Μια φορά ζούσε σε μια γειτονιά ένας καλός άντρας που ήταν ανύπαντρος.

Μια μέρα αυτός ο άντρας μπήκε σε έναν οίκο ανοχής.

– Πάει, χάλασε κι αυτός! σχολίασε πικρόχολα ένας γνωστός θαμών του οίκου και γείτονας του καλού άντρα.

– Μπράβο! Αναβαθμίζεται ο οίκος τούτος! αναφώνησε με θαυμασμό ένας άλλος γείτονας.

Την άλλη μέρα, μια από τις κοπέλες του οίκου πήγε στην κοντινή εκκλησία.

– Πάει! Θα χαλάσει και την εκκλησία αυτή η…, σχολίασε πικρόχολα μια γειτόνισσα που ήξερε την κοπέλα καθώς και τη δουλειά που έκανε.

– Μπράβο στο κορίτσι! Θα πάω κι εγώ μαζί της! είπε επαινετικά μια άλλη γειτόνισσα.

Και έτσι περνούσε γρήγορα ο καιρός σ’ εκείνη τη γειτονιά.

Πολύ γρήγορα…

Από τον δημόσιο έπαινο στη δημόσια χλεύη και πίσω ξανά.

Με πολλές κουβέντες, ενδιάμεσα, για τις εκλογές και τις πολλές και διάφορες υποψηφιότητες.