Τώρα κοκορεύεσαι απάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη
…………………………
Χαρά, να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
Εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
Απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα

“Ο ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ”, Στίχοι/μουσική Διονύσης Σαββόπουλος

Μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα στο Παρίσι και καθώς στην συνκυβέρνηση και τα κόμματα που την αποτελούν μεγαλώνει ο πανικός, αυξάνουν και τα σημάδια πως με τον ένα ή τον άλλον τρόπο πάμε για πρόωρες εκλογές.

Ένα απο τα σημάδια αυτά είναι η εμφάνιση των λεγόμενων “πολιτευτών”. Ποικίλων ονομάτων και αποχρώσεων, περιφέρονται παντού σε γιορτές και γάμους, παρευρίσκονται σε εκδηλώσεις και κάνουν βαρυσήμαντες δηλώσεις επι παντός.

Πάει όμως καιρός που αναρωτιέμαι τι άραγε πάει να πει “πολιτευτής”. Όταν ας πούμε ακούσουμε πως κάποιος είναι “γιατρός”, “υδραυλικός”, “δικηγόρος”, “σκιτσογράφος”, “ακροβάτης”, “μπογιατζής” κλπ. κλπ. καταλαβαίνουμε αμέσως για τι πράγμα μιλάμε. Μιλάμε για κάποιον που φέρει τον τίτλο αυτόν επειδή έχει συγκεκριμένες γνώσεις και ικανότητες, που αποκτήθηκαν με σπουδές ή πρακτική εμπειρία –πολλές φορές και τα δυό- και που τις περισσότερες φορές ασκεί το επάγγελμα που δηλώνει η ιδιότητά του. Τις υπηρεσίες, την γνώμη του, μπορούμε να ζητήσουμε για κάποιο θέμα σχετικό με την ειδικότητά του.

Ο πολιτευτής όμως; Σύμφωνα με το λεξικό είναι “κάποιος που επιδιώκει αιρετή αρχή και ιδιαίτερα βουλευτικό αξίωμα”. Είναι δηλαδή κάποιος που δεν είναι αλλά θέλει να είναι υποψήφιος με κάποιο κόμμα σε κάποιες εκλογές (γιατί άλλο υποψήφιος, άλλο πολιτευτής), προκειμένου να γίνει Χαλίφης στην θέση του Χαλίφη. Μπράβο του του κύριου ή της κυρίας πολιτευτή κι ας επιδιώκει να γίνει βουλευτής όσο θέλει. Δημοκρατία έχουμε κι ο καθένας μπορεί να επιδιώκει να γίνει και αστροναύτης ακόμα. Ειδικότητα όμως “πολιτευτής”; Τι κάνει ένας πολιτευτής; Πώς είναι χρήσιμος στην κοινωνία και ποιες υπηρεσίες μπορεί να μας προσφέρει; Επάγγελμα δεν μπορεί να είναι –όπως το “γιατρός” κλπ – γιατί τότε κάτι δεν πάει καλά αφού, θεωρητικά τουλάχιστον, η πολιτική και το βουλευτιλίκι δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Παραμένω με τις απορίες μου.

Και κάτι άλλο. Ο αυτοαποκαλούμενος “πολιτευτής” είναι σαν να ομολογεί αυτόματα πως είναι αποτυχημένος. Αν ήταν επιτυχημένος δεν θα ήταν πολιτευτής, θα ήταν πολιτικός. Δεν θα ήταν κάποιος που επιδιώκει πάλι και πάλι χωρίς επιτυχία να γίνει βουλευτής, αλλά θα ήταν βουλευτής. Νομίζω;

Πριν τελειώσω. Περιέργως, οι πολιτευτές έχουν πλήρη κάλυψη των δραστηριοτήτων τους απο τον Τύπο και τα ΜΜΕ. “Ο/η πολιτευτής Τάδε παρευρέθηκε στην στρατιωτική άσκηση με αληθινά πυρά…”, ας πούμε. Αλήθεια; Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει; Κάτι λέει ο λαός για μια φοράδα στο αλώνι…

Την εικόνα έκανα για το βιβλίο “Ο δήμαρχος τά ‘κανε μούσκεμα”, της Π. Μωραϊτου, εκδόσεις ΚΙβωτός

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του