεία για την ικανότητά σας να κρίνετε σωστά την πραγματικότητα και θα παινέψει με ουρανομήκη χλιμιντρίσματα τις ηρωικές σας αποτυχίες. Θα τρέξετε πίσω από τον κάθε αποτυχημένο χλιμίντζουρα που θα σας φουσκώσει με τους μεγαλύτερους μύθους για το ποιες καταπληκτικές επιλογές έχετε. Θα ζητωκραυγάσετε τις πιο ανάλαφρες παπαρολογίες για το πώς οι ξένοι σας εκβιάζουν και σας τσαλακώνουν την Εθνική περηφάνια και αξιοπρέπεια. Και μετά… Μετά θα σας πάρει και θα σας σηκώσει. Αφού πρώτα θα έχετε γίνει μαλλιά κουβάρια μεταξύ σας. Όπως κάνετε πάντοτε λίγο πριν την καταστροφή.

― Τόσο βλάκες, εύπιστους και ανίκανους μας θεωρείς; ρώτησα ταπεινωμένος και θιγμένος από τη φρασεολογία ενός αγοραίου γάτου που το όνομά του μπορεί να θυμίζει αρχαίο σοφό αλλά η γλώσσα του είναι χειρότερη κι από μαουνιέρη.

― Περισσότερο. Και όχι μόνο βλάκες, εύπιστους και ανίκανους αλλά και με μνήμη χρυσόψαρου. Κατηγορείτε τα χρυσόψαρα για ρηχή μνήμη. Εκείνα όμως δεν παριστάνουν τα πολιτισμένα ούτε τα “δημοκρατικά”. Τα χρυσόψαρα δεν καμαρώνουν για την “ένδοξη” ιστορία τους. Κολυμπάνε, όσο τους επιτρέπει η μόλυνση που δημιουργείτε στο περιβάλλον τους, τρώνε το φαγάκι τους, αναπαράγονται, χαίρονται τα καθαρά νερά, το φως και “δατς ολ”. Ενώ εσείς… Για σκέψου λίγο. Υπάρχει πεπονόφλουδα που να σας έχουν ρίξει οι πολιτικοί σας ή κάποιοι ξένοι “καλοθελητές” και να μην την έχετε πατήσει; Πότε σκεφτήκατε πραγματικά σωστά για το συνολικό καλό του τόπου σας; Πότε συνεργαστήκατε και μονιάσατε πραγματικά μεταξύ σας πριν από έναν μεγάλο κίνδυνο ή πριν από μια καταστροφή; Πάντα μετά την καταστροφή δείχνετε περιστασιακή ενότητα. Και μετά από λίγα χρόνια, πάλι φαγωμάρα και των γονέων…

Εδώ πρέπει να πω ότι το λεξιλόγιο του Χαλή έχει εμπλουτιστεί από τις συζητήσεις του με τους εξαιρετικούς γείτονές μου. Ειδικά με τον γέρο Θούκη Δίδη, που μένει κοντά στον φούρνο, ο Χαλής έχει γίνει κολλητάρι. Αλλά και με τον οικονομολόγο Ξένοφ Όνταζολ Ότα έχει πολύ καλές σχέσεις. Έχω βάλει όμως κι εγώ το χεράκι μου γιατί όταν του διαβάζω παλιά άρθρα και κείμενα του Λεωνή Δακίρκου ή σελίδες από την νεώτερη ιστορία μας, βλέπω ότι με προσέχει ιδιαίτερα και κάνει βαθυστόχαστες παρατηρήσεις.

Τον κοίταξα με λοξό βλέμμα δυσπιστίας γι’ αυτά που έλεγε και του είπα στωικά:

― Για συνέχισε, να δούμε πού θα το πας…

― Πού να το πάω; Εκεί που το πάτε το πάω. Πότε αποφασίσατε να στρωθείτε στη δουλειά χωρίς να κοιτάτε να κλέψετε τον διπλανό σας ή να προστατέψετε μονάχα τα στενά ατομικά ή οικογενειακά σας συμφέροντα; Πότε κάνατε κάτι πραγματικά επαναστατικό για να φτιάξετε ένα κράτος που να δουλεύει για το καλό όλων των πολιτών κι όχι για να μπαίνουν εκεί μέσα και να πληρώνονται ένα κάρο μαγκίτες και μαγκίτισσες που παριστάνουν ότι δουλεύουν ενώ στην πραγματικότητα μπήκαν για να ανταμειφθούν για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν και προσφέρουν στο κόμμα που τους στηρίζει και το στηρίζουν; Πότε διάλεξαν οι πολιτικοί σας το Εθνικά σωστό αν αυτό ερχόταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της κομματικής τους πελατείας; Πότε αξιοποιήσατε για τον τόπο σας την περίφημη “δωρεάν” παιδεία σας για να δουλεύει για την Ελλάδα σας κι όχι για να εξάγετε δεκάδες άξιους επιστήμονες σε Ευρώπη, Αμερική και αλλού, με πληρωμένα εδώ τα δίδακτρά τους από τον Φορολογούμενο Πολίτη; Πόσα αυθαίρετα, από τις χιλιάδες που χτίστηκαν σε καμμένο δάσος, καταπατημένη δημόσια γη ή γιαλό, έχετε γκρεμίσει; Πότε σχεδιάσατε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα Εθνικής Στρατηγικής για την Παιδεία, την Έρευνα, την Τεχνολογία, την Οικονομία, τη Γεωργία, την Κτηνοτροφία, την Αλιεία, τον Τουρισμό, τις Συγκοινωνίες, την Εθνική Άμυνα; Και εννοώ προγράμματα που να μην μπορεί να τα αλλάξει ―ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος― ο κάθε Υπουργίσκος. Πότε ενισχύσατε την επιχειρηματικότητα και τους άξιους επιχειρηματίες για να μην τους τα τρώνε οι διάφοροι Υπηρέτες του Δημοσίου συμφέροντος με λαδώματα και ρουσφέτια; Πότε ολοκληρώθηκε μια Δημόσια παραγγελία ή εργολαβία χωρίς να κονομήσουν οι πολιτικοί μεσάζοντες σε βάρος του έργου; Πότε ενισχύσατε ουσιαστικά την Εθνική Έρευνα για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για να πάψετε να εξαρτάστε από τα συμφέροντα των πετρελαιάδων; Πότε χτυπήσατε αποτελεσματικά τη φοροδιαφυγή των μεγάλων και μικρών φοροφυγάδων; Πότε αποφασίσατε να επιβραβεύεται ο άξιος και ο άριστος; Και πώς; Με ποια αντικειμενικά κριτήρια; Με το χάιδεμα και την προστασία των ενδοπανεπιστημιακών μπαχαλάκηδων και την αποφυγή κάθε είδους ανεξάρτητης αξιολόγησης; Με το διορισμό ανάξιων συγγενών και φίλων των πολιτικών σας σε κρατικούς ή ημικρατικούς οργανισμούς; Πότε εμποδίσατε τις μετριότητες, που δεν ξέρουν την τύφλα τους, να κάνουν τον ξύπνιο σε πραγματικά άξιους και να διώχνουν τους άριστους; Πότε κάνατε μια διαδήλωση επειδή Υπουργοποιήθηκε ένας ανίκανος, που το μόνο που μπορούσε να αποδείξει είναι ότι δεν έχει ούτε ιδέα, ούτε όραμα, ούτε εμπειρία για το αντικείμενο του Υπουργείου που ανέλαβε; Κι αυτός καλά κάνει… Πάει για τον μισθό του. Αυτοί που τον διάλεξαν όμως; Πώς απαντούν στο «γιατί αυτόν»; Είναι καλή απάντηση η «διατήρηση ισορροπιών»; Σε καλύπτει; Εγώ, για να ζευγαρώσω με μια γάτα που μ’ αρέσει, πρέπει να της αποδείξω ότι είμαι καλύτερος από δέκα άλλους γάτους. Εσείς; Πώς δέχεστε κάποιον να παίρνει μια θέση επειδή έχει φιλίες με κάποια κομματικά στελέχη; Πότε αποφασίσατε να τιμωρήσετε έναν ανίκανο, καταχραστή, σφετεριστή δημόσιο λειτουργό με δήμευση της περιουσίας του και ισόβια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων πριν προλάβει να φάει τα πιο πολλά απ’ αυτά που έκλεψε ή στέρησε από το κράτος λόγω της ανεπάρκειάς του; Ένας ιδιωτικός υπάλληλος που κάνει λάθη στη δουλειά του, που δεν χαμογελάει στους πελάτες, που δεν κάνει κωλοτούμπες στους πελάτες και στο αφεντικό του ή κάνει κατάχρηση, απολύεται! Ένας Δημόσιος Υπάλληλος που δεν ξέρει τη δουλειά του, που κάνει κοπάνες, που κοιτάζει τον Φορολογούμενο Πολίτη, τον εργοδότη του δηλαδή, σαν σκουπίδι ή κάνει καταχρήσεις και λαδώνεται, τι παθαίνει; Τον γλείφει ο ταλαίπωρος Φορολογούμενος, ο εργοδότης του δηλαδή, για να κάνει τη δουλειά του και να μην αναγκαστεί να φάει μέρες και μήνες τρέχοντας από το ένα γραφείο στο άλλο! Μερικές φορές του δίνει και κανένα δωράκι. Και τι παθαίνει ο αγενής, κακότροπος, ανίκανος Δημόσιος Υπάλληλος; Τον ελέγχουν; Τον αξιολογούν; Του μειώνουν τον μισθό; Και δεν λέω για τώρα που όλοι οι μισθοί έχουν μειωθεί… Όχι βέβαια! Δίνει λόγο στον εργοδότη του που είναι όλοι οι Φορολογούμενοι Πολίτες; Όχι βέβαια! Απλώς, την ώρα που πρέπει, βάσει επετηρίδας, θα πάρει προαγωγή! Εσύ μου τα έχεις πει αυτά! Εσύ έβριζες όποτε πήγαινες σε Δημόσια Υπηρεσία. Ακόμα κι όταν ήταν να πληρώσεις, σου βγάζανε το λάδι! Εσύ μου έχεις πει ότι είναι πιο εύκολο για έναν επιχειρηματία να κλέψει ή να λαδώσει από το να ακολουθήσει όλες τις νόμιμες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Από σένα κι από τον φίλο σου τον Θούκη Δίδη τα ξέρω αυτά. Για τον εξορισμένο Δίκαιο Αριστείδη, για τον ζητιάνο αγωνιστή Νικηταρά, για τον φυλακισμένο Κολοκοτρώνη, για τον διπλά εκτελεσμένο ―από Κράτος και Κόμμα― «προδότη» Πλουμπίδη, για τα δεκάδες χιλιάδες αυθαίρετα, για την ανεπάρκεια του Κρατικού Μηχανισμού. Που οι υπάλληλοί του αντί να βοηθούν να λυθούν τα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης, έχουν γίνει μέρος του προβλήματος της Δημόσιας Διοίκησης και της Εθνικής Οικονομίας. Από σένα κι από τον Ξένοφ Όνταζολ Ότα τα έχω μάθει όλα αυτά. Και καμαρώνετε κιόλας που διαβάζετε ιστορία και πολιτικά ή οικονομικά άρθρα από εφημερίδες σε εμένα, έναν γάτο… Και βρίζετε κι όποιον σας λέει τα στραβά σας! Ξέρω ότι τώρα, μέσα σου, κι εσύ με βρίζεις. Επειδή εσείς, βλέπεις, είσαστε απόγονοι ενδόξων προγόνων και πρέπει να σας γλείφουν όλοι! Απόδειξέ μου ότι είσαι άξιος απόγονος και μετά βάλε στη θέση του αυτόν που σε βρίζει και σε ταπεινώνει! Νικώντας όμως, όχι κλαψουρίζοντας για το «πόσο σε αδικούν οι κακοί ξένοι που θέλουν το κακό σου»! Πλουτίζοντας με τα δικά σου μέσα! Κι όχι γυρεύοντας να μη φτωχύνεις κι άλλο με δανεικά κι αγύριστα! Παράγοντας πλούτο και ισχύ με τις ιδέες σου, με τους ικανούς, τους άξιους και τους άριστους που έχεις! Αλλά πώς να το κάνεις αυτό, αφού τους πιο καλούς τους διώχνεις; Αντί να φροντίζετε να περνάτε όλοι καλά με αυτά που παράγετε, μ’ αυτά που εξάγετε, με τον καλό κι ακριβό τουρισμό σας, με τα πανάκριβα τοπικά σας προϊόντα! Όχι με κρασί από την Καλιφόρνια ―σε είδα να το πίνεις πριν από λίγες μέρες― επειδή δεν μπορείτε να φτιάξετε ένα κρασί που να το ανταγωνιστεί σε ποιότητα και τιμή! Να θησαυρίσετε κι απ’ την παιδεία! Σπουδαίοι μου απόγονοι του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Πυθαγόρα, του Όμηρου, του Αρχιμήδη, του Ευπάλινου! Πότε βάλατε σαν στόχο να φτιάξετε ένα Πανεπιστήμιο που να ζηλεύει η Αρβελέρ που δεν θα είναι Πρύτανης σ’ αυτό; Με ξενόγλωσσα τμήματα για να έρχονται τα παιδιά των γειτόνων σας, αλλά και των πιο μακρινών ακόμα, να σπουδάζουν, αντί να φεύγουν τα δικά σας τα παιδιά! Να μαθαίνουν ξένες γλώσσες τα παιδιά σας, να επικοινωνούν με όλον τον κόσμο, να κάνουν επιχειρήσεις κερδοφόρες σε όλο τον κόσμο! Αλλά τι ξέρεις εσύ από κέρδος… Αφού μπερδεύετε την έννοια κερδοφορία με την αισχροκέρδεια. Λες και υπάρχει κάτι που κάνουμε δίχως να στοχεύουμε στο κέρδος! Ακόμα κι εγώ… θα σου μίλαγα αν δεν είχα στόχο να μου δώσεις να φάω; Και δε μιλάω για σήμερα… Αλλά είσαστε κόπανοι. Κι εγώ, είμαι γάτος είμαι μοναχικός. Τα παιδιά μου δεν τα ξέρω κι άμα τα δω δεν θα τα γνωρίσω. Εσείς όμως; Που ζείτε σε κοινωνίες, σε πόλεις… Εσείς! Οι πολιτισμένοι! Οι “εφευρέτες” της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού! Δεν θέλετε να πετύχουν τα παιδιά σας; Να εξάγουν Ελλάδα και Ελληνικό πνεύμα, για το οποίο τόσο καμαρώνεις, παντού! Αλλά για να εξάγει κανείς κάτι, πρέπει να το έχει. Και το Ελληνικό πνεύμα το έχετε εξορίσει από τα σχολεία σας. Από εσένα έχω ακούσει για την Αρβελέρ! Που τη θαυμάζεις… Και θυμώνεις αν δεν τη λέω και με το Ελληνικό της όνομα: Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ! Αλλά η χώρα σου την έδιωξε. Η διχόνοια σας την έδιωξε.

Τον άκουγα με σκυμμένο το κεφάλι.

Μπορεί να είναι ένας βρομιάρης αλητόγατος ο Χαλής, αλλά δεν είχα επιχειρήματα να τον αντικρούσω.

― Καλά… Πες ότι συμφωνώ μ’ αυτά που λες. Γιατί όμως λες ότι οι εκλογές θα είναι συμφορά;

Με κοίταξε λοξά.

― Καλά, είσαι τελείως βλαμμένος; Μ’ αυτά τα μυαλά θα πάτε σε εκλογές πάλι; Να τρώγεστε για το ποιος φταίει που δεν έχετε κράτος, που δεν έχετε παραγωγή, που δεν έχετε λεφτά; Όχι εσείς, γιατί πολλοί συμπατριώτες σου έχουν φάει κι έχουν μεταφέρει τόσο χρήμα που θα μπορούσε να ξεχρεώσει όλο σας το χρέος… Αλλά το κράτος σας είναι μπατίρικο. Και θες να πάτε για εκλογές; Χωρίς να μπορείτε να συνεννοηθείτε μεταξύ σας; Χωρίς να μπορείτε να μοιράσετε δυο γαϊδουριών άχερα; Μερικοί από σας μιλάνε για ιδεολογίες, για δικαιοσύνη, για ελευθερία, για Δημοκρατία, για ευημερία, για δίκαιη μοιρασιά του πλούτου… Μα πραγματικά πιστεύεις ότι αν διευκρινήσεις αυτές τις έννοιες θα υπάρξουν πολλοί που θα σου πουν ότι γουστάρουν την αδικία, τη φτώχεια, τη σκλαβιά ή την εξάρτηση; Ρώτα όποιον θέλεις. Κι εδώ και παντού! Στην Ευρώπη, στην Αμερική… Πιστεύεις ότι στα πιο σημαντικά αγαθά για έναν άνθρωπο υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες μεταξύ σας; Έχεις σκεφτεί όμως κι ότι σχεδόν το σύνολο των διαφωνιών σας μπορεί να ξεχαστεί μπροστά σε μια πραγματική καταστροφή; Κι αν μου φέρεις σαν παράδειγμα μερικούς προδότες και μαυραγορίτες από παλιότερα χρόνια, θα σου απαντήσω με τα στοιχεία της ιστορίας σας ότι εκείνοι ήταν μια ασήμαντη μειονότητα. Καταλαβαίνεις πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα; Εκτός αν είσαι τόσο αισιόδοξος που να νομίζεις ότι χειρότερα δεν γίνεται! Αλλά τότε, τι να σου πω… Ένας γάτος είμαι, του δρόμου είμαι, μια μπουκιά θα βρω να φάω, οπουδήποτε. Εσάς λυπάμαι. Εσένα λυπάμαι… Γιατί αν δεν καταφέρετε να συνεννοηθείτε, αν δεν αντιμετωπίσετε όσο πιο ενωμένοι γίνεται τις σημερινές δυσκολίες και να βγείτε νικητές, τη βάψατε! Τη γενιά σας την ανίκανη, μια χαψιά θα την κάνει η ιστορία. Και μετά θα φτύσει τα κουκούτσια. Μόνο αν συνεννοηθείτε και πάρετε σοβαρές και σταθερές αποφάσεις, θα καταφέρετε να ξεπεράσετε την μπόρα. Κι όταν περάσει η μπόρα, φαγωθείτε με την ησυχία σας. Αυτά είχα να σου πω και καλή τύχη με τα μυαλά που κουβαλάτε. Και τώρα, για να μη λες κι ότι σ’ έχω ανάγκη, πάω να ψάξω αλλού για φαΐ… Άντε, καληνύχτα…

Μια ανατριχίλα με διαπέρασε. Ντράπηκα, λυπήθηκα, θύμωσα. Τον έβλεπα να φεύγει με όρθια την φουντωτή ουρά του και η θλίψη μου μεγάλωνε.

― Στάσου, Χαλή! Μείνε…, του φώναξα. Θα σου βάλω εγώ να φας, είπα. Αλλά μην πεις άλλα, σε παρακαλώ. Με πονάνε τα λόγια σου…

Δεν ήθελα να ακούω άλλο τον Χαλή τον Μειλίχιο να με ταπεινώνει. Δεν αντέχω να μου τσαλακώνει την περηφάνια μου και την αξιοπρέπειά μου ένας γάτος. Και μάλιστα αδέσποτος.

21 Ιουλίου 2015

Εικόνα: Ο Χαλής ο Μειλίχιος, Κωστής Α. Μακρής