Νίκος Σταθόπουλος

Κάτω απ’ την κληματαριά ρίχναμε ιδέες για την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο, αλλά η κουβέντα πήγαινε και σ’ άλλα, δεν είχαν όλοι μπει στο κλίμα.

Για να μας τσιγκλήσει, κάποιος άνοιξε το κινητό και μας διάβασε, άκουσον-άκουσον, έναν… Επικήδειο του Σεξ, που δημοσιεύθηκε μετά δόξης και τιμής προχθές στον έγκυρο Γκάρντιαν .

Ήταν ένα ευχάριστα σκωπτικό κείμενο, φορτωμένο με νοσταλγία, με λεπτό χιούμορ και με ενδιαφέρουσες κοινωνιολογικές αναφορές, χρωματισμένο με μια ελαφριά θλίψη.

Συμπτωματικά(;) την ίδια μέρα, στο ίδιο μέσον, δημοσιευόταν και μία μελλοντολογική πρόβλεψη, για το 2050, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει και τη χρήση ρομπότ για την ικανοποίηση της σεξουαλικής ανάγκης.

Αυτό που περνούσε ανάμεσα από τις γραμμές του Γκάρντιαν, όπως παλιότερα το υπαινισσόταν και ο οξυδερκέστατος Ισαάκ Ασίμωφ, είναι ότι με την πρόοδο του πολιτισμού μας η απομόνωση αυξάνεται, η σχέση με το σώμα μας γίνεται όλο και πιο υποχόνδρια και η επιδίωξη του έρωτα ατονεί.

Ο πολύς Σίγκμουντ Φρόυντ το είχε πει σε μια λιτή φράση: Πηγή της δυστυχίας μας είναι ο πολιτισμός μας.

Μια κυρία, αναστενάζοντας, υποστήριξε ότι η κοινωνία μας δεν είναι φτιαγμένη για να ευτυχούν οι άνθρωποι, τουλάχιστον ατομικά. Συμφωνήσαμε όλοι, ότι για να μπορεί να ελέγχεται αυτό το άγριο θηρίο, ο άνθρωπος, μας συνηθίζουν από μωρά να λειτουργούμε μέσα από δομές και θεσμούς που μας περιορίζουν. Ένας συμπλήρωσε ότι μας εκπαιδεύουν και μας επιβάλλουν να υποτασσόμαστε σε κάθε λογής ‘οριζόντια μέτρα’ προκρούστειας λογικής, one size fits all, που θεσπίζονται πρώτα και κύρια προς όφελος αυτών που τα εμπνέονται.

***

Κάτι τέτοια λέγαμε και τον είδαμε στην πλαϊνή παρέα να αναψοκοκκινίζει. Δεν κρατήθηκε, γύρισε προς το μέρος μας κι άρχισε να ρητορεύει:

«Ανάμεσα σ’ αυτούς τους θεσμούς, πρώτος και καλύτερος είναι ο γάμος. Ο γάμος είναι η ευφυέστατη επινόηση που είχε υπάρξει μέχρι τώρα για τον καθολικό και ανέξοδο έλεγχο της κοινωνίας.

Για σκεφθείτε το λίγο, υποχρεώνοντας τους πολίτες να διάγουν το βίο τους σε ζευγάρια, αυτομάτως όλοι έχουν κάποιον που τους παρακολουθεί και όλοι παρακολουθούν κάποιον: το έτερον ήμισυ. Ο παντρεμένος οφείλει να δίνει στον ή στην σύζυγό του λόγο για όλα. Που θα πάει, πόσο θα λείψει, με ποιους θα συναναστραφεί, τι κερδίζει, πώς τα διαθέτει, όλα υπό διαρκή έλεγχο. Τι κομψά, με πόση μεγαλοπρέπεια, συγκαλύπτουν αυτή την μεγάλη αλήθεια οι εξαιρετικής σοφίας και εμπνευσμένης καλλιτεχνικής σκηνοθεσίας τελετές που επισφραγίζουν τη δημιουργία των συζυγιών!»

Κάποιοι παντρεμένοι από μας, φέρανε αντιρρήσεις. Μίλησαν για συντροφικότητα, οικειότητα, εμπιστοσύνη, κοινή προσπάθεια, γαλήνη. Μίλησαν για ζεστές αγκαλιές, για τον έρωτα που μετασχηματίζεται με τα χρόνια σε αγάπη.

Αυτός επέμεινε.

«Δείτε καθαρά! Ποιο είναι το τυράκι στη φάκα, για να δέχεται να υφίσταται κάποιος τον διαρκή, εξονυχιστικό έλεγχο της ζωής του; Η παραχώρηση της δυνατότητας να ικανοποιεί ‘νόμιμα και ηθικά’ το πανίσχυρο και απαιτητικό σεξουαλικό ένστικτο!

Μια φυσιολογική λειτουργία, το ίδιο φυσιολογική όπως η αναπνοή και η διατροφή, αφού καλά-καλά την απαγόρεψαν με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα, την παραχωρούν με το σταγονόμετρο και μόνο με αντάλλαγμα την δια βίου εκχώρηση της ανεξαρτησίας του άλλου!
Μόνο η πιο άρρωστα διεστραμμένη φαντασία θα μπορούσε να το έχει εμπνευστεί. Ο Μεφιστοφελής ο ίδιος, δεν ήταν πιο δόλιος!

Αυτά τα καλά που προβάλετε, δεν τα φέρνει ο γάμος, αλλιώς θα τα απολάμβαναν όλοι οι παντρεμένοι. Τα δημιουργούν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αν μπορούν. Ακόμα και στη συντηρητική Ελλάδα, που ακόμα πολλοί λένε ‘η καημένη χώρισε’, πάνω από το ένα τρίτο των γάμων, διαλύεται!

Αυτή η παρά φύσιν μονογαμία, που σχεδόν δύο χιλιετίες καθαγιάζεται με τον υμέναιο, επινοήθηκε από τα πιο νοσηρά μυαλά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πολιτική απάτη, μεγαλύτερη προβοκάτσια στους αιώνες, από το να αποδίδεται η ερωτική επιθυμία, δηλαδή η φυσική επιθυμία της αναπαραγωγής, σε επινοημένες, ανύπαρκτες, τάχατες πονηρές οντότητες και να φορτίζεται με απέραντη, αξεπέραστη, καταστροφική ενοχή!

Ο γάμος όπως τον ξέρουμε, πάνω απ’ όλα, υπήρξε το καταλυτικό μέσον για τον αυστηρό και συστηματικό έλεγχο της σεξουαλικότητας και πρώτιστα της γυναικείας. Μοιχός γυναίκα;

Διαπόμπευση α λα Γκοντάιβα, ή λιθοβολισμός, ακόμα και σήμερα λίγο ανατολικότερα και στο νότο. Εγκλήματα πάθους με αθώωση του δολοφόνου, ως πριν λίγα χρόνια σε μας, χυδαία ταπείνωση ως σήμερα, με κουβέντες για κέρατα και απάτες.

Ας μη μιλήσουμε για την ολέθρια προγαμιαία ‘απώλεια της παρθενίας’ και την καταισχύνη ενώπιον της κοινωνίας, που όφειλε να τη συνοδεύει.

Σχεδόν οι μισές γυναίκες, λένε οι στατιστικές της πολιτισμένης Δύσης, ακόμα και σήμερα, δεν γνωρίζουν τον οργασμό και την απόλαυσή του, ως αποτέλεσμα του δηλητήριου των απαγορεύσεων και των ενοχών που ποτίζονται από τα παιδικά τους χρόνια από τους ‘καθωσπρέπει’ συγγενείς και τρίτους. Σε ποιο βιβλίο ή ταινία υπάρχει αυτή η φοβερή σκηνή, που ο όμορφος νεαρός ιερωμένος, μπαίνοντας σε μια τάξη από έφηβες μαθήτριες, που τον τρώνε λιγωμένες με τα μάτια, προσφέρει από ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο; στη συνέχεια, ο τρισάθλιος, τα συνθλίβει θεατρινίστικα, τα κατασπαράσσει και βρωμίζει το μυαλουδάκι τους, κηρύσσοντας βδελυρά, ότι έτσι θα καταστραφούν, αν χάσουν την παρθενιά τους.

Ευτυχώς, οι γυναίκες σήμερα, με την κατάλληλη βοήθεια και αγάπη, μπορούν και δραπετεύουν από τη μεσαιωνική και βάρβαρη διανοητική φυλακή της σεξουαλικότητάς τους.

Είναι άλλο το μέγα θέμα, που ακόμα κανένας δε φροντίζει να αποκτούν οι άντρες την ευαισθησία και την καλλιέργεια που χρειάζεται για να φροντίσουν την ηδονή της συντρόφου τους.

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση πολυγαμικός. Η φύση επιζητεί και επιβραβεύει τη διασταύρωση των γονιδίων, δίνοντας ισχυρότερους απογόνους.

Το έχετε αναλογιστεί ποτέ; Γιατί η φύση προνόησε, ένας φυσιολογικός άντρας να μπορεί να γονιμοποιεί πάνω από μία γυναίκες κάθε μέρα, για πολλά χρόνια; Όχι ότι το συστήνω σε κανέναν. Νομίζω μόνο ο Τζεγκίς Χαν το έκανε, καθώς για λόγους πολιτικούς, η γραφειοκρατία του επέβαλε να κοιμάται κάθε μέρα με διαφορετική γυναίκα, ώστε καμία να μην αποκτά επιρροή απάνω του. Το έκαναν αυτό, γιατί, νεαρός, από έρωτα προς την πρώτη του σύζυγο, έκανε μια παράτολμη εκστρατεία και έβαλε σε κίνδυνο τη φυλή.

Ο Καζαντζάκης βάζει τον Καπετάν Μιχάλη του να πάει να δολοφονήσει την ερωμένη του, για να μπορεί να πολεμάει απερίσπαστος. Υπολογίζουν, ότι ένας κάθε διακόσιους άντρες σ΄όλη τη γη σήμερα είναι απόγονοι του Τζεγκίς Χαν, ενώ κατ’ άλλους, 16.000.000 άντρες που ζουν τώρα στην κεντρική Ασία, έχουν τα γονίδιά του.

Αν σκέφτεσαι τον έρωτα, δύσκολα πας να σκοτωθείς στον πόλεμο.

Αν είσαι χορτάτος ερωτικά, δύσκολα πας να εργαστείς για να πληρώνεις τους φόρους σου. Παλιότερα έλεγαν ότι οι καλύτεροι εραστές είναι οι άεργοι. Όταν μπορείς απλά και φυσικά να ικανοποιείσαι ερωτικά, δεν έχεις ανάγκη φερράρι και βίλες και λουί βιττόν για να αποδείξεις τίποτε, ούτε χρειάζεσαι να εντυπωσιάσεις, ούτε να υπεραναπληρώσεις κανένα κενό.

Η ελεύθερη ερωτική δραστηριότητα επομένως, πάντα αποτελούσε μέγιστη απειλή για την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.

Η ερωτική ελευθερία είναι καίρια αντικαθεστωτική. Γι αυτό τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια οι άρχοντες προσπαθούν να την απαγορεύσουν, να τη σπιλώσουν, να τη συνδέσουν με ενοχή, να την καταπολεμήσουν με κάθε τρόπο.

Θυμηθείτε, ποιοι ήταν ιστορικά οι πιο έμπιστοι των ηγεμόνων; Οι ευνούχοι και οι καλόγεροι, αυτοί που δε θα αναπαραχθούν, αυτοί που δεν έχουν δικό τους μέλλον.

Ο απαγορευμένος έρωτας είχε πάντα εχθρό, εκτός από την αποκάλυψη και τις ευθύνες που συνεπάγεται η γέννηση του καρπού του. Ευθύνες τέτοιες, που σου αλλάζουν τη ζωή και τις προτεραιότητές σου. Αυτό, καταχρηστικά ονομάστηκε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, παρότι, απ’ όσο ξέρω, αν αυτό δεν είχε ολέθριες επιπτώσεις στη ζωή τους, οι γυναίκες, θα ήθελαν και θέλουν όλα τα παιδιά που συλλαμβάνουν, εκτός ίσως από τις περιπτώσεις βιασμού.

Τον ρωτήσαμε, γιατί μας τα λέει όλα αυτά;

Αυτός συνέχισε:

«Γιατί λατρεύω τον έρωτα!

Με το που εφευρέθηκαν τα αντισυλληπτικά και πρωτοκυκλοφόρησαν γύρω στο 1963, ξεκίνησε η επανάσταση. Ο έρωτας μπορούσε να είναι πλέον ελεύθερος. Ο έρωτας έγινε πάλι ‘η όπερα των φτωχών’, μόνο που τώρα αυτή η υπέροχη δραστηριότητα έγινε προσιτή στους πάντες, ελεύθερα. Το σύνθημα αυτής της επανάστασης ήταν ανατρεπτικό. Make love, not war.

Κακά λόγια λένε αυτοί, μπουχτίστε τους ναρκωτικά, να απαξιωθούν και να αποβλακωθούν μια και καλή. Αλλάξτε και το σύνθημα, κάντε το sex & drugs & rock&roll και πάνε.

Όπως τα λέει ο Γκάρντιαν, φαίνεται πως τα games και τα social media, με την ελεγχόμενα απρόβλεπτη και πλήρως αποστειρωμένη ανταπόκριση που επιφυλάσσουν στο χρήστη τους, πετυχαίνουν καλύτερο αποτέλεσμα από τις απαγορεύσεις αιώνων. Αφού μπορείς να είσαι ασφαλής μπροστά στην οθόνη, γιατί να τα βγάζεις πέρα με την παραξενιά του άλλου, πού να μπερδεύεσαι με προφυλακτικά μην κολλήσεις τίποτα, πού να μη δει ο εραστής τα ψωμάκια και την κυτταρίτιδα, πού να μη σε κυνηγάει ο πατέρας της, πού να μη σε τυλίξει, πού να την κάνεις να το ευχαριστηθεί μη γίνεις ρεζίλι, άσε καλύτερα, ας βρεθούμε στο δίκτυο κι άμα κάτσει, κάνουμε το πολύ-πολύ cybersex, κανένας κίνδυνος, κανένα ξεβόλεμα…»

Είπε κι άλλα, για τα συνοικέσια μεταξύ των βασιλικών οίκων ώστε να επιτυγχάνονται οι συμμαχίες, για τους γάμους ώστε να ενώνονται οι περιουσίες, για τις προίκες, για το ότι ο γάμος είναι κυρίως νομική και οικονομική συναλλαγή, για το 50% των παιδιών στην προηγμένη Σκανδιναβία που οι μαμάδες τους επιλέγουν να τα γεννούν χωρίς γάμο, για τις δεκαπεντάχρονες που παντρεύουν μα πενηντάρηδες σε διάφορες όχι πολύ μακρινές χώρες, κι άλλα, κι άλλα…

Μείναμε να κοιτάμε σκεφτικοί τον γαλανό ορίζοντα.

Υποχρεωθήκαμε να συμφωνήσουμε. Αν το καλοκοιτάξεις, άλλο ο έρωτας, άλλο η συντροφικότητα, άλλο ο γάμος. Από σύμπτωση, ή με συστηματική προσπάθεια, ίσως μπορούν μερικές φορές να συνυπάρχουν.

***

Η ερωτική επιθυμία γεννιέται και ανθίζει στην αμυγδαλή, το βαθύτερο, το πιο καλά προστατευμένο σημείο του εγκεφάλου.

Το αμύγδαλο του κόσμου, που ύμνησε ο Ελύτης.

Ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου. Είναι η κορυφαία ικανότητά του, η δύναμή του να αναπαράγεται κατ’ εικόνα και ομοίωση και ακόμα καλύτερα.

***

Μιας και τα ιερά των Καβείρων, του Πανός και του Διονύσου χάθηκαν, το επόμενο Αυγουστιάτικο φεγγάρι, ίσως να επισκεφθούμε το Khajuraho.