Βαγγέλης Παυλίδης

Έχουμε λοιπόν Πρόεδρο. Σ΄ ό,τι με αφορά θα ήθελα έναν πρόεδρο αριστερό, όχι τίποτ’ αλλο μα για για να σηματοδοτήσει ακόμα πιο έντονα μια νέα εποχή που τώρα μόλις πάει να ξεκινήσει.

Ας είναι. Γιατί όμως ο Προκόπιος; Τι άραγε να είχε ο Τσίπρας στο μυαλό του όταν τον υπέδειξε. Λέω λοιπόν:

1. Δεξιός, ως χειρονομία ενότητας και φιλοφρόνησης προς τους αντιπάλους. Για να μην υπάρχουν κόντρες και νέες περιπέτειες με την εκλογή του Προέδρου.

2. Γιατί όχι ο Αβραμόπουλος που τόσο ακουγόταν; α) γιατί τι Αβραμόπουλος, τι Παυλόπουλος. β) Ο Αβραμόπουλος είναι Επίτροπος της ΕΕ για τους μετανάστες, πράγμα που το χρειαζόμαστε ως χώρα. γ) Ο Αβραμόπουλος είναι σφίνα στον Σαμαρά αφού παλαιόθεν έχει φιλοδοξίες για πρόεδρος της ΝΔ. Ο Παυλόπουλος όχι. Δεν τον παροπλίζουμε λοιπόν τον Αβραμόπουλο. δ) Ο Παυλόπουλος είναι Καραμανλικός απο τα κόκκαλα. Άλλη σφίνα δηλαδή στον Σαμαρά.

3. Γιατί όχι κάποιον διανοούμενο, όπως θα ήθελαν διάφοροι, κι εγώ μαζί ίσως; Γιατί ο διανοούμενος δεν είναι απαραίτητα και πολιτικός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πολιτικό πόστο. Ύστερα, τον πολιτισμό τον έχουμε ρίξει τόσο πίσω ως χώρα, σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, που κάθε πρόταση για διανοούμενο πρόεδρο φαντάζει ολίγον τι υποκριτική, που αποβλέπει μάλλον στην δημιουργία εντυπώσεων.

Αυτά όλα είναι σκόρπιες και πρόχειρες σκέψεις της πρώτης στιγμής. Διαλέγετε και παίρνετε, προσθέτετε και αφαιρείτε. Για την ώρα περιμένουμε, όπως περιμένουμε γενικά για τις πολιτικές εξελίξεις.