Τζίνα Δαβιλά 

Σημείωση: Το κείμενο γράφτηκε στις 11 Δεκ. του 2014

Ο Τηλέμαχος Τσιμιρίκας όρμησε στη φωτιά που άρπαξε το σπίτι του στην Καβάλα για να σώσει τα δυο μικρότερα αδέλφια του. Αποτέλεσμα ήταν να καεί και εκείνος μαζί τους.

Αυτός ο μικρός δίνει μαθήματα ηρωισμού σε μια κοινωνία γεμάτη από ξέφτια αξιών.

Εσύ και γω περνιόμαστε για ήρωες, επειδή λιγόστεψε το εισόδημά μας και εξακολουθούμε να μην το βάζουμε κάτω.

Ο νεαρός Ρωμανός έπαιξε κορώνα-γράμματα τη ζωή του για να διεκδικήσει την φυσική του παρουσία στο ΤΕΙ Οικονομικών.

Η Αθήνα διαλύθηκε για ακόμα μία φορά εις μνήμην Γρηγορόπουλου, εις κατακραυγήν προϋπολογισμού, εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για το δικαίωμα στη μάθηση του Ρωμανού.

Οι Σύριοι στο Σύνταγμα ζητούν να λάβουν διαβατήριο για την Σουηδία.

Και ο λαχειοπώλης της Ομόνοιας ζητεί 10 ευρώ για να σου ανοίξει μια πόρτα στην τύχη.

Τύχη είναι να έχεις γνωρίσει εκείνους που είναι πραγματικοί ήρωες. Έχουν τη στόφα του ήρωα.

Ήρωας είναι όποιος προσπαθεί για τους άλλους. Ή πιο ορθα, προσπαθεί και για τους άλλους, αν όχι πρώτα για τους άλλους και μετά για τον εαυτό του.

Αυτός που θα πεινάσει για να σου δώσει να φας, επειδή είσαι ένα βήμα πριν την ασιτία.

Αυτός που θα σου δώσει χρόνο για να σε ακούσει ακυρώνοντας την μοναξιά σου και αψηφώντας τη δική του διάθεση που είναι σκατά.

Αυτός που κινδυνεύει για σένα, αν και δεν σε γνωρίζει. Βλέπει όμως ότι τον έχεις ανάγκη.

Αυτός που ατσαλώνει την ψυχή του και το στόμα του για να μην σου πει αυτά που, αν τ’ακούσεις, θα κοπανήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο.

Αυτός που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να ζήσει ήρεμα και εντούτοις επιλέγει τον δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης βιώνοντας τα δικά σου και τα δικά μου προβλήματα.

Αυτός που επιδιώκει την αδιάλειπτη χρησιμότητά του, είτε εσύ και γω του το αναγνωρίσουμε, είτε όχι.

Αυτός που ξέρει πως ό,τι και να σου δώσει, το πιθανότερο είναι να λάβει αχαριστία και λησμονιά. Παρ’όλα αυτά, σου και μού δίνει. Μας δίνει.

Κάπως έτσι είναι οι ήρωες. Οι δικοί μου ήρωες. Δεν έχουν ως στόχο τον εαυτό τους. Ούτε τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Ούτε τα προσωπικά τους οφέλη.

Αυτό δεν είναι ηρωϊσμός. Είναι απλώς η φυσική ροπή του ατόμου για επιβίωση. Η προσπάθεια μέσω κάθε μέσου για να πετύχω το στόχο του.

Δεκέμβρης ήταν όταν κάηκε ο Τσιμιρίκας στην Καβάλα μέσα στο σπίτι του. Και έχω δώσει υπόσχεση, όταν κλείνει η χρονιά να ψάχνω τους ήρωές μου.

Δεν πιστεύω στον ηρωισμό όσων κάνουν άθλους για την δική τους προβολή ή την ζωούλα τους, για την φτηνή και ξεπερασμένη αντίληψη της σπουδαιότητάς τους , ότι είναι το κέντρο του κόσμου και όλοι τους χρωστούν. Για μένα τούτοι οι τύποι κάθε ηλικίας δεν είναι ήρωες. Μπορεί να έχουν ευγενή κίνητρα, πείσμα, πάθος, όραμα, αλλά σε σχέση με το εγώ τους, με την ατομικότητά τους, με την ματαιοδοξία τους, όχι σε σχέση με το σύνολο. Συχνά μάλιστα είναι θλιβερά ανθρωπάκια που τους καταπίνει η ενδεχόμενη ανωνυμία τους, ο φόβος τους μήπως και πάψουν να δείχνουν σπουδαίοι.

Ο ήρωάς μου είναι ο πυροσβέστης που κάηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο προκειμένου να σώσει γυναίκα από πυρκαγιά στο σπίτι της στο Παλιό Φάληρο.

Ήρωάς μου είναι ο 15χρονος Τηλέμαχος Τσιμιρίκας. Μικρός σε ηλικία, τεράστιος σε αυτοθυσία.

Ο ηρωισμός κρίνεται από το κίνητρο. Για μένα ή για τους άλλους;

Και εδώ είναι τα δύσκολα.

Γιατί φορτισαμε τις λέξεις με τόσα νοήματα σαν να στολίζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Οι λέξεις όμως πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση.

Η κατάλληλη λέξη στην κατάλληλη συνθήκη.

Αλλά αυτό κι αν είναι δύσκολο…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr